1. Λεβέντες σαν τον Αλέξη και τον Βλαδίμηρο έχουν πολλά κοινά χαρακτηριστικά, κοινές συμπεριφορές και κοινό στόχο.
Και οι δυο ξεκίνησαν με ένα μικρό ευκαταφρόνητο κόμμα στοχεύοντας στην απόλυτη εξουσία. Έδωσαν πολλές ψεύτικες υποσχέσεις κι έτσι κατάφεραν να ανέλθουν στην εξουσία – ο Λένιν με μια εξέγερση δίχως πολλά θύματα, ο Τσίπρας με μπόλικη βία μα με λιγοστά θύματα και με κοινοβουλευτική διαδικασία και συνεργασία με άλλο κόμμα.
Και οι δυο ανήλθαν στην εξουσία διότι ο λαός είχε κουραστεί από τους ατελείωτους φανφαρονισμούς του φιλελεύθερου δήθεν φάσματος της πολιτικής που δεν εννοούσαν να κυβερνήσουν σωστά κάνοντας τις αναγκαίες βαθιές μεταρρυθμίσεις στο κομματικό πελατειακό σύστημά τους που ισχύει από το 1830.
Αδύναμοι πολιτικάντηδες, δίχως όραμα, δίχως αποφασιστικότητα, δίχως ενδιαφέρον για το Έθνος, είχαν μόνο μια έγνοια – το πως να παραμείνουν στην εξουσία.
2. Και ο Λένιν και ο Τσίπρας, βέβαια, με τον ιό της φιλοδοξίας να τους βασανίζει, ήθελαν να παραμείνουν στην εξουσία: ο μεν Λένιν για να εφαρμόσει τα παρανοϊκά του σχέδια περί κομμουνισμού, ο δε Τσίπρας για να γίνει επιτέλους κάποιος στην Ιστορία και να πειραματίζεται με τις παρανοϊκές παρορμήσεις του στη ράχη του ηλίθιου έθνους του.
Και οι δυο έδειξαν αμέσως πως είναι κυνικότατοι αμοραλιστές, με μια μεγάλη διαφορά στις συνθήκες ζωής τους. Ο Λένιν αμέσως προχώρησε στο καθεστώς του Κόκκινου Τρόμου διότι δεν υπήρχε καμία δύναμη, μετά το 1921 οπότε οι Λευκοί αντεπαναστάτες είχαν ηττηθεί ολοκληρωτικά, να τον εμποδίσει.
Ο Τσίπρας όμως έπρεπε το 2015 που ανέλαβε ως πρωθυπουργός να λειτουργεί μέσα στο δημοκρατικό καθεστώς της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Δοκίμασε να βγει ψάχνοντας για ευκαιρίες χρηματοδότησης (Ρωσία, Κίνα, Λατινική Αμερική), μα όλοι αναγνώριζαν πως επρόκειτο για κάποιον ανερμάτιστο οπορτουνιστή που δεν ήξερε που πάνε τα τέσσερα παρά τις μεγαλοστομίες του και του υπέδειξαν με αβρότητα πως έπρεπε να παραμείνει στην ΕΕ.
Όντως, μόνο οι βλάκες Ευρωπαίοι συνέχισαν να βοηθούν χρηματικά. Και συνέχισαν ακόμα και όταν ο Τσίπρας τους κορόιδευε. Κουτόφραγκοι!
3. «Η δικτατορία είναι ένας κανόνας στηριζόμενος άμεσα στη βία και απεριόριστος από οποιονδήποτε νόμο». Τάδε έφη Λένιν και τάδε έπραξε ακολουθώντας την ρήση του Sergei Nechaev (Επαναστατική Κατήχηση) «Ό,τι βοηθάει τον θρίαμβο της επανάστασης είναι ηθικό και ό,τι τον εμποδίζει είναι ανήθικο». Απλά, τσεκουράτα πράγματα.
Αυτά αναπολούν τα πρωτοπαλίκαρα του τσιπρισμού με μπροστάρη τον Πολάκη και αναστενάζουν και καταριούνται τους περιορισμούς στην ΕΕ και τα εμπόδια της αστικής ηθικής και νομιμότητας.
Πριν την εφαρμογή του Κόκκινου Τρόμου (Δεκ 1917!) ο Λένιν είχε αναπτύξει ένα πολύ αποτελεσματικό σύνεργο κατατρόπωσης εχθρών και αντιφρονούντων με λόγια. Δεν ήταν τα λόγια της πειθούς μα της απαξίωσης, εξύβρισης κι εξόντωσης ψυχικά. Κόμπαζε ο στυγερός επαναστάτης πως ακολουθούσε κι εφάρμοζε τον «επιστημονικό σοσιαλισμό» των Μαρξ-Ένγκελς που είπαν την τελευταία λέξη για την Ιστορία, την Κοινωνιολογία και όλες τις άλλες σχετικές επιστήμες. Μα η γλώσσα του ήταν γεμάτη οργή και μίσος για όλα και όλους που εναντιώνονταν τόσο στην ιδεολογία όσο και στην εξουσιολαγνεία του. Οι ομιλίες και τα άρθρα του ξεχύνουν δηλητήριο καθώς ξεχωρίζει την εργατική τάξη και τα «παράσιτα, σκουλίκια, καθάρματα»· τις μάζες του λαού και τους «αιμοπότες εκμεταλλευτές»· τους εργαζόμενους και τους «έκφυλους παραλήδες» κλπ. Στο «Πώς να οργανωθεί ανταγωνισμός» γράφει «Το πρόσωπο του εγκληματία θα έπρεπε να είναι το πρόσωπο του πλουσίου».
4. Τελευταία, δημοσιογράφοι και αναλυτές διάφοροι, γράφουν και μιλούν ακατάπαυστα για τον διχαστικό λόγο του κ. Τσίπρα.
Τέτοιος ήταν ευθύς εξαρχής. Αυτό έμαθε στον λενινιστκό εκμαυλισμό της ΚΝΕ και μόνο αυτό μπορεί να κάνει. Ακόμα και όταν αρχές Δεκεμβρίου επισκέφθηκε το πυρπολημένο Μάτι και συνομίλησε με λιγοστούς κατοίκους (φοβόταν τους πολλούς), ακόμα και τότε πέταξε την κυνική του ατάκα πως αν η δεινοπαθούσα γυναίκα έπαιρνε κάποια βοήθεια θα την «σπαταλούσε» – ενώ τα κομματόσκυλα με τα οποία γέμισε την κυβέρνηση και το δημόσιο καλώς αμείβονται για την τεμπελιά τους. Είναι δε τόσο άσχετος που δεν ήξερε πως κάποια έργα είχαν ξεκινήσει και το υπέδειξε ο συνοδός υπουργός του κ. Σπίρτζης.
Η μόνη του ικανότητα, εκτός από την ψευδολογία, είναι η εξύβριση των αντιπάλων. Το έκανε πριν ανέλθει στην εξουσία λοιδορώντας τη Μέρκελ, τον Ολάντ και όποιον άλλο. Και συνεχίζει ασυγκράτητος διότι δεν μπορεί να κάνει τίποτε άλλο. Η λογική και συνεννόηση είναι για τον κ. Τσίπρα terra incognita.
Ο Λένιν είχε τουλάχιστον αρκετή μόρφωση και παρακολουθούσε κάθε λεπτομέρεια του κυβερνητικού έργου. Ο Τσίπρας φροντίζει μόνο να διορίζονται τα κομματικά του κατακάθια και για όλα τα άλλα εναποθέτει την πίστη του σε μια διαλεκτική Θεότητα του Τυχαίου!
