1. Ο εθισμός στον σοβιετικό μύθο είναι τόσο ανυποχώρητος όσο κάθε άλλος εθισμός. Αυτός έχει μερικές απόψεις τις οποίες διάφοροι αναρχοαριστεροί αναμασούν με πάθος παρότι είναι ψημένες στο ψέμα.
Μια είναι η ένδοξη επανάσταση με την οποία ο Ρωσικός λαός ακολουθώντας τον μεγάλο ηγέτη Λένιν γκρέμισε το τσαρικό καθεστώς. Άλλη είναι η ανύψωση του λαού προς τον κομμουνισμό με τις καταπληκτικές αλλαγές που επέφερε ο Λένιν. Τρίτη είναι η αντίληψη, ακόμα και σε μερικούς ιστορικούς, πως αν ο Λένιν ζούσε περισσότερο, ο Στάλιν δεν θα τον διαδεχόταν και δεν θα στρέβλωνε την απαράμιλλη πολιτική του Λένιν (που είχε μεταμορφώσει τη Ρωσία) με προσωπολατρεία, καταπίεση, βασανιστήρια, κλπ.
Οι πολιτικές του Λένιν ήταν καταπληκτικές μόνο στην κουφότητα και κακοήθειά τους. Ο δε Στάλιν απλώς συνέχισε τα μέτρα τρόμου με καταπίεση, με βασανιστήρια, εκτελέσεις, εκτοπίσεις και φυλακίσεις στα γκουλάγκ που είχε ξεκινήσει ο Λένιν. Ο Στάλιν ήταν ιδανικός διάδοχος.
Μα σήμερα θα ασχοληθώ με την ένδοξη επανάσταση που δεν έγινε. Ο μύθος της επανάστασης Οκτωβρίου (Νοέμβρης στη δική μας χρονολογία) εγέρθηκε από διάφορες ανυπόστατες φήμες. Μια κύρια πηγή ήταν το βιβλίο του Αμερικανού John Reed 10 Μέρες που συγκλόνισαν τον Κόσμο και η ταινία του Σεργκέι Άιζενσταϊν Οκτώβρης, ο πρώτος τίτλος, ή 10 Μέρες που άλλαξαν τον Κόσμο.
2. Ναι, βέβαια, οι Μπολσεβίκοι του Λένιν άρπαξαν την εξουσία και όντως σε 10 μέρες άλλαξαν το καθεστώς. Μα η αλλαγή ήταν η πιο αναίμακτη επανάσταση των δυο τελευταίων αιώνων – συγκριτικά με τις ευρωπαϊκές επαναστάσεις του 1848, την επανάσταση των κομουνιστών του Μάο, του Φιντέλ Κάστρο κλπ.
Στην πραγματικότητα αληθινή επανάσταση έγινε 7 μήνες νωρίτερα τον Μάρτη 1917. Τότε είχαν γίνει τρομερές διαδηλώσεις. Στις 23/2/17 έγινε μια ειρηνική πορεία για γυναικεία δικαιώματα όπου εισήλθαν και απεργοί εργάτες: όλοι φώναζαν για ψωμί και ειρήνη και την καθαίρεση του τσάρου. Στις 26/2 σε νέες διαδηλώσεις οι στρατιώτες πυροβόλησαν στο ψαχνό σκοτώνοντας κόσμο – και νιώθοντας πολύ άσχημα οι ίδιοι. Την επομένη, αντιρρησίες στρατιώτες ξεχύθηκαν στους δρόμους αφοπλίζοντας ή σκοτώνοντας αστυνομικούς. «Κάτω ο πόλεμος! Ψωμί! Κάτω οι Ρωμανόφ!» ήταν τα συνθήματα. Αγρότες, εργάτες και στρατιώτες διαδήλωναν απτόητοι από τα πολυβόλα που η αστυνομία είχε στήσει σε στέγες και τους πυροβολούσαν.
