Αξιοθαύμαστοι οι Συριζαίοι τσιπριστές. Είναι φυσικό να μη ξέρουν ακριβώς που βρίσκονται και να επαμφοτερίζουν όχι μόνο για τα αμυντικά θέματα της χώρας μας και τα Ελληνοτουρκικά μα και για την εισβολή στην Ουκρανία. Έχουν τη συμπάθειά μου διότι ο «αιώνιος πρόεδρος» της Ρωσίας (επί μια 25αετία!) έχει όμοια τάση προς τη διαστρέβλωση της Ιστορίας και την ασυναρτησία.
Κυριολεκτικά, δεν ξέρουν πού βρίσκονται ούτε στη γεωφυσική γεωγραφία ούτε στην ιδεολογική ούτε στην ψυχολογική. Τέλη Νοεμβρίου, ο Ιεροφάντης τους κ. Τσίπρας αυτοπροσώπως και με τον γνωστό του κηδευτικό κυνισμό είπε στον Γάλλο πρέσβη εδώ πως αν ξαναβγεί πρωθυπουργός θα «επαναδιαπραγματευθεί» την αμυντική Συνθήκη Γαλλίας-Ελλάδας. Και ποιος τον πιάνει σε διαπραγματεύσεις. Θα βρεθούμε να χρωστούμε στη Γαλλία δισεκατομμύρια !!!
Ναι, να στείλουμε ανθρωπιστική βοήθεια, όχι όμως στρατιωτική. (Υποθέτω, καλύτερα να πεθαίνουν οι Ουκρανοί ή να τραυματίζονται και να ξεσπιτώνονται για να είναι άξιοι ανθρωπιστικής βοήθειας). Ο δε ξάδελφος Γιώργος έγραψε στο εκφραστικό όργανό τους Εφημερίδα Συντακτών πως με τις κυρώσεις που έχει επιβάλει στη Ρωσία η Ευρώπη «συσπειρωμένη» πυροβολεί τα πόδια της. Προφανώς τα εισαγωγικά «» δίνουν μεγαλύτερη έμφαση κάπου, αλλά δεν διαφαίνεται αμέσως το «πού». Ίσως ειρωνεύεται αυτός ο γόνος της τσιπρικής οικογένειας – ειρωνεύεται τις μεγαλοστομίες των Ευρωπαίων που αφυπνίστηκαν και αμέσως ήρθαν πιο κοντά οι διάφορες κυβερνήσεις «συσπειρωμένες».
Ο μεγάλος ξάδελφος, ο ηγέτης και διαπραγματευτής, δεν είχε αμφιβολίες και μάλλον δεν χρησιμοποίησε εισαγωγικά. Ήταν ευθύς και θελκτικά απλός. Υπερθεμάτισε όταν ο Μητσοτάκης επανέλαβε το καραμανλικό ρητό «Ανήκωμεν εις την Δύση» απλουστεύοντας το ως «Είμαστε Δύση». Ο Αλέξης Τσίπρας υπέδειξε με αφοπλιστική οξύνοια πως είμαστε και Δύση και Ανατολή και Βορράς και Νότος. Δύση, υποθέτω, για όσους είναι ανατολικά από μας (Ισραήλ, Συρία κλπ.), Ανατολή για όσους είναι δυτικά (Ιταλία, Ισπανία κλπ.), Βορράς για όσους είναι νότια (Λιβύη, Σαχάρα κλπ.) και Νότος για όσους είναι στα βόρεια (Αλβανία, Βουλγαρία κλπ.). Απορώ πως μια τόσο αυτονόητη παρατήρηση διέφυγε του Κυριάκου. Μα βέβαια εκείνος δεν πιάνει πουλιά στον αέρα σαν τον Τσίπρα.
Ή μήπως το παιδί της αφέλειας και αφασίας εννοούσε κυριολεκτικά πως, όπως η θάλασσα δεν έχει σύνορα, έτσι κι η ξηρά σε ορισμένες περιπτώσεις όπως τώρα, είναι όλες οι κατευθύνσεις και γεωγραφικοί προσδιορισμοί και διαλέγεις και παίρνεις. Μεγάλο και απύθμενο βάθος εδώ, σε τέτοια στόχαση.
Ήρθε μετά ο Θοδωρής Δρίτσας να γράψει τη Δύση σε εισαγωγικά «Δύση» δείχνοντας πως όντως τα πράγματα δεν είναι τόσο μονόχνωτα όσο νομίζουν οι «Δυτικοί» (εδώ εννοώ και «φιλοδυτικοί»).
Αυτή η «Δύση» γράφει στην Αυγή, το κύριο εκφραστικό όργανο με μόλις 5.000 αναγνώστες(!), «επιλέγει την παράνοια των ανταγωνισμών». Είναι μια «Δύση», σαν τον Κύριο, πανταχού παρούσα (και στην Ανατολή και στον Βορρά και στον Νότο)! Είδος πανθεϊσμού.
Η «Δύση», λοιπόν, φταίει για την εισβολή της Ρωσίας στην φιλοδυτική Ουκρανία. Η «Δύση» επέλεξε (μεταφυσικά) την παράνοια όχι μόνο των ανταγωνισμών μα και της εισβολής σε μια ανεξάρτητη χώρα μέλος του ΟΗΕ.
Η οξύνοια των καταφρονεμένων αυτών συμπολιτών μας είναι αξιοθαύμαστη.
