Το έχουμε ξαναγράψει πολλές φορές. Η φάρα όλη των πολιτικάντηδών μας είναι φίσκα με φοβιτσιάρηδες που τρέμουν το πολιτικό κόστος. Κι έχουμε ξαναγράψει πως ο φόβος του πολιτικού κόστους είναι η κατάρα του δημοκρατικού μας συστήματος. Γιατί;
Διότι στον ψυχισμό των πολιτών κυριαρχεί ένας αλαζονικός και άπληστος εγωισμός διάχυτος με ναρκισσισμό. Τα ‘εγώ, εμένα, δικό μου’ κλπ. πρωταγωνιστούν στο προσκήνιο (και παρασκήνιο) του μυαλού – και χρησιμοποιώ ‘μυαλό’ με την έννοια ‘συνήθης κατώτερη νόηση’, που σκέφτεται μηχανικά, σχεδιάζει, υπολογίζει, επικρίνει και σπάνια ησυχάζει.
Είναι φυσική συνέπεια να υπάρχει ως ‘τρομοκράτης’, σιωπηλός και ύπουλος, ο φόβος του πολιτικού κόστους και να ρίχνει τον απειλητικό ίσκιο του ακόμα και σε περιστάσεις όπου δεν θα είχε ισχύ!
Πάρτε για παράδειγμα την τωρινή κυβέρνηση Μητσοτάκη. Βρίσκεται τώρα εδώ και μήνες σε μια μακρόχρονη προεκλογική περίοδο (κι ενώ χρωστάμε πάνω από 200 δις, μοιράζονται αβέρτα λεφτά ως επιδόματα, παροχές κλπ!). Είναι συνηθέστατη πρακτική. Βέβαια, είναι ο πιο κατάλληλος πολιτευτής για πρωθυπουργός: ο κ. Τσίπρας είναι ανέντιμος, ανεύθυνος κι εντελώς ανίκανος⸱ ο κ. Ανδρουλάκης ένα μηδενικό⸱ και ο σύντροφος Κουτσούμπας ένας κατασταλαγμένος σταλινιστής ελάχιστης και νοσηρής νοημοσύνης!
Αλλά εκλέχτηκε με άνετη πλειοψηφία (καλπονοθευτικά μα νόμιμα) και θα μπορούσε να κάνει ή τουλάχιστο να προτείνει τρεις απλές μεταρρυθμίσεις που θα άλλαζαν άρδην και ριζικά την κοινωνία μα και το σύνολο πολιτικό σύστημα εξοικονομώντας μεγάλα κονδύλια.
Μισθολογικά κι επιδοματικά το Δημόσιο (δηλ. οι ΔΥ) ευνοούνται πέρα από κάθε λογική μεροληψία με μονιμότητα, υψηλούς μισθούς (συγκριτικά με ορισμένα επίπεδα του ιδιωτικού τομέα), επιδόματα, διακοπές, άδειες, κλπ, όλα πολύ γνωστά – ιδίως οι υπάλληλοι της Βουλής που είναι ίσως οι πιο εξοργιστικά ευνοημένοι (μαμάδες παίρνουν ειδικό επίδομα όταν τα βλαστάρια τους κάνουν μαθήματα μπαλέτου!).
Θα μπορούσε στον δεύτερο μήνα να θεσπίσει νόμο που να κρατά στάσιμους τους μισθούς για τα 2 ½ επόμενα έτη, να περικόψει τα παρδαλά επιδόματα και τη μονιμοποίηση (υπό όρους φυσικά αυτή) κλπ κλπ, φέρνοντάς τα σε μια ισότητα (αυτό ζητούν τα εκατομμύρια σοσιαλιστές) με τον αδικημένο ιδιωτικό τομέα. Και, βέβαια, θα ακολουθούσε αναταραχή και απεργίες. Θαύμα, ας φύγουν οι απεργοί και ας αντικατασταθούν από πιο λογικούς, αν υπάρχουν, ανθρώπους.
Α) Είμαστε 11 εκμ πληθυσμός με τους μετανάστες. Έχουμε 300 βουλευτές που, παρότι παραπονιούνται για την ‘αποζημίωσή’ τους (=μισθό), στην πραγματικότητα είναι πολύ μεγαλύτερος, αν ληφθούν υπόψη και οι αμοιβές για ερωτήσεις και συμμετοχή σε επιτροπές, από την εργασία που θα έπρεπε να κάνουν, μα όμως δεν κάνουν!
