Βλακείας συνέχεια…

Νικόδημος

Πριν λίγο καιρό αναρτήσαμε ένα άρθρο 85. Ταυτότητα: Βλακείας βλάστηση στο οποίο προσπάθησα να δείξω πως η έμφυτη ευφυϊα μας καλύπτεται γρήγορα καθώς μεγαλώνουμε από περιορισμούς και αναπτύσσεται αυτό που εμφανίζεται ως βλακεία που υπεισέρχεται μετά στις νοητικές μας δραστηριότητες και στις επιστήμες. Ένας τακτικός αναγνώστης με το ψευδώνυμο “Χαπάκιας” μας έστειλε την ακόλουθη παράκληση:

ευχαριστούμε για το δια[φ]ωτιστικό αρθρο σας περί νοημοσύνης, αλλά θα ηθελα κάτι παραπάνω για τη βλακεία που επεκτείνεται στις επιστήμες και στη γνώση. 

Και του απάντησα εν συντομία ως εξής:-

Αγαπητέ Χαπάκια,

Ας ξεκινήσουμε με κάτι απλό. Στην αρχαιότητα οι άνθρωποι είχαν ανακριβείς χάρτες της γης και του ουρανού. Εντούτοις μέσα σε αυτά τα πλαίσια έκαναν μακρινά ταξίδια στη στεριά και στη θάλασσα. Έτσι πίστευαν πως οι γνώσεις τους (οι χάρτες) ήταν ορθές. Αυτό κράτησε ως την Αναγέννηση: η γη ήταν πάντα ως τον Κοπέρνικο επίπεδη!

Σήμερα έχουμε πολλά τεχνολογικά θαύματα που βασίζονται σε μεγάλο βαθμό στην ανάπτυξη των διάφορων επιστημών – Φυσικής, Χημείας κλπ. Αυτοί είναι οι σημερινοί “χάρτες” μας για το ταξίδι της ζωής.

Αλλά αυτοί οι χάρτες δεν μας λένε τίποτα για το πασίγνωστο φαινόμενο της τηλεπάθειας. Διότι αυτό δεν ανήκει στον υλικό κόσμο όπου όλες οι μάζες και μηχανικές, ηλεκτρικές κλπ ενέργειες είναι μετρήσιμες: η τηλεπάθεια δεν είναι μετρήσιμη. Και βέβαια δεν λένε τίποτα για τη νοημοσύνη, τις διαθέσεις κι εμπνεύσεις μας, τη γέννηση και τον θάνατο, που επίσης δεν είναι μετρήσιμα.

Αφού λοιπόν υπάρχει ένα επίπεδο (ένας κόσμος) πέρα από το υλικό με φαινόμενα μη μετρήσιμα και άγνωστα, πρέπει να υποθέσουμε πως ο γνωστός μας υλικός κόσμος με τα μετρήσιμά του φαινόμενα είναι περιορισμένος και όλα όσα γνωρίζουμε γι’ αυτόν είναι σαν τους παλιούς χάρτες: έχουν λάθη, περιορισμούς, ελλείψεις…

Η αφοσίωση του σκύλου (ή άλλου ζώου) ενέχει πολλή νοημοσύνη. Ο σπόρος που ξεπετά ρίζες και βρίσκει στο χώμα ή στο νερό την τροφή του επίσης έχει νοημοσύνη.

Από την άλλη, ερευνήστε τον τομέα του επαγγέλματός σας. Θα βρείτε πως στην πράξη (ίσως και στη θεωρία) υπάρχουν ελλείψεις και σφάλματα.

Μα στη συνέχεια σκέφθηκα να επεκτείνω την απάντηση.

