Καθετί υπάρχει, έγραψε, νομίζω ο Θωμάς Ακινάτης ή ο Αυγουστίνος, και οι δύο άγιοι του «δόλιου και μισητού Δυτικού χριστιανισμού», καθετί υπάρχει χάρη στο Αγαθό που ενυπάρχει μέσα του. Και προτού προχωρήσω, σας ρωτώ αν έχετε συναντήσει στη δική μας την Ανατολική (ψευτο-)ορθόδοξη Εκκλησία, τέτοια μεγαλειώδη σκέψη. Ο Νικόδημος μου λέει (και είναι πολύ διαβασμένος) πως «Όχι»!
Έτσι το γένος Ελλήνων, ο υπεροχότερος λαός του κόσμου, όχι μόνο της προοδευτικής, πολιτισμένης Δύσης που στην κλασική αρχαιότητα έχτιζε Παρθενώνες (μα κι εκτελούσε τον Σωκράτη δημοκρατικά), ενώ οι κουτόφραγκοι έτρωγαν βελανίδια σε σπηλιές, υπάρχει διότι μέσα του ενυπάρχει το Αγαθό (του Πλάτωνα και των Πατέρων) σε μορφή νοημοσύνης και μεγαλοψυχίας. Μόνο που αυτή η μεγάλη αρετή έχει καλυφθεί από πιο ποταπές συνήθειες στον ψυχισμό μας όπως η ψευτοπερηφάνεια, ο φθόνος, η παλαβομάρα, η μνησικακία, η καλοπέραση, η εξουσιολαγνεία και η απληστία στις μεγάλες μάζες που παραπλανούν κι εκμεταλλεύονται άγρια οι πολιτευτές – για δική τους και μόνο ωφέλεια.
Δεν είμαστε οι μόνοι καθυστερημένοι. Μα πάντα ξέραμε πως οι κουτόφραγκοι είναι κουτοί. Αφού έδωσαν ένα 42% στην κυρά Λεπέν της λιπαρής ακροδεξιάς!
Τον κ. Μπαμπινιώτη, πρώην υπουργό επί ξετσίπωτου τσιπρικού τσούρμου και αέναο καθιστικό καθηγητή Γλωσσολογίας, δεν τον συμπάθησα ποτέ διότι βρήκα πως προσποιείται (διόλου πειστικά) ότι γνωρίζει πράγματα, ενώ δεν γνωρίζει. Μα το έχουν οι καθηγητάδες μας εδώ. Αυτός, λοιπόν, πρύτανης ων του Εθνικού Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών έκανε επίτιμο διδάκτορα του ΕΚΠΑ (ποιον νομίζετε;) τον Πούτιν, τον μεγαλύτερο μαφιόζο του 21ου αιώνα, πρόεδρο της αιωνίως γριπιασμένης Ρωσίας, πότε με Βίκινγκ και Μογγόλους, πότε με τσάρους, πότε με σταλινικούς και τώρα με πουτινικούς κλεπτοκράτες.
Και το Πανεπιστήμιο Πελοποννήσου έχρισε τον σύγχρονο χασάπη επίτιμο Διδάκτορα, μα χάρη στις ενέργειες ενός πρώην αντιπρύτανη (Θ. Παπαθεοδώρου) μετά την αισχρή, βάρβαρη επιδρομή στην Ουκρανία, ο τίτλος αφαιρέθηκε.
Βέβαια και κάποιο τουρκικό Πανεπιστήμιο έδωσε επίτιμο δοκτοράτο στον αρχιερέα του τσιπρισμού όταν είχαμε την ατυχία να είναι πρωθυπουργός μας, μα αυτός τουλάχιστον δεν επιδόθηκε σε εισβολές σε ξένες χώρες, μόνο σε ξένα χωράφια διακυβέρνησης για τα οποία δεν εγνώριζε τίποτα. Και ούτως ή άλλως, δεν μπορείς να περιμένεις πολλή νοημοσύνη κι ευαισθησία από Τουρκαλάδες.
