1. Πολλοί αριστεροί κάποιας ηλικίας, που είχαν παθιασμένο έρωτα με τη Σοβιετία (αυτοκρατορία του Λένιν που έγινε ΕΣΣΔ με δορυφόρους) ή την Κίνα του Μάο, συνήλθαν αργά ή γρήγορα, σταδιακά ή απότομα. Αλλά λίγοι αποτίναξαν ολοκληρωτικά το γλυκό δηλητήριο κι ονειρεύτηκαν ρεβιζιονισμούς, κομμουνισμό με ανθρώπινο πρόσωπο, ανανέωση κ.λπ. Μόνο όσοι κατάλαβαν την εγγενή τοξικότητα της παράλογης αυτής ιδεολογίας κατάφεραν να την αποβάλουν από τον οργανισμό τους.
Μόνο στην Ελλάδα υπάρχει αυτός ο ανίατος εθισμός σε περίπου 30% του πληθυσμού. Όλες οι πρώην κομμουνιστικές χώρες (Βουλγαρία κ.λπ.) απαρνήθηκαν τη σαθρή ιδεολογία με το άθλιο καθεστώς της. Όλα σχεδόν τα ευρωπαϊκά πρώην κομμουνιστικά κόμματα έγιναν σοσιαλδημοκρατικά ή σοσιαλιστικά. Μόνο στην Ελλάδα, όπου παραδοσιακά οι πολλοί προτιμούσαν το σαρίκι του σουλτάνου από την τιάρα του Πάπα, ένα σεβαστό ποσοστό πολιτών παραμένουν εθισμένοι στον κομμουνιστικό μύθο της Σοβιετίας.
Δεν είναι καιρός που ένας πρώην υπουργός μας, ο Δικαιοσύνης κ. Κοντονής, με το κομψό μούσι και ντύσιμο, με νομικές περγαμηνές, μα ή ανιστόρητος ή εθισμένος και βλαμμένος, διαχώριζε τον φασισμό και τις μαζικές δολοφονίες του Χίτλερ (κακός) από τον κομμουνισμό του Στάλιν (καλός ή μέτριος) αγνοώντας πως ο Σοβιετικός-Γεωργιανός εξόντωνε κατά μέσο όρο ένα εκατομμύριο σοβιετικούς πολίτες τον χρόνο!
2. Έκανα τις σκέψεις αυτές διαβάζοντας “Το Τείχος που δεν υπήρξε και η μεγάλη μας τύχη” του καθ. Σ. Γεωργανά στην Καθημερινή (7-10-18). Γράφει ο καθηγητής για τη φοβερή άγνοια που μαστίζει τους Έλληνες ακόμα κι αυτούς με πτυχία. Κυρίως στην Ιστορία. Άπειροι (και αριθμητικά κι επαγγελματικά) δημοσιογράφοι προ του 1990 εκθείαζαν τα κομμουνιστικά καθεστώτα που είχαν “απαράμιλλη ευημερία και κοινωνική ειρήνη”! Ως σήμερα μαθητές και φοιτητές δεν διδάσκονται τα τερατώδη ψεύδη της σοβιετικής και κομουνιστικής προπαγάνδας.
Έτσι, σε έρευνα σε νέους Έλληνες 25-35 ετών, μόλις το 28% νιώθουν πως κατά την εκπαίδευσή τους ενημερώθηκαν επαρκώς για την περίοδο 1950-2000.
Το 40% δεν γνωρίζουν τι είναι το “τείχος του Βερολίνου”! (Άραγε ξέρουν τι είναι το Βερολίνο και πως έγινε πρωτεύουσα μια ενωμένης Γερμανίας πριν από 28 έτη; Και τι ήταν η Γερμανία νωρίτερα, δηλαδή πριν το 1990;)
3. Γιατί εξακολουθούν όλοι αυτοί να μην βλέπουν πως όλες οι πρώην κομμουνιστικές χώρες, μόλις χαλάρωσε η ασφυκτική λαβή της Σοβιετίας πάνω τους, απαρνήθηκαν τον κομμουνισμό και στράφηκαν ολοκληρωτικά στο φιλελεύθερο καθεστώς, έστω και περιορισμένο, της Δύσης;…
Εσθονία, Λετονία, Λιθουανία, Πολωνία, Λευκορωσία, Ουκρανία, Ανατολική Γερμανία, Τσεχο-Σλοβακία, Ουγγαρία, Ρουμανία, Γιουγκοσλαβία (= Σερβία, Κροατία, Βοσνία, Μαυροβούνιο, ΦΥΡΟΜ ή Σκόπια ή Βόρεια Μακεδονία), Βουλγαρία και Αλβανία – όλες αποκήρυξαν το κομμουνιστικό καταπιεστικό καθεστώς που τους επέβαλε, ως επί το πλείστον, ο Κόκκινος Στρατός, που ήρθε δήθεν να τις ελευθερώσει από τους Ναζί και τις σκλάβωσε στη Μόσχα – με τη Γιουγκοσλαβία μάλλον ανεξάρτητη και την Αλβανία να δένεται με το Πεκίνο.
4. Οι κύριοι Κουτσούμπας και Τσίπρας και οι οπαδοί τους πρέπει να είναι πολύ καθυστερημένοι νοητικά να μην αναγνωρίζουν πως, αφού οι λαοί αυτοί όλοι απέρριψαν με αηδία το κομουνιστικό καθεστώς και τώρα προοδεύουν σε ανάπτυξη κι ευημερία, ο κομμουνισμός κι αριστερισμός που πρεσβεύουν είναι σκέτη ανοησία. Σχεδόν όλοι οι κομμουνιστές ηγέτες σε αυτές τις χώρες λιντσαρίστηκαν!
Πρέπει να είναι πολύ ανόητοι να μην αναγνωρίζουν το μικρό έστω θαύμα της αποναζιστοποίησης της Δυτικής Γερμανίας μετά το 1945, της γρήγορης συμφιλίωσής της με την ελεύθερη Ευρώπη και της αλματώδους ανάπτυξής της και να βάζουν συνεχώς εμπόδια στην υλοποίηση της ευρωπαϊκής ενότητας, ενώ στηρίζουν αθλιότητες σαν τον Μαδούρο.
Για την άγνοια φταίνε οπωσδήποτε οι εκπαιδευτικοί με τη συντεχνιακή φασιστερή τους νοοτροπία. Μα φταίνε και οι γονείς που δεν ενθαρρύνουν τα παιδιά να διαβάσουν κάτι έξτρα από τα απαραίτητα σχολικά. Φταίνε και οι Δήμοι που δεν έχουν καλές βιβλιοθήκες. Φταίει και η κυβέρνηση που δεν δίνει δεκάρα για σωστή μόρφωση. Μα φταίνε και τα παιδιά ή οι νέοι που δεν διαβάζουν!
Αυτό που ενθαρρύνεται γενικά είναι ο πλουτισμός (μια θέση στο Δημόσιο ή στην γκλαμουριά της τιβί και σόου-μπίζνες) και αυτό που σίγουρα κυνηγούν οι νεολαίοι είναι αισθησιακές απολαύσεις.
