1. Η παροιμία είναι γνωστή: «Το ψάρι βρομάει από το κεφάλι». Δηλαδή ο εκφυλισμός, η παρακμή και σήψη, αρχίζουν από ψηλά στην κοινωνία, στην Πολιτεία.
Οι άρχοντες, οι κυβερνώντες και πολιτικοί, εκκλησιαστικοί ιεράρχες, πανεπιστημιακοί, δικαστικοί – αυτοί βρομάνε και κατά συνέπεια βρομάνε οι κατώτερες τάξεις και η Πολιτεία ολόκληρη.
Οι αναλυτές ας μην ψάχνουν για τα αίτια των κρίσεων, της οικονομικής δυσπραγίας, της γενικότερης παρακμής. Είναι παντού πασίδηλα.
Οι εμβριθείς έρευνες και μακροσκελείς εξηγήσεις καλύπτουν τα αίτια. Διότι αν αυτά επισημανθούν απλά και ξεκάθαρα, θα πρέπει όλοι να εγκαταλείψουμε το βόλεμά μας και να αλλάξουμε συμπεριφορά.
2. Ο γιατρός μου με σύστησε σε ειδικό για μια πάθησή μου στο ίδιο νοσοκομείο. Αυτός με είδε με ραντεβού, με εξέτασε – στο νοσοκομείο.
Άψογος στην ιατρική του κατάρτιση (κι ενδυμασία). Λεπτομερείς εξηγήσεις, που δεν με πολυενδιέφεραν. Σπουδές στην Αμερική κι Ευρώπη. Διευθυντική θέση σε δυο κλινικές.
Έμαθα όσα χρειαζόμουν για την μη σοβαρή κατάστασή μου κι εύκολα πήρα την απόφαση για τα επόμενα βήματα.
«Τι οφείλω γιατρέ;»
Όρισε ένα ποσό. Είμασταν μακριά από γραμματείς και ταμεία για να χρησιμοποιήσω τραπεζική κάρτα. Έβγαλα μετρητά.
Με ευχαρίστησε και τα τσέπωσε!
Ούτε μια κίνηση, ούτε μια λέξη για απόδειξη!
Τίποτα το παράξενο, θα μου πείτε – και συμφωνώ.
3. Στο πέλαγος παρακμής που παραπαίουμε όλοι τόσο ευχάριστα (ο καθένας με τους δικούς του τρόπους), ναι, βέβαια, είναι κοινό αυτό.
Εμένα μου δημιούργησε αλγεινή εντύπωση.
Η εικόνα του γιατρού με άψογη τεχνική και περγαμηνές από ξένα Ιατρικά Κέντρα διαλύθηκε.
Για ένα σχετικά μικρό ποσό, το οποίο ιδιοποιήθηκε, έπληξε το δικό του κύρος, το κύρος του δικού μου γιατρού (που πάντα τηρεί τους κανόνες) και του νοσοκομείου. Το κάνουν και άλλοι, σίγουρα. Και τόσο απροκάλυπτα!
Τώρα σας τα λέω σε γενικότητες και αοριστίες. Κατ’ ιδίαν όμως μπορώ να πω και ονόματα.
Οι άνθρωποι, ακόμα και σε υψηλές θέσεις με πολλές περγαμηνές, δεν θέλουν να κατανοήσουν τον απλό νόμο πως σε κάθε περίπτωση, οι συνθήκες μας βάζουν σε ηθική δοκιμασία.
