1. Χιλιάδες σελίδες ιστορικής έρευνας έχουν καταρρίψει ένα προς ένα τα μυθεύματα περί των «εγκλημάτων του κομμουνισμού», γράφει το ξεδιάντροπο άρθρο του Ριζοσπάστη (24/8/17). Αλλά εκτός από ένα απόσπασμα (κι αυτό στρεβλωμένο και διορθωμένο) από το Ημερολόγιο του Γκέμπελς στην Αγγλική (1948, Doubleday, New York), το Foreign Relations of the USA, τόμος 3, 1952-54 και κάποιον ανύπαρκτο Γ. Μούχιν (Έρευνα για το Κατίν, 1995, Μόσχα, στα Πολωνικά), δεν υπάρχει καμιά σελίδα «ιστορικής έρευνας»! Μόνο η συνήθης αήθης κομουνιστική προπαγάνδα.
Ακόμα και στον Ριζοσπάστη όπου οι απαράτσικ ζουν σε μια εξιδανικευμένη φαντασιακή σταλινική Σοβιετία, μερικοί τουλάχιστον θα έχουν μάθει πως όλα πλέον τα Αρχεία κράτους, ενόπλων δυνάμεων, Μυστικής Αστυνομίας και, κυρίως, ΚΚΣΕ, έχουν ανοιχθεί στους ερευνητές ανατρέποντας βέβηλα την παράδοση της απόκρυψης που υπηρέτησαν τόσο ευλαβικά οι ανώτεροι κομματικοί. Σήμερα, τόσο οι Ρώσοι όσο και οι φιλοκαπιταλιστές ιστορικοί της Δύσης γράφουν τα «μυθεύματα» τους, μα παραπέμπουν σελίδα με σελίδα και παράγραφο με παράγραφο σε κείνα τα Αρχεία.
Αντί λοιπόν να εξανίστανται οι ζωντανοί νεκροί του Περισσού και να γράφουν αρλούμπες, ας μας παραπέμψουν σε αντίστοιχα στοιχεία στα ίδια Αρχεία.
2. Με πλήρη καλή διάθεση και δίχως ειρωνεία, τους ρωτώ αν ξέρουν πως υπήρξε ένα Τείχος που χώριζε το ανατολικό (κομουνιστικό) Βερολίνο από το δυτικό (ιμπεριαλιστικό, καπιταλιστικό). Επίσης αν ξέρουν γιατί χτίστηκε, από ποιους και πότε, μα και γιατί γκρεμίστηκε, από ποιους και πότε.
Και ρωτώ διότι από μια έρευνα (Καθημερινή 7/10/18: «Το Τείχος που δεν υπήρξε… ») διαπιστώθηκε πως σε νέους Έλληνες 25-35 ετών το 40% δεν ήξεραν τίποτα για το τείχος, σαν αν μην υπήρξε.
Το Τείχος το έχτισαν οι Ανατολικογερμανοί με διαταγή του Χρουστσόφ (Αυγ 1961) – το διαβόητο τείχος Βερολίνου Berliner Mauer. Το έχτισαν ως Antifaschistischer Schutzwall ‘αντιφασιστικό φράγμα’ για να μην εισδύουν οι δυτικοί φασίστες, κατά την κομουνιστική προπαγάνδα, στον παραδεισένιο κόσμο της Ανατολικής Γερμανίας που ευημερούσε αγγελικά υπό τη σοβιετική αρβύλα.
Από το 1948 οπότε η Δυτική Γερμανία απέκτησε το δικό της μάρκο, το δικό της ανεξάρτητο νόμισμα, ως το 1961 πόσοι Δυτικοί έσπευσαν να εισέλθουν στον Ανατολικό παράδεισο; Μόνο λίγοι κατάσκοποι, λέω εντελώς υποθετικά.
Αλλά από την Ανατολική Γερμανία έφυγαν 3,5 εκμ – αρχιτέκτονες, γιατροί, δικηγόροι, μηχανικοί και άλλοι πολλοί – μέσω Βερολίνου. Γι’ αυτό κτίστηκε το αισχρό Τείχος, για να εμποδίζει την απόδραση από την κομουνιστική Εδέμ. Το Τείχος ήταν η πιο τρανταχτή απόδειξη της αποτυχίας του κομουνισμού.
3. Γράφει και άλλα ψεύδη το ριζοσπαστικό άρθρο. Θα αφήσω παράμερα τον Λιμό στην Ουκρανία και τις τραγικές δίκες των πρωτοκλασάτων πρώην συντρόφων του στυγερού Στάλιν. Γράφει όμως πως η τακτική της ΕΣΣΔ, δηλ. του Στάλιν, ήταν να καθυστερήσει όσο γίνεται περισσότερο τη ναζιστική επίθεση και να προετοιμαστεί… «πιο ολοκληρωμένα για την αντιμετώπιση του πολέμου».