Η Ολλανδία έχει (2021 εκλογές), 10,5 εκμ ψηφοφόρους σε 17,44 εκμ πληθυσμό. Αλλά έχει μόνο 150 μέλη στο κοινοβούλιο (ή Βουλή Αντιπροσώπων) και η κυβέρνηση σχηματίζεται από τον πρωθυπουργό, μέλος του Κοινοβουλίου μα στην πλειοψηφία της από εξωκοινοβουλευτικούς! Έχει δηλαδή λιγότερους από έναν στις 100.000 πληθυσμού! 300 Έλληνες σε 11 εκμ κι 150 σε 17,44 εκμ!
Στη Βρετανία με κοντά 69 εκμ πληθυσμό, το Κοινοβούλιο έχει 650 μέλη, δηλαδή λιγότεροι από 1 στις 100.000. Εμείς 3 αντίστοιχα!
Ο Σαμαράς είπε, όντας πρωθυπουργός, πως θα μπορούσαμε να μειώσουμε τους βουλευτές σε 200 μα το ατόπημα δεν επαναλήφθηκε. Εγώ προτείνω 150 μάξιμουμ (100 καλύτερα)!
Β) Στη Βρετανία οι ΔΥ (White collar) αριθμούν κατά μέσο όρο σε διαφορετικές κυβερνήσεις από το τέλος του 2ου ΠΠ και δώθε 475.000. Ας προσθέσουμε και τη χωριστή κατηγορία των Blue Collars και ας τους στρογγυλέψουμε προς τα πάνω σε 500.000 (πληθ. 68,8 εκμ).
Εμείς έχουμε αντίστοιχα 700.000 (πληθ. 11εκμ)!
Στην Ολλανδία οι ΔΥ αριθμούν μάξιμουμ 115. 295!
Στη Φινλανδία – ο αριθμός είναι 70.000!
Το καταχρεωμένο, μίζερο κράτος μας δεν καταδέχεται να μειώσει τον αριθμό κατά 500.000 ή έστω 300.000, σε 500 ή έστω 200 χιλιάδες!
Προσέξτε παίρνω δυο εξαιρετικά δημοκρατικές χώρες της Ευρώπης την Ολλανδία και τη Βρετανία (ή Ηνωμένο Βασίλειο). Οι βουλευτές και οι ΔΥ υπάλληλοι τους είναι τόσο αναλογικά λιγότεροι από την Ελλάδα. Εμείς έχουμε 3 στους 100.000 κατοίκους, εκεί έχουν λιγότερο από 1! Εκεί έχουν λιγότερο από 1 ΔΥ στους 100 κατοίκους. Εδώ 7 στους 100!
Συγχρόνως στις 8/8/22 διαπιστώνεται πως έχουμε ανεργία 12%.
Αλλά υπάρχουν κενές θέσεις εργασίας 5.000 στη Μανωλάδα όπου οι εξαγωγές φράουλας φέρνουν πολλά (100 ίσως;) εκμ Ευρώ εισόδημα στη χώρα.
Υπάρχουν 200.000 κενές θέσεις στον αγροτικό τομέα και στην ιχθυοκαλλιέργεια!
Υπάρχουν άλλες 200.000 κενές θέσεις στις κατασκευές και στη βιομηχανία!
Υπάρχουν και 50.000 κενές θέσεις στον κλάδο τουρισμού που αναπτύσσεται.
Αλλά μόλις οι χιλιάδες εποχικοί στον τουρισμό τελειώσουν, τρέχουν στον Οργανισμό Απασχόλησης (= παλαιός ΟΑΕΔ) και παίρνουν επίδομα ανεργίας!
Ο κ. Χατζηδάκης, υπουργός Ανάπτυξης κλπ, επαιρόταν διότι με νέα πολιτική όποιος άνεργος αρνηθεί πρόταση εργασίας από τον ΟΑ τρεις φορές θα πάψει να παίρνει το επίδομα.
Γιατί 3 φορές; Μια φορά δεν φτάνει;
Τέτοια είναι η σχιζοφρένεια στην Ελλάδα μας της “τρελής ροδιάς”!
