1. Στα τέλη Οκτωβρίου έλαμψε ξαφνικά ο διάττων αστέρας του κ. Ανδρέα Πάτση, βουλευτού Γρεβενών Ν.Δ, δικηγόρου, πρώην παράγοντα του ποδοσφαιρικού υπερπέραν. Πολλοί στο Μαξίμου και στα κεντρικά της Ν.Δ ούτε που τον έχουν ακούσει. Μα ξαφνικά, μετά από τρία ολάκερα έτη, ακούγεται ως εξέχων επιχειρηματίας που, ισχυρίζεται, δεν γνώριζε πως οι επιχειρηματικές δραστηριότητές του οι οποίες απέδωσαν μεγάλα κέρδη (από το 2008) δεν ήταν συμβατές με το λειτούργημά του ως βουλευτής. (Nομικός, να σου πετύχει – και να διδάσκει κιόλας – μα να μη γνωρίζει το Σύνταγμα, άρθρο 57!).
Κι εύλογα ο Αλέξης βρίσκει ευκαιρία για να κατηγορήσει τις «γαλάζιες ακρίδες» που νέμονται πολλές και διάφορες (κρατικές και μη) δραστηριότητες.
Εύλογα επίσης, ιδίως αν θυμηθούμε το προηγούμενο παράδειγμα του κ. Μπογδάνου, αναρωτιέται ο πολίτης, και δη ο προσκείμενος στη Ν.Δ. – πως φιλτράρονται – αν φιλτράρονται πέρα από την ονομασία και τη φήμη πως θα φέρουν ψήφους – οι διάφοροι που μπαίνουν στη λίστα εκλογών ως υποψήφιοι του κόμματος. Μπορεί οι πρωτοκλασάτοι φανφαρόνοι να κορδώνονται με το στερεότυπο κλισέ πως «εμείς διαφέρουμε επειδή εντοπίζουμε τα λάθη και τα διορθώνουμε», μα χρειάζεται να καταλάβουν πρώτον πως δεν έχουν διορθώσει όλα τα λάθη που εντοπίστηκαν ( π.χ. έλλειψη λεωφορείων στα κανονικά δρομολόγια και βαγονιών στους συρμούς) και, δεύτερον, πως το κλισέ δεν περνά πια. Χρειάζεται να δουλέψουν για τον ελληνικό λαό και όχι μόνο για πάρτη τους και για το κόμμα τους.
2. Δεν έχει κυνηγήσει η αξιοθαύμαστή μας κυβέρνηση τη φοροδιαφυγή. Ούτε μεταρρύθμισε καθόλου τους φορολογικούς μηχανισμούς ώστε να τους κάνει πιο σύγχρονους, πιο αποτελεσματικούς. Ούτε έφερε πραγματικές ελαφρύνσεις στους χαμηλόμισθους και μικρομεσαίους. Αντιγράφω από τον Κώστα Καλλίτση, Κυριακάτικη Καθημερινή 16/10/22:
Σε τόσο δύσκολες όσο οι σημερινές συνθήκες, μια συνετή δημοσιονομική διαχείριση θα φρόντιζε την υγεία των δημοσίων εσόδων. Αντί να φορτώνει τα συνήθη υποζύγια, θα μεταρρύθμιζε το φορολογικό σύστημα για να γίνει λιγότερο εχθρικό στη μισθωτή εργασία, τον φορολογικό μηχανισμό για να γίνει πιο σύγχρονος και αποτελεσματικός και, τέλος, θα κήρυττε τον πόλεμο στη φοροδιαφυγή: Η Ελλάδα έχει τον 3ο υψηλότερο συντελεστή ΦΠΑ στην Ευρώπη αλλά είναι 15η με κριτήρια τα έσοδα ΦΠΑ/ΑΕΠ. Είναι η 2η χώρα στην απώλεια εσόδων, τα ανείσπραχτα έσοδα ΦΠΑ φτάνουν περίπου τα 5,4 δισ. ευρώ ετησίως. Βρίσκεται στις τελευταίες θέσεις της Ευρώπης με κριτήριο τις ηλεκτρονικές πληρωμές ως ποσοστό της ιδιωτικής κατανάλωσης και πολύ κάτω από τον μέσο ευρωπαϊκό όρο στη χρήση του «πλαστικού χρήματος». Η αντιμετώπιση αυτών των δεινών, όμως, δεν είναι στις προτεραιότητες (ούτε αυτής) της κυβέρνησης. Δεν ήταν πριν. Πολύ περισσότερο δεν είναι τώρα – δεν χαλάει καρδιές πριν από εκλογές.
Εδώ ο Κώστας Καλλίτσης ξέχασε να αναφέρει πως η κυβέρνηση είχε υποσχθεί (μερική αποκέντρωση και) τη μεταβίβαση του ΕΝΦΙΑ στην Τοπική Αυτοδιοίκηση.
