1. Το γράφω καθυστερημένα.
Αναμφίβολα οι πιο ηλικιωμένοι θυμούνται την «επανάσταση» των νέων στο Παρίσι που σε μικρότερη κλίμακα εξαπλώθηκε σε πολλές άλλες περιοχές του πλανήτη.
Κοινωνιολόγοι και ιστορικοί στα πανεπιστήμια γράφουν «μελέτες» για την επίδραση εκείνου του κινήματος στο κατοπινό ιστορικό γίγνεσθαι, στην πολιτική, στις συμπεριφορές και τις σχέσεις των ανθρώπων.
Στην πραγματικότητα ούτε σε άλλες χώρες ούτε στην ίδια τη Γαλλία που έχει μπουχτίσει από επαναστάσεις κι εξεγέρσεις έμειναν πολλά ουσιαστικά και χρήσιμα στοιχεία. Μα σίγουρα επήλθαν ορισμένες αλλαγές στη νοοτροπία που κυοφορούνταν πολλά χρόνια και αυτές οπωσδήποτε έδρασαν καταλυτικά.
Η σημαντικότερη αλλαγή εκφράστηκε σε ελευθεριότητα.
2. Στις δυτικές δημοκρατίες δεν υπήρχε αυταρχισμός ούτε στην πολιτική ούτε στην παιδεία ούτε στη θρησκεία – τουλάχιστον όχι περισσότερος από σήμερα (Ιουλιος 2018). Στα σχολεία δίνονταν τιμωρίες και αποβολές μα ήταν χρήσιμα μέτρα για την ανυπακοή και βιαιότητα που εκδηλωνόταν. Σήμερα είναι τρομερά δύσκολο να διδάξεις στα δημόσια ιδρύματα.
Η ελευθεριότητα εκδηλώθηκε σταδιακά στη χαλάρωση πειθαρχίας και τάξης στην εκπαίδευση σε όλα τα επίπεδα με αιχμή δόρατος τα πανεπιστήμια. Γενικά, εκτός από τις αυστηρές επιστήμες όπου δεν επιτρέπεται καμιά χαλάρωση λόγω μαθηματικών και απόλυτης ανάγκης αντιστοιχίας μεταξύ θεωρίας και υλικής πραγματικότητας, η χαλάρωση ήταν μάλλον επιβλαβής. Διότι σε όλες τις ουμανιστικές μελέτες φούντωσε ο υποκειμενισμός και το σύνθημα της εποχής «Γιατί να μην κάνω αυτό που μου αρέσει…». Ενώ, όπως στις επιστήμες, έτσι και στις ουμανιστικές μελέτες (λογοτεχνία, ιστορία, κοινωνιολογία κλπ) υπάρχουν αντικειμενικοί κανόνες. Αλλά, πιστεύω, οι μαθητές και φοιτητές ήθελαν απολυτήρια και πτυχία χωρίς την αντίστοιχη μελέτη – ειδικά οι επαγγελματίες φοιτητοπατέρες και ιδίως οι αναρχοαριστεροί.
3. Η ελευθεριότητα εκφράστηκε καθαρότερα στις σχέσεις μεταξύ των δυο φύλων μα και των ομοφύλων.
Ενήλικες, όπως επανειλημμένα έχουμε γράψει σε αυτό το ιστολόγιο, μπορούν να συνάπτουν σχέσεις ερωτικές όπως επιθυμούν εφόσον δεν προσβάλλουν τη δημόσια αιδώ. Αυτό το αίτημα υπήρχε σε πολλούς (καλλιτέχνες κυρίως) στον 19ο αιώνα – και πολύ νωρίτερα – και ξαναδιατυπώθηκε τη δεκαετία 1920 – στο Βερολίνο όσο και στο Παρίσι.
Σήμερα η σύνολη πρακτική τείνει να επικρατήσει ακόμα και της κανονικότητας, δηλαδή των παραδοσιακών, φυσικών σχέσεων και της συγκράτησης της σεξουαλικής ορμής μέχρι τον γάμο που θεωρούνται πια παλαιομοδίτικα και οπισθοδρομικά. Πολλοί το θεωρούν αυτό πρόοδο, όπως στις επιστήμες και στην τεχνολογία. Μερικοί άλλοι, όπως κι εγώ, έχουμε αμφιβολίες.
4. Το άλλο στοιχείο αφορούσε την ειρήνη.
