Στις 18 Οκτωβρίου ξεσπάθωσαν οι καθηγητές αποφασίζοντας πως δεν θα αποδεχθούν άλλο την εισβολή και την προσβολή του Ρουβίκωνα στη Φιλοσοφική Σχολή στο Πανεπιστήμιο Αθηνών.
Ο Ρουβίκωνας, αυτή η «συλλογικότητα» θρασυδειλίας και σαχλαμάρας, είχε από καιρό καταλάβει την γνωστή πλέον αίθουσα ως Γραφείο του για να προωθεί την προπαγάνδα της παλαβομάρας του στους φοιτητές που θέλουν να σπουδάσουν κάποια πατροπαράδοτη μελέτη όπως Ιστορία ή Φιλοσοφία. Τα πιο έναρθρα μέλη του Ρουβίκωνα προφανώς θα μάθαιναν στους φοιτητές τη δεξιότητα σε καταστροφικές επιδόσεις – πρεσβείες, κτήρια, τζαμαρίες, λεωφορεία, συσκευές εισιτηρίων και, φυσικά, μπάτσους.
Α, όχι, είπαν επιτέλους οι θαρραλέοι καθηγητάδες. «Δεν θα κάνουν ό,τι θέλουν αυτοί οι μπαχαλάκηδες στα δικά μας χωράφια.»
Έτσι έκλεισαν για μια μέρα τη Σχολή ως διαμαρτυρία για την απρεπέστατη συμπεριφορά των Ρουβικώνων. Κι έτσι ανακατέλαβαν την αίθουσα. Ήταν, όπως δήλωσαν γραπτώς, αποφασισμένοι να μην επιτρέψουν την παραβίαση των αξιοσέβαστων και πανάρχαιων ακαδημαϊκών αρχών του πανεπιστημίου, την παρεμπόδιση της εκπαιδευτικής λειτουργίας και τη χρήση βίας.
Φωτογραφηθήκαν μάλιστα, όχι τόσο ως ασπίδα για τις ακαδημαϊκές λειτουργίες, μα τουλάχιστον ως σημαίνοντα και αλληλέγγυα πρόσωπα. Παρότι δεν τους γνωρίζω, τους θαύμασα στον ημερήσιο τύπο.
Βέβαια, την ίδια μέρα οι Ρουβίκωνες επανεγκαταστάθηκαν στην επίμαχη αίθουσα.
Αναρωτιέμαι αν ειδοποιήθηκε για την ιστορική αυτή πράξη ο κ. Τσίπρας και ο σύντροφος Παιδείας κ. Γαβρόγλου – άσχετα με την εισβολή που ο τελευταίος δέχθηκε από το ρωμαλέο φοιτητικό κίνημα στο ακατάστατο γραφείο του. Πάντως δεν έδειξαν να ενδιαφέρονται. Ούτε για την άλλη γενικότερη κατάσταση – βρομιάς και παρανομίας.
Διότι στο μεταξύ, από χρόνια, η πορνεία, η μαστροπεία, τα ναρκωτικά, οι μπόμπες μολότοφ και άλλες μορφές παραβατικότητας ανθούν στους πανεπιστημιακούς χώρους, παρά την οικονομική κρίση, διότι επικρατεί ασυλία – το περιβόητο άσυλο.
Ακόμα χειρότερα, από συστάσεως των πανεπιστημίων διορίζονται «ημέτεροι» και, όπως παντού στο Δημόσιο, τμήματα, σχολές και πόστα ανακηρύσσονται ειδικά για προ-επιλεγμένους εκλεκτούς οι οποίοι, αφού διοριστούν, έξοχα προωθούν τη δική τους ημιμάθεια για να αποφοιτήσουν, και με δοκτοράτα μάλιστα, υπουργοί και πρωθυπουργοί.
Δυστυχώς η πανούκλα της κομματικής πολιτικής διείσδυσε βαθιά στους πανεπιστημιακούς χώρους κι εξαπλώθηκε μολυσματικά στη μέση εκπαίδευση. Αν οι δάσκαλοι φροντίσουν αρκετά, θα κατορθώσουν να την εισάγουν και στα νηπιαγωγεία: Ζήτω ο Σύριζα!… Ζήτω η ΝΔ!…
Δυστυχώς οι καθηγητάδες δεν είναι λιγότερο μπαχαλάκηδες, λιγότερο θρασύδειλοι από τους Ρουβίκωνες και άλλους ψυχοπαθείς ακτιβιστές. Δεν υπάρχουν ανάμεσά τους πέντε άνθρωποι με κότσια να οργανώσουν μια γενναία απεργία διαρκείας και κατάληψη των χώρων ωσότου το αρμόδιο υπουργείο υιοθετήσει το δικό τους σχέδιο λειτουργίας – αν έχουν τέτοιο!
Το έκαναν ηρωικότατα για μια μέρα (γνωρίζοντας βέβαια πως η συλλογικότητα θα επέστρεφε στο κεκτημένο της). Ας το κάνουν για 5 ή 10 ή ανάλογα, μα αφού σχεδιάσουν συνολικά τις ορθές λειτουργίες τους!
