Εδώ αντιγράφω και διασκευάζω το εξαίρετο άρθρο του Θ. Γεωργακόπουλου από την Καθημερινή (15 Φεβ. 2019).
Την Πέμπτη, 28 Φεβρουαρίου, ο καταδικασμένος σε έντεκα φορές ισόβια και 25 χρόνια κάθειρξη για συμμετοχή σε δολοφονίες, ένοπλες ληστείες και άλλα αδικήματα Δημήτρης Κουφοντίνας θα βγει από την αγροτική φυλακή του Βόλου, όπου κρατείται, για ακόμα μία άδεια, η οποία αυτή τη φορά θα διαρκέσει έξι ημέρες. Έξι! Σχεδόν μία γεμάτη εβδομάδα ελευθερίας. Σε αυτές τις έξι ημέρες, ο κατά συρροή δολοφόνος Δημήτρης Κουφοντίνας θα έχει την ευκαιρία να απολαύσει στιγμές χαλάρωσης στο σπίτι του στο Βαρνάβα, ένα χορταστικό δείπνο την Τσικνοπέμπτη (την ημέρα που βγαίνει!), ή και να περιηγηθεί στην όμορφη πόλη μας που έχει πάντα πολλές ευκαιρίες διασκέδασης και ψυχαγωγίας να προσφέρει σε κάθε ανέμελο πολίτη ή επισκέπτη της.
O εκτελεστής (τουλάχιστον) έντεκα ανθρώπων θα έχει την ευκαιρία, αν το θελήσει, να επισκεφτεί το Ίδρυμα Εικαστικών Τεχνών Β&Μ Θεοχαράκη, όπου από τις 11 Φεβρουαρίου εκτίθενται έργα από τη συλλογή του Μουσείου Νεοελληνικής Τέχνης του δήμου Ρόδου. Αν το επιθυμεί, θα δει από κοντά έργα καλλιτεχνών όπως ο Κωνσταντίνος Παρθένης, ο Γιάννης Τσαρούχης και ο Δημήτρης Μυταράς, μεταξύ άλλων. Η έκθεση φιλοξενείται μόλις 300 μέτρα από το σημείο όπου στις 14 Ιουλίου του 1992 ο “Λουκάς” της τρομοκρατικής οργάνωσης “17 Νοέμβρη” πυροδότησε το μηχανισμό που εκτόξευσε μια ρουκέτα προς το θωρακισμένο αυτοκίνητο στο οποίο επέβαινε ο τότε υπουργός Οικονομικών Γιάννης Παλαιοκρασσάς μαζί με τη σύζυγό του και τη 14χρονη ανηψιά του.
Μετά, θα είναι ελεύθερος να περπατήσει ανέμελος στο σημείο όπου περπατούσε ο 24χρονος φοιτητής Θάνος Αξαρλιάν εκείνο το καλοκαιρινό μεσημέρι, ή, για να είμαστε πιο ακριβείς, όπου περπατούσε μέχρι να εκραγεί η ρουκέτα και πέσει νεκρός στο πεζοδρόμιο. Θα είναι, ίσως, και μια καλή αφορμή για τον δολοφόνο και ληστή τραπεζών να θυμηθεί τις όμορφες καλοκαιρινές διακοπές για τις οποίες αναχώρησε αμέσως μετά την ολοκλήρωση της συγκεκριμένης επίθεσης.
Συνεχίζοντας τη γαλήνια βόλτα του, ο εκ των ηγετικών στελεχών της τρομοκρατικής οργάνωσης μπορεί να θελήσει να απολαύσει στο θέατρο “Ελεύθερη Έκφραση” την κωμωδία του Μολιέρου “Ο κατα φαντασίαν ασθενής” σε μια διαδραστική εκδοχή σε σκηνοθεσία Μαίρης Ιγγλέση. Το θέατρο βρίσκεται σε βολικό σημείο στα Πατήσια, πολύ κοντά στην Εθνική Τράπεζα της οδού Δροσοπούλου από την οποία ο τρομοκράτης, μαζί με τέσσερις συντρόφους του έκλεψαν περίπου 30 εκατομμύρια δραχμές το 1986, κραδαίνοντας αυτόματα όπλα και πιστόλια.