Υπήρχε τότε ο πόλεμος στο Βιετνάμ. Οι Βόρειοι ήταν κομμουνιστές υπό την επιρροή των Μαοϊστών στην Κίνα. Οι Νότιοι ήταν φιλοδυτικοί δημοκρατικοί μα σαφώς διεφθαρμένοι στα πολιτικά και ούτε οι Γάλλοι ούτε οι Αμερικανοί βοήθησαν να θεραπευθεί η κατάσταση. Χιλιάδες νέοι σκοτώνονταν σε έναν πόλεμο που παραδόξως οι Αμερικανοί (και άλλοι δυτικοί) δεν φαίνονταν να θέλουν να κερδίσουν! Και στο τέλος οι Αμερικανοί αποσύρθηκαν κι εγκατέλειψαν τους προστατευόμενούς τους! Δυστυχώς οι Δυτικοί το κάνουν αυτό συχνά!
Αλλά το αίτημα για ειρήνη απλωνόταν πέρα από το Βιετνάμ και ήθελε γενικό αφοπλισμό και μονομερή πυρηνικό αφοπλισμό στη Δύση. Εδώ οι αριστεροί καθοδηγούσαν διότι προωθούσαν την υπονομευτική πολιτική της Σοβιετικής Ένωσης. Ποτέ δεν ζητούσαν αφοπλισμό και στη Σοβιετική Ένωση και χαλάρωση του ολοκληρωτισμού στην ίδια τη χώρα και στους δορυφόρους της.
5. Το αίτημα για ειρήνη θα υπάρχει πάντα. Μα πάντα θα είναι ψεύτικο. Ο εγωισμός κάποια ώρα θα καταφύγει στη βία για την ικανοποίησή του ακόμα και από τους δήθεν ειρηνιστές.
Ο ψεύτικος φιλειρηνισμός των δυτικών δημοκρατιών επέτρεψε στον Μουσολίνι να σφαγιάσει την Αβησυνία και στον Χίτλερ να επανεξοπλιστεί και ωμά να κυριεύσει την Αυστρία, την Τσεχοσλοβακία και την Πολωνία και μετά, βέβαια, να προχωρήσει κι άλλο στην πολεμική του παράνοια.
Αν δεν υπάρχει ειρήνη στον νου και στην καρδιά, δεν θα υπάρξει ούτε γύρω μας. Και ειρήνη θα υπάρξει μόνο όταν οι φιλοδοξίες μας παύσουν.
2 Comments
Ο Αλφειός
Αγαπητέ κε Νικόδημε χαίρετε,
Σήμερα θα σας βάλω … εργασία 😉 Τι, μόνο εσείς θα μας βάζετε ; 🙂 Δείτε με την ησυχία σας, μην απαντήσετε άμεσα !
Λοιπόν οι "ρίζες" του Μάη του '68 δεν βρίσκονται στην Γαλλία : σιγά μην οι φλούφληδες είχαν … δημιουργικές ιδέες !
Έφεραν στα μέτρα τους (καθυστερημένα στην Ευρώπη και πολιτικοποιημένα μόνο) τα ιδεοκύματα που ξεκίνησαν στις ΗΠΑ !
Στις 14 Ιανουαρίου 1967, το υπαίθριο "Human Be-In" που οργάνωνε ο Michael Bowen, βοήθησε στο να διαφημιστεί η κουλτούρα των χίπις στις Η.Π.Α,
με 20.000 χίπις να μαζεύονται στο Γκόλντεν Γκέιτ Παρκ του Σαν Φρανσίσκο.
Στις 26 Μαρτίου, οι Lou Reed και Edie Sedgwick και 10.000 χίπις έφτασαν στο Μανχάταν για το Central Park με την ειρηνική διαμαρτυρία "Human Be-In" την Κυριακή του Πάσχα.
Το Monterey Pop Festival από τις 16 ως τις 18 Ιουνίου, σύστησε στο ευρύ κοινό τη ροκ μουσική και έτσι σημάνθηκε η αρχή του "Καλοκαιριού της Αγάπης".
Εδώ θα δείτε να ανθίζει η ελευθεριότητα και να υλοποιείται το "make peace not war" !
"Η θρησκευτική και πολιτισμική πολυμορφία που δημιουργήθηκε εξαιτίας των χίπις απέκτησε μεγάλη αποδοχή και η φιλοσοφία της ανατολής και οι πνευματικές αντιλήψεις απέκτησαν επίσης μεγάλο κοινό.
