1. Είναι παράξενο πόσο εμπιστευόμαστε τη φυσική τάξη των πραγμάτων. Δεν φοβόμαστε πως καθώς βγαίνουμε από το σπίτι μας στον δρόμο, θα ανοίξει έξαφνα η γη και θα πέσουμε στην άβυσσο. Δεν φοβόμαστε πως θα φυτέψουμε μια μηλιά και θα μεγαλώσει σε βελανιδιά.
Δείχνουμε όμοια εμπιστοσύνη στην τάξη των καθημερινών κοινωνικών δραστηριοτήτων μας. Παρότι γίνονται απάτες, συνήθως δεν φοβόμαστε πως τα τρόφιμα και τα ποτά που αγοράζουμε από το σούπερ μάρκετ θα μας δηλητηριάσουν.
Μακρόχρονη πείρα στηρίζει αυτό το αίσθημα εμπιστοσύνης αλλά ίσως και μια τάση αισιοδοξίας ή, στη χειρότερη περίπτωση, η απέχθεια να γίνουμε φιλύποπτοι και να ψάχνουμε τα πάντα για σιγουριά, που θα ήταν πολύ κουραστικό.
Στην πραγματικότητα θα ήταν μάλλον αδύνατο να ζήσουμε, αν υιοθετούσαμε την αντίθετη άποψη και δεν εμπιστευόμασταν τίποτα και κανένα!
Η εμπιστοσύνη είναι η ανταπόκριση στην υπευθυνότητα και αξιοπιστία, μα και της φυσικής τάξης στον πλανήτη και της προσπάθειας των ανθρώπων, κάποτε μεγαλύτερης κάποτε μικρότερης, να τηρούν τον λόγο τους και να εκτελούν τα καθήκοντά τους.
2. Κανονικά οι τσιπριστές θα έπρεπε να μην έχουν καμιά υποστήριξη πλέον, ούτε καν το 4% που είχαν προτού γίνουν κυβέρνηση ανίκανης κακομοιριάς και ανυπολόγιστης αναξιοπιστίας.
Δεν τήρησαν καμιά από τις υποσχέσεις τους για σοβαρά θέματα: να σχίσουν μνημόνια (αντίθετα επέβαλαν ένα πολύ απεχθέστερο), να κάνουν τους Ευρωπαίους αξιωματούχους να χορεύουν στα νταούλια τους, να εξαλείψουν τη φοροδιαφυγή και τα λαθραία καύσιμα, να λύσουν το μεταναστευτικό, να διαλύσουν τη διαπλοκή, διαφθορά και γραφειοκρατία, κλπ, κλπ.
Το ΟΧΙ του δημοψηφίσματος (2015) το έκαναν ΝΑΙ!
Όταν ξέσπασε η πυρκαγιά στο Μάτι και άφησε αποκαΐδια και 100 νεκρούς, η τσιπρική κυβέρνηση έλεγε ασυγχώρητα ψέματα επί 4 μέρες.
Ποιος μπορεί να εμπιστεύεται πια έναν τέτοιο αμόρφωτο αμοραλιστή;
3. Και τι έκανε ο τσαρλατάνος κ. Τσίπρας μετά την τραγωδία στο Μάτι;
Βγήκε με ύφος ηρωικό και πένθιμο, όπως συνηθίζει σε κάθε περίσταση, ακόμα και όταν εξυπνακίζει με μωροδοξία, και ανακοίνωσε πως «θέλω (27/7/18) να αναλάβω ακέραια, ενώπιον του ελληνικού λαού την πολιτική ευθύνη»!
Ούτε ο ίδιος μα ούτε τα τσογλάνια που τον ακολουθούν κατάλαβαν την έκταση και αναισθησία της κυνικότητάς του. Και τι έγινε που ανέλαβε ακεραία την ευθύνη;
Τίποτα απολύτως!
4. Παλαιότερα μερικοί πολιτικοί ακόμα (ή ιδίως) και της επάρατης δεξιάς είχαν ευθιξία και παραιτούνταν, όταν γινόταν κάποια τραγωδία στον τομέα τους. Αυτό γίνεται ακόμα, σε όλες τις πολιτισμένες χώρες όπου υπάρχει κάποια ευαισθησία, κάποια ευθιξία. Χωρίς να ζητηθεί από την αντιπολίτευση ή τον ανώτατο άρχοντα.
Πλοία βυθίζονται και μολύνεται ο Σαρωνικός και ο αρμόδιος Κουρουμπλής ταξιδεύει αμέριμνος στο Λονδίνο.
Οι μπαχαλάκηδες καίνε και καταστρέφουν μέσα και γύρω από τα πανεπιστήμια και η κα Γεροβασίλη δεν τα θέλει να «αστυνομοκρατούνται» και όταν οι άνθρωποι την γιουχαΐζουν είναι αντιδημοκρατικοί.
Οι συγγενείς του Πολάκη αλωνίζουν τις δημόσιες υπηρεσίες Υγείας και ο παλικαράς κρητικός βρίζει τα ΜΜΕ και τους δικαστικούς.
Και ο κ. Τσίπρας, ενώπιον του ελληνικού λαού αναλαμβάνει ακέραια την πολιτική ευθύνη!
5. Ήταν κι αυτή η νέα τάση δημιούργημα του μεγάλου δισυπόστατου Απατεώνα, του Αείμνηστου Ανδρέα. Εκείνος πρώτος ξέχασε την ευθιξία, ή μάλλον την αντικατέστησε με την «πολιτική ευθύνη».
Αυτά κάνουν οι σοσιαλιστές: επινοούν ανοησίες για να καλύπτουν την εγκληματική δράση τους της εξαπάτησης.
Η υπευθυνότητα καταποντίστηκε στην «πολιτική ευθύνη». Έτσι σώζει τον εαυτούλη της η άλλη ανίκανη και ανάλγητη τσιπρίστρια, η κα Δούρου, που μας νουθέτησε με άλλη κυνικότητα: «Μη συγχέουμε τις πολιτικές με τις ποινικές ευθύνες»!
Στην πραγματικότητα, οι τσιπριστές όλοι είναι υπεράνω κάθε ευθύνης – ανεύθυνοι μα και ανίκανοι και αναξιόπιστοι!