Επίσης, ξεκινώντας από το Σύνταγμα, μπορεί να περιηγηθεί στις μπουτίκ και τα καφέ της οδού Βουκουρεστίου, φτάνοντας ίσως μέχρι τη γωνία με την Τσακάλωφ, όπου στις 21 Φεβρουαρίου του μακρινού 1985, λίγο μετά τις επτά το απόγευμα, σταμάτησε με τη βέσπα που οδηγούσε ο ίδιος δίπλα στο αυτοκίνητο που οδηγούσε ο αστυνομικός Γιώργος Ρουσέτης και στο οποίο επέβαινε ο εκδότης της εφημερίδας “Απογευματινή” Νίκος Μομφεράτος και όπου, μαζί με έναν σύντροφο που καθόταν πίσω του στη βέσπα, τράβηξαν τα 45άρια πιστόλια τους και τους δολοφόνησαν και τους δύο.
Μετά, στρίβοντας αριστερά στην Τσακάλωφ και περνώντας πίσω από τον Άγιο Διονύσιο, κατεβαίνοντας στη Σκουφά και αριστερά στην Ομήρου, μπορεί, ίσως τρώγοντας μία τυρόπιτα, ή ένα κουλούρι Θεσσαλονίκης, να περάσει από την είσοδο της πολυκατοικίας όπου στις 26 Σεπτεμβρίου του 1989, στις 8 το πρωί, μαζί με άλλους δύο συντρόφους του πλησίασαν τον βουλευτή Ευρυτανίας Παύλο Μπακογιάννη, σήκωσαν τα πιστόλια και τον πυροβόλησαν στο στήθος τέσσερις φορές.
Ίσως η βόλτα του αργότερα θα μπορούσε να τον φέρει προς τα βόρεια, ανεβαίνοντας στην Κηφισίας, περνώντας από τη στροφή του Ψυχικού όπου ένα πρωινό, φορώντας μια σικ τραγιάσκα, πάνω σε ένα μοτοσακό, πυροβόλησε πέντε φορές τον Αλέξανδρο Αθανασιάδη Μποδοσάκη, την ώρα που εκείνος οδηγούσε το αυτοκίνητό του.
Καθ’ όλη τη διάρκεια αυτού του ξέφρενου εξαημέρου, ο Νίκος Μομφεράτος, ο Παναγιώτης Ρουσέτης, ο Δημήτρης Αγγελόπουλος, ο Αλέξανδρος Αθανασιάδης-Μποδοσάκης, ο Γουίλιαμ Νόρντιν, ο Παύλος Μπακογιάννης, ο Ρόναλντ Στιούαρτ, ο Θάνος Αξαρλιάν, ο Μιχάλης Βρανόπουλος, ο Ομέρ Σιπαχίογλου, ο Στίβεν Σόντερς και άλλοι δώδεκα δολοφονημένοι από τη 17-Νοέμβρη άνθρωποι δεν θα έχουν την ευκαιρία να δουν ή να κάνουν τίποτε από όλα αυτά, καθώς είναι νεκροί εδώ και πολλά χρόνια. Τα μέλη των οικογενειών τους, όμως, οι φίλοι, οι γνωστοί τους, οι άνθρωποι που τους γνώρισαν και οι άνθρωποι που τους αγάπησαν, μετά από δεκαετίες πόνου και απώλειας, ασφαλώς θα έχουν την ευκαιρία να δουν στα σόσιαλ μίντια πολυάριθμες φωτογραφίες του δολοφόνου να απολαμβάνει τη χαρά της ελευθερίας και το δροσερό αέρα που σε χτυπά στο πρόσωπο όταν έχεις την τύχη να περπατάς, ανέμελος κι αμετανόητος, στον κόσμο.
Με ευχαριστίες στην Καθημερινή και τον Θ. Γεωργακόπουλο.
