1. Το κύριο άρθρο της Καθημερινής κάποτε ήταν αναλυτικό και καταλάβαινα τι έλεγε. Τώρα έχει γίνει πολύ λακωνικό και σιβυλλικό – και δεν το καταλαβαίνω πάντα. Υποθέτω πως συντάσσεται από κάποιο σοβαρό και ώριμο δημοσιογράφο, αλλά συχνά μου φαίνεται πως αυτός δεν βλέπει πολύ καλά τα γεγονότα ή δεν τα αναλύει πολύ καλά. Πρόσφατα, μετά την παραίτηση του κ Καμμένου από το υπ. Άμυνας και την κυβέρνηση του κ Τσίπρα, έγραψε:
Η πολιτική ζωή του τόπου έχει εξελιχθεί σε ένα απίστευτο παζάρι. Βουλευτές αποστατούν από τα κόμματά τους και αλλάζουν στάση σε κρίσιμα ζητήματα. Κόμματα διαλύονται, καθώς γίνονται στόχοι επιθετικών συγχωνεύσεων. Κανείς δεν μπορεί να γνωρίζει τι από όλα αυτά είναι ειλικρινές και τι κρύβει σκοτεινά παρασκήνια ή σκηνοθετημένες ρήξεις. Οι πολίτες ήταν ήδη εξαιρετικά καχύποπτοι απέναντι στο πολιτικό σύστημα. Τώρα, πλέον, έχουν δίκιο να μην πιστεύουν τίποτε από όσα ακούν και βλέπουν. Πράγμα πολύ επικίνδυνο για τη δημοκρατία.
Τέτοια έχουν ξαναγίνει στο παρελθόν – με επεμβάσεις από το Παλάτι ή/και ξένες Δυνάμεις. Δεν υπάρχει κάτι απίστευτο. Και αμφιβάλλω αν οι πολίτες είναι περισσότερο καχύποπτοι τώρα από ότι ήταν πριν από 50 ή 5 έτη. Αλλωστε οι πολιτικοί δεν προέρχονται από άλλο πλανήτη. Και οι Συρανέλληνες έχουν ένα σταθερό ποσοστό στήριξης 20% ως 25%, με τη Ν.Δ. σταθερή στο 30%. Η κυνικότητα, φιλοδοξία, υποκρισία και χυδαιότητα του κ Καμμένου, τον οποίο εξέθρεψε η φιλελεύθερη παράταξη, είναι γνωστή εδώ και χρόνια.
2. Συχνά δημοσιογράφοι αναφέρουν την αγγλική ρήση A nation has the government it deserves ‘Ενα έθνος έχει την κυβέρνηση που του αξίζει’, μα σπάνια σε σχέση με την Ελλάδα μας.
Από τον Εμφύλιο και δώθε η μόνη κυβέρνηση που έπραξε ορθά είναι εκείνη του Λουκά Παπαδήμου. Δεν υπήρξε άλλη που να ασχολήθηκε σοβαρά με τις σοβαρές υποθέσεις του έθνους. Αποφεύγοντας κάθε αναπτυξιακή μεταρρύθμιση σαν των προηγμένων χωρών της Δύσης, όλες φρόντισαν με μεγάλη επιμέλεια να ενισχύσουν και να διαιωνίσουν το πελατειακό κράτος δημιουργώντας, όπως αναγνωρίζουν καθυστερημένα πολλοί ιστορικοί, ένα σοσιαλιστικό κρατικοδίαιτο καθεστώς για να μπορούν οι κυβερνώντες να δένουν και να λύνουν όπως τους συνέφερε ώστε να παραμένουν στην εξουσία – διαφορετικά ίσως πρόσωπα και κόμματα, μα από την ίδια κλίκα πολιτικάντηδων.
Παρότι όλες πολεμούσαν τον κομμουνισμό και πρέσβευαν μια αηδιαστική πατριδοκαπηλία, το ελληνικό κράτος έμοιαζε πιο πολύ στη Σοβιετία παρά σε μια προοδευτική χώρα της φιλελεύθερης, πολιτισμένης Δύσης. Διαπλοκές, μίζες, νεποτισμός και ρουσφέτια.
3. Αντί να γίνουν πραγματικά φιλελεύθεροι, οι πολιτικοί έμεναν στον φαύλο φανφαρονισμό τους και αντί να προωθήσουν πολιτική συμφιλίωσης και να βελτιώσουν την Παιδεία γενικά και την άθλια Δημόσια Διοίκηση, καταδίωκαν τους αναρχοαριστερούς, αδιάκοπα και αδιάκριτα, έτσι δίνοντάς τους το “ηθικό πλεονέκτημα”, που τόσο τους έχει πλανερά εξυψώσει.
Διότι σχεδόν όλοι βλέπουν πια πως δεν υπάρχει το “ηθικό πλεονέκτημα”. Στην πραγματικότητα ουδέποτε υπήρξε – από καταβολής μαρξισμού ή άλλου αναρχοαριστερισμού. Οι νοοτροπίες αυτές θεωρούν ηθικό μόνο όλα όσα προωθούν την επανάσταση και ανατροπή του δημοκρατικού κοινοβουλευτισμού: η παραδοσιακή ηθική είναι μπουρζουά σαχλαμάρα – κι ας στήριξε κοινωνίες και πολιτισμούς επί χιλιετίες. Η αριστεία τους είναι στην εξαπάτηση.
Είναι χάρη σε αυτούς τους ψευτοφιλελεύθερους φαναφαρόνους και την πελατειακή πολιτική τους που σήμερα κυβερνά τη χώρα με τόση άνεση κι εκφυλιστική φαυλότητα ο κ Τσίπρας και το ανίκανο τσούρμο των ανεύθυνων τσαρλατάνων του.
4. Οι πολιτικάντηδές μας όλοι αντιπροσωπεύουν πολύ επάξια τον σύγχρονο υπαρκτό Ελληνισμό στον ελλαδικό χώρο. Υπάρχει και ο Ελληνισμός στην Κύπρο. Μια επιπόλαιη σύγκριση της Δημόσιας Διοίκησης και των Πανεπιστημίων στη Μεγαλόνησο με τις αντιστοιχίες τους εδώ στην Ελλάδα δείχνει πόσο υστερεί το ελλαδικό καθεστώς ηλιθιότητας.
Υπερέχει το κυπριακό κράτος διότι, παρά τη σχετική κυριαρχία του κομμουνιστικού ΑΚΕΛ, παρά την όχι εντελώς αδικαιολόγητη αντίδρασή τους στους Βρετανούς αποικιοκράτες και την ισχυρή συναισθηματική έλξη προς τη “Μητέρα Ελλάδα”, εντούτοις δεν δίστασαν να υιοθετήσουν ό,τι καλύτερο είχαν να προσφέρουν οι Άγγλοι. Το δε English School παραμένει ένα από τα πιο αιοζήλευτα ιδρύματα Μέσης Εκπαίδευσης, όπου μπαίνεις μόνο με εξετάσεις.
Αριστεροί και Δεξιοί, Κεντρώοι και Ακραίοι – όλοι συναποτελούν τη μάζα του έθνους. Οι πολιτικάντηδές μας δεν είναι εξωγήινοι: όλοι προέρχονται από τον εγχώριο πληθυσμό. Όσοι βρίσκονται στη Βουλή, στο Μέγαρο της μίζας και μιζέριας είναι ένας καθρέφτης σήμερα του ελληνικού έθνους.
Αν οι πολίτες νιώθουν καχύποπτοι ας αναλογιστούν πως βλέπουν την αντανάκλασή τους!