Η κληροδότηση της κουλτούρας των χίπις μπορεί να γίνει αντιληπτή στο σύγχρονο πολιτισμό και με χιλιάδες μορφές – από το υγιεινό φαγητό και τα μουσικά φεστιβάλ
μέχρι σύγχρονες σεξουαλικές απόψεις και επαναστάσεις στον κυβερνοχώρο." Πηγή : wikipedia.org
Μερικοί μάλιστα ( αργότερα στα Μάταλα ) φορούσαν ακόμη και προβιές, ενώ ακόμη περισσότεροι ήταν αυτοί που κυκλοφορούσαν γυμνοί.
Σκοπός τους, όπως έλεγαν, ήταν η αναζήτηση της «αλήθειας» και η ένωσή τους με τη φύση, τη μάνα γη. ( Βλ. αγνή αφετηρία! )
Μην ξεχνάμε την μεταβατικότητα της εποχής : οικ. ανάπτυξη και σταθερότητα μετά το τέλος του Β' Π.Π. αλλά και νέος πόλεμος (Βιέτναμ!)
Σταχυολογόντας λοιπόν (7 θέματα βέβαια) :
1. ΧΙΠΙΣ-Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥΣ ( Ένα ενδιαφέρον Ντοκιμαντέρ του Histoty C., λίγο μεγάλο αλλά αληθινό και "πλούσιο" ειδικά στο τέλος!)
https://www.youtube.com/watch?v=OXqnmXLzaM4
2. Το «Καλοκαίρι της Αγάπης» ήταν κάτι παραπάνω από χίπις και LSD ( Απ' το κανάλι του Κούλογλου, μικρό, αντικειμενικό και με την νοσταλγία του αριστερού(!)
https://tvxs.gr/news/taksidia-sto-xrono/kalokairi-tis-agapis-itan-kati-parapano-apo-xipis-kai-lsd
3. Μάταλα: Η Πραγματική Ιστορία. ( Στα καθ' υμάς : ο ρόλος των εφημερίδων "Πατρίς" και "Μεσόγειος" του Γραμματικάκη – εργαζόταν ο πατέρας μου)
http://freedomgreece.blogspot.com/2013/07/blog-post_39.html
4. Χίπις – Τα παιδιά των λουλουδιών: Η ψευδαίσθηση μιας εποχής… (Μικρό , γεμάτο χαρακτηριστικές φωτογραφίες εποχής)
http://lolanaenaallo.blogspot.com/2013/11/blog-post_23.html
5. Τι πραγματικά συνέβη στα Μάταλα (Από την http://www.lifo.gr και για την ποιήτρια Κατερίνα Κουτσογιαννοπούλου με ποίημά της )
https://www.lifo.gr/articles/retronaut_articles/104547
6. Ένα ποτ πουρί με αρκετές ενότητες ( μέχρι και την τραγουδίστρια Cher )
http://www.mixanitouxronou.gr/tag/chipis/
7. Τέλος ο έρωτας της Joni Mitcell και του Κάρεϋ, ενός χίπι που ζούσε εκεί. Αυτός ο έρωτας γέννησε το τραγούδι : "Carey" …
Joni Mitchell – Carey
https://www.youtube.com/watch?v=GEPMHV46Z-M
Ελπίζω να το απολαύσετε.
Με εκτίμηση/σεβασμό
Ο Αλφειός
Νικόδημος
Αγαπητέ μου,
Οι "ρίζες" κάθε φαινομένου βρίσκονται στην… αρχή της Δημιουργίας. Αλλά η περιγραφή της εξέλιξης θα είναι μετά πολύ εκτενής. Μπορεί και να έχουμε κοιμηθεί (ή πεθάνει) πριν τελειώσουμε. Οπωσδήποτε, πολλά γεγονότα ξεκίνησαν στις ΗΠΑ νωρίτερα (ιδίως η αντίδραση για τον πόλεμο στο Βιετνάμ), μα άλλα νωρίτερα αλλού (Βερολίνο, Παρίσι, δεκαετία 1920, όπως υποδείχνω). Οι "φλούφληδες" σίγουρα δεν ξεκίνησαν τίποτα, μα εκεί με αυτούς έγινε η έκλαμψη και ο ντόρος.
Αν θέλετε, γράψτε ένα αρθράκι ως Αλφειός και θα το αναρτήσουμε!