Πριν από λίγο καιρό ο κ. Τσίπρας εκφράστηκε με συμπάθεια προς τον Τραμπ τον οποίο όλο και περισσότεροι Αμερικάνοι, ακόμα και ρεπουμπλικανοί, απεχθάνονται. Ακόμα νωρίτερα είχε συγχρωτιστεί με τον πρώην Πρόεδρο Κλίντον που προσπάθησε να τον βοηθήσει – μάταια – να μη γίνει εντελώς ρεζίλι στη συνάντηση με Αμερικανούς επιχειρηματίες που κρατήθηκαν μακριά με αηδία.
Τώρα προσφέρει τα πάντα, όσες διευκολύνσεις του ζητούν. Έχει γίνει αυτός ο πολέμιος του καπιταλισμού (εξού και τα κάπιταλ κοντρολς), κ. Τσίπρας, ο γέσμαν του χειρότερου καπιταλιστικού και πολεμοκάπηλου κατεστημένου.
Αυτός διαδήλωνε και αγωνιζόταν να φύγουν οι «Αμερικάνοι φονιάδες των λαών» και οι βάσεις τους, «βάσεις του θανάτου». Δεν έχουν περάσει (Οκτ 2013) ούτε 5 χρόνια που ως νεοκομουνιστάκος ηγέτης των αναρχοαριστερών της ασυναρτησίας φώναζε αυτά και όμοια συνθήματα.
Και τώρα, εκδηλώνει όχι απλώς συνεργασία ή φιλία, μα έρωτας σφοδρός τον πυρπολεί με την Αμερική, την υψηλή κυρία του καπιταλισμού κι εκμετάλλευσης των λαών, όταν δεν τους φονεύει με βόμβες και ναπάλμ. Και οι τσιπριστές νομίζουν πως και οι Αμερικανοί νιώθουν το ίδιο με μας, τους «στρατηγικούς συμμάχους τους»!
Εκεί στις αρχές Σεπτεμβρίου βρέθηκε στην Αθήνα ο αρχηγός του Γενικού Επιτελείου Ενόπλων Δυνάμεων ΗΠΑ, Τζόζεφ Ντάνφορντ. Δήλωσε στους δημοσιογράφους πως Έλληνες αξιωματούχοι εξετάζουν τη διεύρυνση της παρουσίας των ΗΠΑ με περισσότερες βάσεις διότι λόγω γεωγραφικής θέσης η Ελλάδα είναι τώρα σημαντική καθώς οι ΗΠΑ επιχειρούν σε Μέση Ανατολή και Βόρεια Αφρική. Πολύ λογικές και κατανοητές οι δηλώσεις.
Πρόσθεσε ο Επιτελάρχης: «Δεν σκοπεύουμε να αντικαταστήσουμε ή να αντισταθμίσουμε τις επιχειρήσεις μας στη βάση Ιντζιρλίκ στην Τουρκία». Αυτό τώρα σημαίνει πως, ναι μεν σας χρειαζόμαστε κι εσάς και, ναι μεν έχουμε τριβές με την Τουρκία του Ερντογάν, μα μη νομίσετε πως θα την αντικαταστήσετε!
Αναμφίβολα, και ο υπουργός Άμυνας κ. Καμμένος με την οξυδέρκεια που τον διακρίνει, και ο κ. Κοτζιάς με την ευαισθησία του, μα πάνω από όλους, ο ίδιος ο κ. Τσίπρας με την ευφυΐα του, όλοι έπιασαν το μήνυμα. Γι’ αυτό σπεύδουν οι τσιπριστές να παραχωρήσουν τα πάντα στους Αμερικάνους.
Φυσικά δεν είναι παράξενο που ένας αμόρφωτος νεοκομουνιστάκος που απρόσμενα έγινε Πρωθυπουργός ενός ηλίθιου έθνους είδε κι αυτός ξαφνικό Φως, σαν τον Παύλο στην οδό προς τη Δαμασκό. Αφότου άρχισε να χορεύει στα νταούλια και κλαρίνα των καπιταλιστών, στις μπαλαλάικες των πρώην Μπολσεβίκων και στα κινέζικα έγχορδα και πνευστά, κατάλαβε πως μόνο από τους Δυτικούς πολεμοκάπηλους καπιταλιστές μπορεί να περιμένει ψωμί και βούτυρο.
Έτσι παραχώρησε ένα μνημειώδες μνημόνιο στους θεσμούς, όλη τη κρατική περιουσία για 99 χρόνια στους δανειστές (ακόμα και μνημεία και δημόσιους δρόμους και πλατείες!), το όνομα «Μακεδονία» στους Βαλκάνιους και τώρα όσες διευκολύνσεις θέλουν οι Αμερικανοί.
Υπάρχει άραγε τίποτα που δεν θα παραχωρήσει;