Ο τσάρος Νικόλαος Β’ παραιτήθηκε στις 3/3. Ο αδελφός του Μιχαήλ δεν έγινε αποδεκτός ως Αντιβασιλέας. Έτσι ανέλαβαν ορισμένοι πολιτικοί από τη Δούμα και συγκρότησαν την Προσωρινή Κυβέρνηση όπου κύρια δύναμη ήταν ο χαρισματικός και λαοφιλής Αλέξανδρος Κερένσκι πρώτα (Μάιος) ως υπ. Πολέμου και μετά ως πρωθυπουργός (Ιούλιος).
3. Σε αυτή την «μπουρζουά» επανάσταση όντως υπήρξαν θύματα: 1443 νεκροί, αλλά μερικοί ανεβάζουν τον αριθμό.
Αυτή η κυβέρνηση έφερε ικανοποιητικό εκδημοκρατισμό. Ενίσχυσε την εγκατάσταση της Τοπικής Αυτοδιοίκησης με τα σοβιέτ (=τοπικό συμβούλιο) κι επέτρεψε την εγκαθίδρυση επαγγελματικών συντεχνιών και εργατικών συνδικάτων. Έτσι για πρώτη φορά στην ιστορία του ο λαός πήρε μια γεύση συμμετοχής στην κυβέρνηση.
Όμως την ίδια εποχή ο πόλεμος συνεχιζόταν. Οι Ρώσοι είχαν μεγάλες απώλειες με περίπου 900.000 νεκρούς και 400.000 τραυματίες ως τότε. Και ο πολύς κόσμος, ιδίως οι αγρότες, δεν έβλεπαν γιατί έπρεπε να πεθαίνουν χωρίς να καταλαβαίνουν γιατί πολεμούσαν. Οι λιποταξίες αυξάνονταν καθώς έπεφτε το ηθικό των στρατιωτών που κάθε τόσο υποχωρούσαν με την πίεση των Γερμανών.
Στις 4 Ιουλίου περί τις 50.000 στρατιώτες κι εργάτες ξεχύθηκαν στο Πέτρογκραντ να καταλάβουν το σοβιέτ και τα κτίρια της Προσωρινής Κυβέρνησης. Δεν υπήρχε καμιά ένδειξη πως αυτή η διαδήλωση ενορχηστρώθηκε από τους Μπολσεβίκους παρά μόνο στις μεταγενέστερες ιστορίες που έγραψαν οι κομματικοί με την καθοδήγηση του Στάλιν. Είναι όμως γνωστό πως μερικοί λενινιστές μαζεύτηκαν έξω από το σπίτι όπου έμενε ο Λένιν και αυτός έκανε μια βαρετή, ασυνάρτητη ομιλία δίχως προσκλητήριο να πάρουν όπλα ή να ρίξουν την κυβέρνηση.
Οι διαδηλωτές διαλύθηκαν με την επέμβαση στρατιωτών κι επανήλθε τάξη.
4. Την επομένη έσκασε η βόμβα στον τύπο με την είδηση πως ο Λένιν είχε συνεργαστεί με τους Γερμανούς. Γερμανικό σφραγισμένο τρένο διέσχισε τη Γερμανία τον Απρίλιο με 31 κολλητούς του (σταματώντας στο Βερολίνο για αρκετές ώρες) από την Ελβετία όπου βρισκόταν τον Μάρτιο και δεν είχε ιδέα για την παραίτηση του τσάρου μα έκανε ομιλίες στη Ζυρίχη πως η επανάσταση θα αργούσε στη Ρωσία και αυτοί οι μεγαλύτεροι δεν θα την έβλεπαν. Τόσο ασύνδετος ήταν με την πραγματικότητα στην πατρίδα του!
Οι Γερμανοί του έδιναν εκατομμύρια μάρκα πριν την επιστροφή και όταν επέστρεψε για να ενισχύσει το αντιπολεμικό ρεύμα και η Ρωσία να πάψει να πολεμά. (Έχω ασχοληθεί με το θέμα εκτενώς και παρουσίασα τα γερμανικά έγγραφα σε προηγούμενα άρθρα).
Ο Λένιν απέδωσε αυτά τα δημοσιεύματα στη βρόμικη καπιταλιστική προπαγάνδα! Μα έφυγε για τη Φινλανδία με τη βοήθεια του Στάλιν (που έγινε νέος «κολλητός») για να μη συλληφθεί.
