1. Είναι πάρα πολλές οι τσιπρικές μειοδοσίες σε όλους τους τομείς της διακυβέρνησης.
Πολλές από αυτές έχουν εξεταστεί στο παρελθόν. Σήμερα, θα επικεντρωθώ σε 4. Τις λέω προδοσίες, διότι προδίδουν την πίστη που ο λαός εναποθέτει στην κυβέρνηση πως θα εδραιώσει ασφάλεια, δικαιοσύνη και ευημερία. Προδοσία δεν είναι μόνο μεταβίβαση κρατικών απορρήτων σε ξένη χώρα όπως γενικά πιστεύται.
Πρώτη και σημαντικότερη – η διοικητική παραβατικότητα και οι ατασθαλίες όσον αφορά τον Κανονισμό της Βουλής για τη νομοθεσία και το Σύνταγμα και η παρεμβατικότητα στη Δικαιοσύνη. Αυτές οι εξαλλοσύνες πλήττουν το ίδιο το πολίτευμα της Δημοκρατίας.
Τις παρεμβάσεις στη Δικαιοσύνη και τους ηλίθιους νόμους, που υπουργοί όπως ο Παρασκευόπουλος και ο Κοντονής (με τους υφυπουργούς) θεσμοθέτησαν είναι πασίγνωστες πράξεις. Ο ίδιος ο Παρασκευόπουλος σε συνέντευξή του (Μάιος ’18) παραδέχτηκε πως η ελαφρότητα που έδειξε για τις αποφυλακίσεις εγκληματιών ήταν ίσως εσφαλμένη.
Οι ύπουλες πιέσεις στο ΣτΕ για το μισθοδοτικό, οι πιρουέτες της κας Θάνου στον Άρειο Πάγο και η παραίτηση Σακελαρίου ήταν αρκετά τρανταχτά παραδείγματα παρεμβάσεων.
2. Η κακόφωνη και απίστευτου κυνισμού κοροϊδία για δήθεν ‘επιστροφή σε κανονικότητα’ και για ‘καθαρή έξοδο’. Μόνο από τον βόθρο στο μυαλό των τσιπριστών μπορεί κάποιος να βλέπει αυτές τις καταστάσεις.
Ποια καθαρή έξοδος ή κανονικότητα μπορεί να υπάρξει για όσο αυτοί κυβερνούν (με τη στήριξη μόλις του 20% εδώ και 2 χρόνια) και ψεύδονται ξεδιάντροπα;
Γνωρίζουν άριστα όλοι οι αρχιερείς του τσιπρισμού πως με το νέο έτος 2019 θα επέλθουν ίσως περικοπές σε συντάξεις ακόμα και σε αυτές πολύ κάτω των 1.000€. Η μόνη κανονικότητα που θα έχουν οι συνταξιούχοι θα είναι αυτή της έλλειψης. Μερικές συντάξεις θα χάσουν ως και 350€. Έτσι, ελπίζουν οι τσιπριστές, θα εξοικονομήσουν περί τα 232 εκμ €. Και αν ακόμα δεν γίνει αυτό, έχουν αρχίσει να μεταναστεύουν αρκετοί συνταξιούχοι σε γειτονικές χώρες με φθηνότερη ζωή!
Μετά, το 2020, αν όχι νωρίτερα, θα βιώσουμε τη μείωση του αφορολόγητου. Ένας μισθωτός στον Ιδιωτικό Τομέα με 2 παιδιά και περίπου 614€ το μήνα μισθό (=8600 τον χρόνο) δεν πληρώνει φόρο τώρα. Το 2020 θα πληρώσει 642€, δηλαδή παραπάνω από έναν μισθό. Εδώ επίσης η μόνη κανονικότητα θα είναι αυτή της έλλειψης.
3. Το δημόσιο έχει περιουσία περίπου 70.000 ακινήτων. Τα 20.000 είναι αμφισβητούμενα η καταπατημένα. (Με την ολοκλήρωση του Κτηματολογίου, αν επιτευχθεί ποτέ, θα ξέρουμε ακριβέστερα.)
Από τις 50.000 μόνο 300 αξιοποιούνται και αποδίδουν κάποιο εισόδημα ως ενεργά ακίνητα. Στόχος του Δημοσίου είναι να ενεργοποιήσει άλλες 2.000 στα επόμενα 10 χρόνια! Αυτή είναι η ταχύτητα με την οποία διεκπεραιώνονται επιτακτικές δουλειές – όπως οι επιστροφές ή αποπληρωμές σε ιδιώτες, όπως τα πολυδιαφημιζόμενα έργα ανάπτυξης και όπως οι διαβόητες ιδιωτικοποιήσεις που σέρνονται με ταχύτητα χελώνας.
Γιατί σέρνονται οι αποκρατικοποιήσεις που και πολλά έσοδα φέρνουν και επιτρέπουν ευπρόσδεκτες βελτιώσεις καθώς οι ιδιωτικές επιχειρήσεις πράγματι κάνουν κερδοφόρες τις μπατιρισμένες εταιρείες του ψωραλέου δημοσίου κι έτσι δίνουν δουλειές;
4. Πρώτον, όπως πάντα με το πελατειακό ελληνικό κράτος υπάρχουν συμφέροντα και ιδιωτών και πολιτικάντηδων (πάλι ιδιωτών) σε βάρος του Έθνους.
Ένα τέτοιο ανήθικο μα έννομο συμφέρον είναι οι κομματικοί διορισμοί. Π.χ. η ΕΥΑ Θεσσαλονίκης είχε (από 420 παλαιότερα) 230 υπαλλήλους μα στα τέλη 2017 προσέλαβε άλλους 145. Στα ΕΛΤΑ (που κατακλέβουν τη ΔΕΗ και τους κακόμοιρους καταναλωτές, καθώς κατακρατούν τις αντίστοιχες πληρωμές) διορίστηκαν άνευ σχεδίου 500!
Αποκρατικοποιήσεις θα φέρουν απολύσεις μόνο αν οι κρατικοδίαιτοι που συνεχώς λουφάρουν δεν αρχίσουν να εργάζονται.
Κάτι παρόμοιο συμβαίνει και με την υλοποίηση των μεγάλων ψηφιακών έργων, στα οποία είμαστε, ως αναμένεται, ουραγοί στην ΕΕ.
α) Χρήστες διαδικτύου 38% (ΕΕ μέσος όρος 58%).
β) Υπηρεσίες ηλεκτρονικής υγείας 10% (ΕΕ 18%).
γ) Προσυμπληρωμένα έντυπα, με βαθμολογία 1-100 εμείς 14% (ΕΕ 54%).
δ) Ψηφιακές δημόσιες υπηρεσίες για επιχειρήσεις εμείς 60% (ΕΕ 83%).
Παίρνουν επιδοτήσεις και προωθούνται επιχειρήσεις που διορίζουν «ημετέρους». Επίσης υπάρχει ασυνεννοησία μεταξύ υπουργείων και μεταξύ κυβέρνησης και Βρυξελλών. Εξ ού και πρόσθετες καθυστερήσεις.
Πάλι κομματισμός και ανικανότητα.
