1. Συχνά έχουμε δηλώσει την απορία μας για το πώς σοβαροί πολιτικοί, υποτίθεται, στην ΕΕ (Γιούνκερ, Μέρκελ κλπ.) εξανίστανται κατά ακροδεξιών λαϊκιστών (και κρυφοφασιστών σαν τον Όρμπαν στην Ουγγαρία, μα χαριεντίζονται με τον τσαρλατάνο μας κ. Τσίπρα ο οποίος τους δουλεύει σε πολύ ψιλό γαζί υπογράφοντας όποια συμφωνία του παρουσιάσουν, μα μετά πετώντας την στις… καλένδες.
Δεν είναι δυνατό να μη βλέπουν πως αυτός ο μαχαλόμαγκας είναι μπολσεβίκος ως το μεδούλι και πολύ ηλικιωμένος πια για να αλλάξει.
Αλλά έχουν και αυτοί οι Ευρωπαίοι πολιτικάντηδες εκφυλιστεί πλέον. Το ενδιαφέρον τους επικεντρώνεται στην καρέκλα και στο κόμμα τους όπως παντού. Κι έχουν δυστυχώς καταπνίξει ή εκδιώξει τίμιους πολιτικούς.
2. Η Περιστέρα που συνοδεύει τον πρωθυπουργό στον τουρισμό του (η κα Μπε-Μπα-, Πρώτη Κυρία του τσιπρισμού) εξέφρασε παλιά τις πιο απόκρυφες φιλοδοξίες αυτού του μπαστάρδικου μορφώματος σε μια μακροσκελή συνέντευξη της στο τσιπρικό φερέφωνο Εφ. Συντακτών (7/1/18) απηχώντας το άλλο alter ego του κ. Τσίπρα, τον διπολικό κ. Πολάκη: «Ο Σύριζα πήρε την κυβέρνηση, μα δεν πήρε την εξουσία».
Ούτε η κυρία ούτε ο κύριος λένε, φυσικά, πως με τους αθρόους διορισμούς εκλεκτών τσιπριστών σε θέσεις κλειδιά στους κρατικούς μηχανισμούς, όπως η κα Θάνου στην Επιτροπή Ανταγωνισμού, αλώνουν σιγά σιγά την εξαίσια εξουσία, κι ας εγκαταλείψουν την κυβέρνηση στο 2019.
Ο κ. Πολάκης (μεταδίδοντας το Αφεντικό του) δεν κρύβει τις πραγματικές ύπουλες πρακτικές των αναρχοαριστερών από εποχής του λασπολόγου μα λατρευτού Λένιν. Άγριες επιθέσεις στη Δικαιοσύνη που δεν πλέει με συριζαίο άνεμο και απειλές φυλάκισης για όσους αντιπολιτεύονται αποτελεσματικά.
3. Ένας τσιπριστής, αξιοπρόσεκτος για την αναρχοαριστερή εξαλλοσύνη του, είναι ο υποψήφιος του Σύριζα για τη Δημαρχία Αθηνών. Εξαίρετο είδος είναι και η υποψήφια κα Νοτοπούλου στη Θεσσαλονίκη, πρώην καθαρίστρια και μετά υπουργός κι αυτή των τσιπριστών.
Αλλά ο κ. Νάσος Ηλιόπουλος είναι λαμπρό θρέμμα τσιπρισμού, λενινισμού και αναρχίας – κι ας μη συμβιβάζονται καθόλου με τον μακαρίτη μαρξισμό. Θήτευσε στο υπ. Εργασίας υπό την κα Αχτσιόγλου κι έτσι απορρόφησε όλη την κομψότητα της υπουργού μα και τις αρετές της σύγχρονης δημοσιοϋπαλληλίας – και του συνδικαλισμού, φυσικά.
Πρόσφατα, στις 7 Ιανουαρίου (Καλή χρονιά) δήλωνε σε ραδιόφωνο ευθαρσώς πως δεν καταλαβαίνει γιατί ενώ έχουμε τόσο σοβαρά θέματα και προβλήματα, γίνεται βασικό ζήτημα στη δημόσια συζήτηση ο Ρουβίκωνας «με τις μπογιές και τα τρικάκια του»! Όσο για τα Εξάρχεια – πως τολμούν μερικοί να λένε πως έχει γίνει «άβατο» ενώ χιλιάδες περνούν από εκεί κάθε Σαββατοκύριακο!…
4. Ας μην απατώμαστε. Είναι και ο κ. Ηλιόπουλος ένα alter ego του πολύπαθου πρωθυπουργού μας που προώθησε την κουλτούρα της αγράβατης κωλοτούμπας σε όλο τον κόσμο.
Σε προηγούμενες ασυναρτησίες του ξεπέρασε τον κ. Τσίπρα, τον κ. Πολάκη και τον κ. Καρανίκα.
Στο τελευταίο κομματικό Συνέδριο εγκωμίασε τις επιτεύξεις του δικτάτορα Μαδούρο στη Βενεζουέλα – κι ας μη μπόρεσε να μας πληροφορήσει για μια έστω βελτίωση στη ζωή των πολιτών που (λαθρο)μεταναστεύουν κατά εκατοντάδες χιλιάδες σε Βραζιλία κλπ. Είναι κοινό θέμα στις ομιλίες και των άξιων τσιπριστών ευρωβουλευτών της «ανανεωμένης» αριστεράς. Ανανεωμένος πρέπει να είναι και ο κ. Ηλιόπουλος που, στην ίδια ομιλία του, παρότρυνε το ακροατήριο να συνεχίσει τον αγώνα του Δεκέμβρη 2008 (τότε που οι μπαχαλάκηδες και μαχαλόμαγκες θύμιζαν επική επανάσταση). Θύμισε την ίδρυση της ΕΠΟΝ πριν 80 έτη και ζητωκραύγαζε μαζί με όλους του συνέδρους για το ΕΑΜ (27/9/1941), τη βιτρίνα των σταλινιστών κουκουέδων. (Μην απορείς αναγνώστη, για την «ανανέωση»: δεν υπάρχει λογική στη σχιζοφρένεια του Σύριζα).
5. Όποια προβιά κι αν φορέσει ο αναρχοαριστερός Νέο–Έλληνας, ειδικά ο τσιπριστής, όποια ονομασία κι αν υιοθετήσει, παραμένει άθλιος λενινιστής, εξουσιολάγνος, αισχρός αμοραλιστής, κυνικός κάπηλος, μοχθηρός μυθοπλάστης και αχρείος απατεώνας με ισχυρή τάση σχιζοφρένειας.
Προσέξτε πώς ο Μεγάλος Αδελφός έχει παροπλίσει κυνικά τόσους και τόσους συντρόφους – καλά να πάθουν!
Ακόμα κι αν κερδίσουν την εξουσία κι επιβάλουν τον ολοκληρωτισμό τους, εφήμεροι θνητοί είναι κι αυτοί σαν τους μπολσεβίκους – κι εξίσου ανίκανοι, ανέντιμοι και ανεύθυνοι, τρισάθλιοι αμοραλιστές.