5. Η κυκλοφορία της Πράβδα αυξήθηκε στο μεταξύ χάρη στα νέα χρήματα και οι αξιωματούχοι Μπολσεβίκοι άρχισαν να παίρνουν μισθό. Η αντιπολεμική προπαγάνδα είχε αποτέλεσμα: ως τον Οκτώβριο λιποτάκτησαν 2 εκμ. στρατιώτες!
Αρχές Σεπτεμβρίου, ο Λένιν έγραψε ένα άρθρο ανατρεπτικό λέγοντας πως δεν θα επερχόταν ειρηνική αυτοδιάλυση του κράτους (κατά τον Μαρξ) μα θα χρειαζόταν μια βίαιη επανάσταση. Οι Μπολσεβίκοι γνώριζαν πως οι επικείμενες εκλογές (12 Νοεμβρίου) δεν θα τους έδιναν πλειοψηφία – όπως κι έγινε. Χρειαζόταν επανάσταση.
Το σοβιέτ της Πετρούπολης και οι Μπολσεβίκοι ίδρυσαν τη Στρατιωτική Επαναστατική Επιτροπή (=ΣΕΕ) 9/10/17 για την άμυνα της πρωτεύουσας κατά των Γερμανών. Μετά, δρούσαν εν ονόματί της.
Η Κεντρική Επιτροπή κράτησε τον Λένιν μακριά καθώς σχεδιάζαν την εξέγερση μέσω της ΣΕΕ και υπόσχονταν στους στρατιώτες «ειρήνη» με τους Γερμανούς – επεκτείνοντας το σύνθημα «γη και ψωμί» για τους αγρότες.
Η κυβέρνηση του Κερένσκι κατέρρευσε. Ο στρατός δεν υπάκουε.
Το βράδυ 24/10 και όλη νύχτα, φιλικοί στρατιώτες με την καθοδήγηση των Μπολσεβίκων κατέλαβαν τον σιδηροδρομικό σταθμό, τον ΟΤΕ, ηλεκτρικούς σταθμούς, το ταχυδρομείο, την Κεντρική Τράπεζα και τα κύρια γεφύρια. Ήταν το πολύ πολύ μια δύναμη 30.000.
Την ίδια ώρα, μεταμφιεσμένος και δίχως μούσι, ο Λένιν πήγε στο Ινστιτούτο Σμόλνι όπου κατσάδιαζε και ωθούσε τους άνδρες στη δράση τους.
6. Το πρωί 25/10 οι «επαναστάτες» κατέλαβαν τα κυβερνητικά κτίρια. Ο Κερένσκι είχε διαφύγει – πρώτα στη Γαλλία, μετά στην Αμερική.
Δεν υπήρξε καμιά έφοδος στο χειμερινό Παλάτι. Πουθενά δεν υπήρξε αντίσταση. Το πολεμικό Ωρόρα έριξε μερικές κανονιές (άσφαιρες!) κι έπεσαν λίγες τουφεκιές. Υπήρξαν ταραχές και λεηλασίες μα τα θύματα ήταν λιγότερα από 10!
Το απόγευμα 25/10 συνεδρίασαν διάφοροι εκπρόσωποι κι εξέλεξαν ένα προεδρείο όπου οι Μπολσεβίκοι είχαν την πλειοψηφία. Ούτως ή άλλως οι Μενσεβίκοι αποχώρησαν. Ο Λένιν διακήρυξε την επιτυχία της «επανάστασης»!
Τα πολλά θύματα, οι μεγάλες απώλειες ήρθαν αργότερα όταν ο Λένιν εγκαθίδρυσε τη δικτατορία του, τη δήθεν δικτατορία του προλεταριάτου, κι επέβαλε τον Κόκκινο Τρόμο με την ίδρυση της Τσεκά (Μυστικής Αστυνομίας υπό τον σαδιστή Felix Dzerzhinsky, που έλεγε «είσαι ελεύθερος μόνο διότι εμείς αποτύχαμε»!) τον Δεκέμβριο.