Αυτό είναι μισή αλήθεια. Η αλήθεια είναι πως ο Στάλιν πιάστηκε κορόιδο. Αλλά ταυτόχρονα, ενώ η Βρετανία ολομόναχη επί ενάμιση έτος πολεμούσε τους χιτλερικούς στην Ευρώπη και στη Βόρειο Αφρική, ο Στάλιν προμήθευε χιλιάδες τόνους τρόφιμα και χιλιάδες τόνους πετρέλαιο, καουτσούκ, βαμβάκι και άλλες πρώτες ύλες τους Γερμανούς με ανταλλαγή διάφορων εργαλείων και μηχανών. Τους παραχώρησε μάλιστα και μια υποβρυχιακή βάση κοντά στο Μούρμανσκ, στην Αρκτική Θάλασσα, για να κυνηγούν ευκολότερα τις βρετανικές νηοπομπές του Ατλαντικού.
Μετά όταν ο Χίτλερ εισέβαλε στη Σοβιετία (Ιουν 1941), ο Στάλιν είχε το θράσος να απαιτεί από τους Βρετανούς βοήθεια! (Και οι Βρετανοί του έστειλαν και τουφέκια και σφαίρες, οχήματα, αεροπλάνα και τανκς Valentine.)
4. Τι προετοιμασίες είχε κάνει ο Στάλιν;
Πρώτα πρώτα είχε το 1937-8 εξοντώσει ως «εχθρούς» πάνω από 30 χιλιάδες ανώτερους αξιωματικούς, αντισυνταγματάρχες, συνταγματάρχες, μεράρχους, υποστράτηγους, στρατηγούς. Ο Κόκκινος Στρατός είχε μείνει κουρσεμένος. Ευτυχώς σύντομα παρουσιάστηκαν ικανοί στρατηγοί όπως οι Ζούκοφ, Τιμοσένκο, Κόνεφ, Ταλμπούχιν κλπ. Μα άρχισε ο Στάλιν να τους ακούει μόνο τον δεύτερο χρόνο του πολέμου. Και αυτό έσωσε τη Σοβιετία. Αυτό, και οι ανοησίες του Χίτλερ που δεν ήθελε να δέχεται τη γνώμη των ικανότατων στρατηγών του.
Ο Στάλιν εμπιστευόταν τον Χίτλερ και δεν πίστευε τον χείμαρρο από μηνύματα που λάμβανε πως αυτός ετοιμαζόταν για εισβολή!
Μηνύματα έφθαναν από Αμερική, Ιαπωνία και Βρετανία (τον ίδιο τον Τσόρτσιλ), από Γερμανούς κομουνιστές και από δικούς του κατασκόπους (ιδίως του V Sorge, Τόκιο). Τα θεωρούσε όλα γερμανική παραπληροφόρηση.
5. Οι Σοβιετικοί βρέθηκαν εντελώς απροετοίμαστοι στις 22 Ιουνίου 1941.
Οι Γερμανοί επιτέθηκαν με 104 μεραρχίες πεζικού, 19 μεραρχίες τανκς, 15 μηχανοκίνητες κι 9 ασφαλείας για αστυνόμευση κατεχόμενων εδαφών. Είχαν πάνω από 3.000 αεροπλάνα και 3.500 τανκς. Και οι Σοβιετικοί δεν πήραν χαμπάρι τέτοια συγκέντρωση δυνάμεων στα νότια σύνορα με τη Ρουμανία και Τσεχοσλοβακία, στα δυτικά με την Πολωνία και στα βορειοδυτικά με τις Βαλτικές χώρες! Πώς το κατόρθωσαν;
Σε τρεις μέρες οι Σοβιετικοί έχασαν σχεδόν 4.000 αεροπλάνα, 3.300 τανκς και 1.800 κανόνια. Στη Λευκορωσία αιχμαλωτίστηκαν περίπου 3 εκμ στρατιώτες και αξιωματικοί. Στην Ουκρανία ως τις 5 Αυγούστου χάθηκαν 300.000 μαχητές, 1.600 τανκς (συνολικά με άλλα πεδία 3.200) και καταστράφηκαν οι μηχανοκίνητες μεραρχίες 8, 9, 15, 18, 22.
Τέτοιες ήταν οι προετοιμασίες που είχε κάνει ο μέγας στρατιωτικός ηγέτης.
Ευτυχώς για τους Σοβιετικούς η προέλαση κατά της Μόσχας σταμάτησε στις 22 Αυγούστου και οι Γερμανικές δυνάμεις του κέντρου διοχετευθήκαν προς βορρά και νότο. Αν δεν συνέβαινε αυτό, η Σοβιετία θα είχε καταστραφεί. Μόνο στις 30 Σεπτεμβρίου, μετά την κατάληψη του Κιέβου, οι Γερμανοί στράφηκαν ξανά προς τη Μόσχα. Μα ήταν αργά. Οι Σοβιετικοί είχαν πάρει πιο σθεναρά αμυντικά μέτρα φέρνοντας και μεραρχίες από τη Σιβηρία και ο καιρός άλλαξε με κρύο, χιόνια και πάγους. Οι Γερμανοί δεν ήταν κατάλληλα εφοδιασμένοι κι έφτασαν μόνο 24 χλμ. κοντά στη Μόσχα. Τους σταμάτησαν και τους έτρεψαν σε φυγή οι σχεδιασμοί των Τιμοσένκο και Ζούκοφ.
