Για πολλές δεκαετίες οι αναρχοαριστεροί κυριαρχούσαν και στο θέαμα-θέατρο και κινηματογράφο. Γι’ αυτό δεν είχαμε ούτε καλό θέατρο ούτε κινηματογράφο ούτε καλή ηθοποιία – πέρα από τα κλισέ περί Λαμπέτη, Μερκούρη και άλλων: είχαμε ελάχιστους καλούς σαν τον Αυλωνίτη που έπαιζαν και δεν απήγγειλαν μόνο. Γι’ αυτό και η Ελένη Παπαδάκη κυνηγήθηκε κι εκτελέστηκε στην Κατοχή από τους αγνούς κομμουνιστές με το ηθικό πλεονέκτημα.
Στις μέρες του Οκτώβρη ξεσηκώθηκαν πάλι οι συνδικαλιστές θεατρίνοι διότι, λένε, πρέπει να είναι διεμφυλική η πρωταγωνίστρια στην όπερα Στρέλλα στην Εναλλακτική Σκηνή (της Εθνικής Λυρικής Σκηνής). Και η ΛΟΑΤΚΙ κοινότητα, βέβαια, υποστήριξε τη στρελλή κίνηση διότι, Ναι, καλό θα ήταν για λόγους εκπροσώπησης και συμπερίληψης διεμφυλικών ατόμων.
Έτσι η ηθοποιία κατεβαίνει ακόμα ένα σκαλοπάτι σε κακογουστιά, ασχετοσύνη και ασχήμια. Διότι εδώ υπεισέρχεται πολιτική και μάλιστα σοσιαλιστική (=αναρχοαριστερή) όχι κάποιο κριτήριο της τέχνης και αριστείας.
Πόση αμάθεια και βαρβαρότητα κρύβεται σε όλη αυτήν τη νοοτροπία είναι δύσκολο να καταμετρηθεί. Αυτοί οι τσαρλατάνοι σαφώς δεν καταλαβαίνουν γρυ από ηθοποιία και θέαμα. Είναι δυνατό να μην ξέρουν πως πριν τον 18ο αιώνα στην Ευρώπη άντρες υποδύονταν και γυναικείους ρόλους και καστράτοι τραγουδούσαν (και τραγουδούν ακόμα) φωνές σοπράνο!
Το διεμφυλικό πρόσωπο είναι μια γυναίκα, ας πούμε, που όμως νιώθει και θέλει να είναι άντρας, ενώ ένας άντρας νιώθει και θέλει να είναι γυναίκα. Αυτοί δεν είναι κατ’ ανάγκη γκέι κι έχουν τις γνωστές ομοφυλοφιλικές σχέσεις.
Αν υπάρχει μια τέτοια διεμφυλική ηθοποιός/τραγουδίστρια που μπορεί να υποδυθεί τον ρόλο επάξια, ας την τον δώσουν. Αν όμως δεν υπάρχει, πως, στην ευχή θα μπορέσει μια διεμφυλική γυναίκα δίχως εκπαίδευση στην όπερα ή στο θέατρο να παίξει τον ρόλο; Η διεμφυλική φύση της έχει τη μαγική ικανότητα να υποδύεται και να τραγουδάει επίσης δίχως εκπαίδευση;
Πόσο ανόητοι είναι και οι ΛΟΑΤΚΙ μα, πολύ περισσότερο, οι θεατρίνοι συνδικαλιστές να θυσιάζουν την τέχνη για να γίνεται εύκολος ντόρος και ευτελής προπαγάνδα;
Με το ίδιο σκεπτικό πρέπει αγρότες να παίζουν τους αγρότες στο θέατρο και στις ταινίες˙ μοναχές να αφήνουν το μοναστήρι για να παίζουν τη μοναχή˙ βαρύγδουποι στρατηγοί να παίζουν ρόλους στρατηγών˙ δολοφόνοι και τρομοκράτες να βγαίνουν από τις σκοτεινές τρύπες τους ή τις φυλακές για να παίξουν ανάλογους ρόλους˙ κλπ. κλπ.
Ναι είναι γελοίο. Μα τέτοια είναι η στόχαση των συνδικαλιστών που σκέφτονται μόνο το δικό τους συμφέρον και κάνουν φασαρία και των ΛΟΑΤΚΙ που έχουν δυσκολία στο να σκέφτονται καν, πόσο μάλιστα εποικοδομητικά. Γελοία!
Εξίσου γελοία είναι και η δήθεν σοβαρή δημοσιογραφική συζήτηση για το θέμα!
