1. Ο τσιπρισμός είναι η γνησιότερη εκδήλωση της χυδαιότερης μάζας των Ελλήνων. Το κυριότερο γνώρισμα αυτής της χυδαίας νοοτροπίας είναι η εξαπάτηση, συνοδευόμενη από ψέμα, κυνισμό και θρασυδειλία. Είναι αδύνατο να σκεφθώ έστω και μια παραδοσιακή αρετή στη συμπεριφορά τους. Μόνο σταθερότητα στην ανικανότητα κι ευλυγισία στην κωλοτούμπα.
Μικρές χώρες όπως η Κύπρος και η Εσθονία προχωρούν ραγδαία σε καινοτομίες, στην ψηφιακή επανάσταση, στην Παιδεία, στην ανταγωνιστικότητα. Επενδύουν σε όλους τους τομείς και κυρίως στο ανθρώπινο δυναμικό με αληθινά προοδευτικά πανεπιστήμια. Εδώ, οι υπουργοί για την προστασία του πολίτη, για τη δικαιοσύνη, για την παιδεία κλπ, αφήνουν βαρυποινίτες δολοφόνους ελευθέρους σε άδεια και δεν θέλουν να διώξουν ναρκωτικά, πορνεία και βία από τα ΑΕΙ να μην αστυνομοκρατείται η εκπαίδευση!
Μετά από σχεδόν 5 έτη η ανάπτυξη του Ελληνικού δεν έχει αρχίσει!
2. Οι επενδύσεις και σε επιχειρήσεις και σε ανθρώπινο δυναμικό θεωρούνται βρόμικες εκδηλώσεις του «καπιταλισμού» που καταπιέζει κι εκμεταλλεύεται!
Η τσιπρική κυβέρνηση περικόβει από τις δημόσιες επενδύσεις, φεσώνει επαναληπτικά τους προμηθευτές της, αφήνει τους χρεώστες και καταχραστές ατιμώρητους και αυξάνει το χρέος για να εξαγοράσει πελάτες-ψηφοφόρους. Ο ΟΑΕΔ παίρνει κονδύλια, που θα έπρεπε να πηγαίνουν σε ανακούφιση των ανέργων και στη μετεκπαίδευσή τους και τα δίνει σε χιλιάδες προσλήψεις ημετέρων κοπριτών στο Δημόσιο!
Έχουμε από τους τσιπριστές (μα και τους αντιπάλους σε κάπως λιγότερη έκταση κι ένταση) μια προπαγανδιστική, μεγαλόστομη ασυναρτησία για «κοινωνική πολιτική» (να μην κοπούν οι συντάξεις, μερικές από τις οποίες δίνονται σε πρόωρα συνταξιοδοτημένους ΔΥ, που όμως έχουν και πρόσθετη αμειβόμενη εργασία). Από την άλλη και αγνοούνται οι άνεργοι νέοι. Και όμως είναι οι νέοι και οι εργαζόμενοι του ιδιωτικού τομέα που υποφέρουν τρισχειρότερα από τους συνταξιούχους και ΔΥ. Διότι οι τσιπριστές μισούν τον ιδιωτικό τομέα και τους νέους.
3. Σύμφωνα με πρόσφατη (Νοεμ. 2018) έρευνα γερμανικής εταιρείας που εξέτασε 100 πόλεις από όλο τον κόσμο, η Αθήνα είναι η χειρότερη για να βρει κάποιος εργασία. Είναι τελευταία στον κατάλογο ενώ προηγούνται οι Μπρνο, Κρακοβία και Σαντιάγο. Εδώ έχουμε τουλάχιστον μεγάλη πρωτιά!
Σε άλλο κατάλογο όπου αξιολογούνται χώρες για την ικανότητά τους να παράγουν και να κρατούν εργαζομένους υψηλής κατάρτισης, από 63 χώρες, η Ελλάς είναι 44η, πίσω από τη Χιλή, τη Λιθουανία, το Καζακστάν!
Το 2011 το 8% των εργαζομένων πλήρωσαν το 69% του φόρου εισοδήματος. Ήταν τα ακριβοπληρωμένα μισθωτά στελέχη που όμως δούλευαν για να παράγουν πλούτο – και να πληρώνονται υψηλές συντάξεις και υψηλές απολαβές σε κηφήνες του Δημοσίου.
Το 0,4% των επιχειρήσεων πλήρωσαν το 61% του φόρου εισοδήματος νομικών προσώπων ιδιωτικών επιχειρήσεων. Αυτές χρηματοδοτούσαν τις αισχρές σπατάλες του αδηφάγου Δημοσίου!
Στην Ελλάδα της χρόνιας χαζομάρας ούτε οι πολιτικάντηδες μα ούτε και ο λαός θέλουν πλέον να παράγουν πλούτο με δημιουργική εργασία. Όλοι προτιμούν, φαίνεται, τη δημιουργική ασάφεια!
(Μερικά από τα στοιχεία είναι από το άρθρο «Πολλές και καλές δουλειές ή χάος» του Θ. Γεωργακόπουλου, Καθημερινή 24/11/2018.)