Είναι παράξενο που κάθε πρωθυπουργός λάμπει διά της απουσίας του στα επείγοντα εσωτερικά προβλήματα που, όταν λυθούν, θα βελτιώσουν τη ζωή των υποζυγίων του ελληνικού λαού, ενώ κορδώνονται όταν ανοίγουν λουλουδάδικα (έξω από τη Βουλή) ή πετούν στο εξωτερικό, όπου δεν χρειάζονται!
3. Είναι πολλά άλλα δεν γράφω βιβλίο. Τελειώνω με το κατάπτυστο πόρισμα της δήθεν Εξεταστικής για τις παρακολουθήσεις.
Δεν υπήρξε κοινό πόρισμα. Είναι τόσες οι έντονες εχθρότητες μεταξύ κομμάτων που θα ήταν συνταρακτική είδηση αν υπήρχε (α) πραγματική διερεύνηση του θέματος και (β) κοινό πόρισμα! Η ελληνική Πολιτεία δεν πρόκειται να μας συγκλονίσει με τέτοια πρόοδο προς τον πολιτισμό. Την τελευταία 30ετία καμιά Εξεταστική από ακριβοπληρωμένους επίσημους μπαχαλάκηδες δεν εξέδωσε κάποιο κοινό πόρισμα!
Είχαμε μια τεράστια παρεκτροπή τόσο που ορισμένοι βοηθοί του πρωθυπουργού παραιτήθηκαν αμέσως. Μα το πόρισμα της Ν.Δ. δεν βρίσκει τίποτα το μεμπτό. Τότε γιατί παραιτήθηκαν αυτοί οι ανώτεροι αξιωματούχοι, διορισμένοι από τον άμεμπτο πρωθυπουργό;
Ποιος έδωσε τελικά την εντολή για τις παρακολουθήσεις αυτών των πολιτών και πολιτικών; Για ποιον λόγο; Υπήρχαν υπόνοιες αναταραχής, εγκληματικής δραστηριότητας, προδοσίας; Πως έγινε ο έλεγχος για τη νομιμότητα των εντολών, από ποιους;
Δεν πήραμε καμία απάντηση.
Εδώ υπάρχει θεσμική διαστροφή που αντιμετωπίζεται με δεύτερη, χειρότερη θεσμική διαστροφή αντί για διερεύνηση και διαλεύκανση έτσι που να μας διαβεβαιώσει πως οι θεσμοί λειτουργούν ορθά!
Γράφει επ’ αυτού ο Χ. Τσούκας (Καθημερινή 16/10):
Η μη έκδοση κοινού πορίσματος συνιστά μείζονα και, δυστυχώς, επαναλαμβανόμενη ηθικοπολιτική αποτυχία: δείχνει ότι οι θεσμοί (: η εξεταστική επιτροπή) δεν έχουν αποκτήσει αυτοδύναμη, καθολικής ισχύος λογική (: αναζήτηση της αλήθειας), η οποία καθοδηγεί τη σκέψη των συμμετεχόντων, αλλά χειραγωγούνται από τη λογική του επιμέρους κομματικού συμφέροντος. Η θεσμική ανάγκη εκφοράς ορθολογικής συλλογικής απόφανσης υπάγεται ιδιοτελώς στην κομματική ανάγκη της κατίσχυσης. Τα μέλη της εξεταστικής επέλεξαν να «ιδιάσουν», όχι να «κοινωνήσουν» – να μη μετάσχουν στον «κοινό λόγο» της επιτροπής….Οι κυβερνητικοί βουλευτές αρνήθηκαν να καλέσουν μάρτυρες που προτάθηκαν από την αντιπολίτευση. Ο πολιτικός προϊστάμενος της ΕΥΠ –ο πρωθυπουργός– δεν κλήθηκε να καταθέσει. Η κυβέρνηση δεν ήρε το «απόρρητο» των επικεφαλής της ΕΥΠ (πρώην και νυν), η επίκληση του οποίου κατέστησε τις καταθέσεις τους κενές. Η κυβερνητική πλειοψηφία συρρίκνωσε τη νομιμότητα στη νομιμοφάνεια (τυπική τήρηση διαδικασιών, όχι ουσιαστική διερώτηση για το περιεχόμενο εννοιών – π.χ. «εθνική ασφάλεια»). Τα αντιπολιτευόμενα κόμματα έκαναν αυτό που συνήθως κάνουν: a priori καταγγελίες, όχι συν-εργασία. Ολοι επιβεβαίωσαν τις προκατασκευασμένες απόψεις τους. Η συν-εννόηση αποδείχθηκε αδύνατη.
Επρόκειτο για παρωδία διαμόρφωσης ορθολογικής συλλογικής κρίσης.
Στου κουφού την πόρτα… Τώρα έχουμε προεκλογική περίοδο. Θα ασχοληθούμε με ασημαντότητες;;;