Απορείς όμως για το πως κοτζάμ ΕΚΠΑ δεν έχει κουκούτσι μυαλό να αφαιρέσει τον επίτιμο τίτλο από έναν απάνθρωπο μεγαλομανή δολοφόνο!
Και μακάρι το στοιχείο της ηλιθιότητας να περιοριζόταν σε τέτοια μόνο περιστατικά πανεπιστημιακής παρανόησης.
Μα φαντασθείτε τι θα γινόταν αν κάποιο ΕΚΠΑ κήρυσσε διδάκτορα τον Τσόρτσιλ που μας γλίτωσε από τον Στάλιν (άλλος σεσημασμένος κατά συρροή δολοφόνος της ίδιας ράτσας). Ή στον Τρούμαν που μας χρηματοδότησε με το Σχέδιο Μάρσαλ και μας εφοδίασε με οπλισμό να πατάξουμε τους κομμουνιστές αντάρτες. Οι καθηγητάδες θα κατέβαιναν σε μόνιμη απεργία και οι αναρχοαριστεροί θα ξεκινούσαν νέο Εμφύλιο!
Σήμερα έχουμε αφενός τον Κουτσούμπα και τον Τσίπρα με τις αρκουδοφιλίες τους και αφετέρου τον Βελόπουλο με το δικό του φωτοστέφανο φαλάκρας να υποστηρίζουν τον μακελάρη Πούτιν – όπως γράφει ο Ν. Κωνσταντάρας, Καθημερινή 19/4/22:
Στην Ελλάδα, όπως σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες, βλέπουμε ότι ο πόλεμος καταδικάζεται από ανθρώπους κυρίως του κεντρώου χώρου, ενώ τα άκρα στα δεξιά και αριστερά δικαιολογούν τον Πούτιν. Πέρα απ’ όποια άμεση ή έμμεση «επιρροή» της Ρωσίας στα άκρα, πέρα από «παραδοσιακές φιλίες», πέρα από το καθιερωμένο μίσος προς τη φιλελεύθερη δημοκρατία και τη Δύση γενικώς, τα άκρα έχουν ακόμη σοβαρότερο λόγο να μην καταδικάσουν τη ρωσική εισβολή: χωρίς την πόλωση δεν υπάρχουν. Εάν σύσσωμη η κοινωνία και ο πολιτικός κόσμος στήριζαν το θύμα, πώς θα μπορούσαν τα πολιτικά άκρα να διαφέρουν; Η διχόνοια είναι το οξυγόνο της πολιτικής μας, και η συμφωνία γύρω απ’ οποιοδήποτε θέμα ανησυχεί όσους δεν έχουν τίποτα να προβάλουν πέρα από καχυποψία, συνωμοσιολογία, καταγγελίες και κούφιες υποσχέσεις.
Μα έχουμε και τους κεντροαριστερούς, τους πάνδοξους Πασόκους με τον νέο αρχηγό τους Ν. Ανδρουλάκη, ενσάρκωση του μικρομεγαλισμού, που δήλωσε πως ούτε ο Μητσοτάκης ούτε ο Τσίπρας θα δει από τον ίδιο καρέκλα πρωθυπουργού! Προσέξτε τη συγκαλυμμένη μα διάφανη και μάλλον μυωπική μεγαλομανία του κεντρώου ανδρός!
Αυτοί οι πηγαινοερχόμενοι και μικρομεσαίοι πασόκοι μαζί με τους αναρχοαριστερούς διατυπώνουν πάλι το δήθεν εμβριθές σκεπτικό «Τι Μακρόν, τι Λεπέν!». Όπως έλεγαν παλιά «Τι Πλαστήρας, τι Παπάγος!». Και όπως λένε οι Κατίνες και οι Σουσούδες «Τι Λωζάνη, τι Κοζάνη!». Δηλαδή, τι Χίτλερ τι Έμπερτ! Ως εκεί φτάνει το μούσμουλο του μυαλού τους!
Τσιπρική τσοκαρία παντού -ακόμα και στην πολιτισμένη, προοδευτική Ευρώπη!