Επειδή γενικά οι επιστήμες δεν αναγνωρίζουν και δεν ξέρουν πώς να προσεγγίσουν και να ασχοληθούν με τον κόσμο της τηλεπάθειας, τον οποίο ας ονομάσουμε για ευκολία “λεπτό”, και μένουν μόνο στον γνωστό μας υλικό τρισδιάστατο κόσμο, περιορίζονται σε πολλές απόψεις τους· συνεπώς  πολλές επιτεύξεις τους αποδεικνύονται μακρόχρονα να είναι βλαβερές για τον άνθρωπο.

Σήμερα είναι γνωστό πως πολλές βιομηχανίες παράγουν παράπλευρα τοξικές ουσίες που μολύνουν το περιβάλλον. Το φαινόμενο του θερμοκηπίου με την αυξανόμενη θερμότητα είναι μια τέτοια εκδήλωση. Ομοίως, η τρύπα του όζοντος.

Παλαιότερα, στη δεκαετία 1960 χρησιμοποιούσαμε το D.D.T. ως πολύ αποτελεσματικό εντομοκτόνο, μα μετά ανακαλύφθηκε πως ήταν πολύ τοξικό για μας. Μετά, ο αμίαντος ήταν ένα υλικό χρησιμότατο για πολλές κατασκευές, ωσότου ανακαλύφθηκε πως και αυτό ήταν επικίνδυνο για την υγεία μας και αποσύρθηκε.

Σήμερα έχουμε τα αντιβιοτικά τα οποία είναι πολύ χρήσιμα σε ορισμένες εφαρμογές. Μα γενικότερα και αυτά αποδεικνύονται πολύ επικίνδυνα διότι ενώ σκοτώνουν ανεπιθύμητα μικρόβια στον οργανισμό τα οποία προκαλούν σοβαρές ασθένειες, ταυτόχρονα τα ίδια προκαλούν παράπλευρες βλάβες. Επιπλέον, όπως ανακαλύπτουν οι φαρμακοπαραγωγοί και γιατροί, τα μικρόβια, τα βακτηρίδια, οι ιοί κλπ, μεταλάσσονται και γίνονται ολοένα και πιο ανθεκτικά έτσι που να χρειάζονται όλο και πιο ισχυρά αντιβιοτικά, τα οποία όμως έχουν, όπως είπαμε, διάφορες παρενέργειες, τώρα σε πολλές περιπτώσεις χειρότερες.

Πώς θα ωφελούσε γνώση του λεπτού κόσμου (της τηλεπάθειας, όπως είπαμε);

Αυτή είναι μια καλή ερώτηση, μα θα πρέπει να είναι κανείς διατεθειμένος να την θέσει όχι επιπόλαια, όπως κάνουμε συχνά, και να την εξετάσει με πολλή σοβαρότητα.

Ένα καλό παράδειγμα είναι οι οργανικές ή βιολογικές καλλιέργειες των οποίων τα προϊόντα έχουν αποκτήσει αρκετή εμπορευσιμότητα αν κρίνουμε από τα καταστήματα και τις λαϊκές που ειδικεύονται σε αυτά. Αυτό που έγινε είναι πως πολλοί παραγωγοί άφησαν τα σύγχρονα εντομοκτόνα και χημικά λιπάσματα και χρησιμοποιούν παλιές παραδοσιακές μεθόδους καλλιέργειας. (Είμαι σίγουρος πως σε πολλές περιπτώσεις υπάρχει απάτη, όμως η γενική ιδέα είναι ορθή).

Υπάρχουν ενδεχομένως αξιόπιστες, αποτελεσματικές μέθοδοι θεραπείας, παράλληλα με τα αντιβιοτικά, ίσως και καλύτερες ή τουλάχιστον όχι τόσο επικίνδυνες, που η δυτική ιατρική αρνείται να εξετάσει διότι δεν εμπίπτουν στις “επιστημονικές” αντιλήψεις της. Αν δεν παραμεριστούν αυτές οι εμμονές, που συνιστούν μορφή βλακείας, δεν πρόκειται να υπάρξει πραγματική πρόοδος.

Αλλά ο λεπτός κόσμος έχει πολλές άλλες χρήσιμες πτυχές.