Όλα έχουν μια εξήγηση

1. Το κείμενο που ακολουθεί είναι περισσότερο του κ. Γιάννη Πρετεντέρη (ΤΟ ΒΗΜΑ, 20/5/18). Το συνόψισα με λίγα δικά μου σχόλια. Δείχνει την πελώρια πτώση του ινδάλματος των αναρχοαριστερών και του νυν πιο παραστρατημένου πρωθυπουργού της σύγχρονης Ελλάδας, την ενσάρκωση της πολιτικής αισχρότητας, κ. Αλέξη Τσίπρα.

Ο κ. Πρετεντέρης λοιπόν δίνει ορισμένα στοιχεία:

2015: το 57% θεωρούσε τον κ. Τσίπρα ικανό αρχηγό. Σήμερα το ποσοστό είναι 17% – μείον 40 μονάδες!

2015: το 54% ο Σύριζα είναι κοντά στα αδύναμα στρώματα. Σήμερα το ποσοστό είναι 15% – μείον 39 μονάδες!

2015: το 57% ο Σύριζα είναι πιο κοντά στη μεσαία τάξη. Σήμερα το ποσοστό είναι 15% – μείον 42 μονάδες.

2015: το 52% απέδιδε μέλλον και προοπτική στον Σύριζα. Σήμερα το ποσοστό είναι 13% – μείον 39 μονάδες.

2015: το 5% έβλεπε κρίση στον Σύριζα. Σήμερα το ποσοστό είναι 33% – ένας στους τρεις ψηφοφόρους.

2. Οι αριθμοί είναι, πληροφορεί ο κ. Πρετεντέρης, για το 2015 (Μάρτης) και 2018 (Απρίλης) από τις δημοσκοπήσεις της ίδιας εταιρείας Public Issue.

Εγώ θα δώσω ένα λάθος 5% στις δημοσκοπήσεις. Οπότε η πτώση στην κοινή γνώμη είναι 34-37%. Ποιος ηγέτης στη χαζοχαρούμενη χώρα μας υπέστη ποτέ στη σύγχρονη ιστορία τέτοια καθίζηση σε 3 έτη;

Ο κ. Πρετεντέρης υποδείχνει πως ούτε το Πασόκ του Ανδρέα το 1984, ούτε με τον Σημίτη το 1999, ούτε με τον Κωστάκη Κ. το 2009. Καλύτερη ήταν η εικόνα ακόμα και του Γιωργάκη Π. το 2011 όταν παρέδωσε στον Λ. Παπαδήμο για να διορθωθούν κάπως οι δημοσιονομικές μας ατασθαλίες.

Είναι παράξενο, μα ο κ. Τσίπρας, ο αθλιότερος όλων των πρωθυπουργών, δεν παίρνει το μήνυμα κι εξακολουθεί να φέρεται με την ίδια αλαζονεία και χυδαιότητα.

3. Τέσσερις λόγους δίνει ως εξήγηση για την πτώση αυτή ο κ. Πρετεντέρης.

α) Η διαπραγμάτευση και κωλοτούμπα του 2015 – έστω κι αν κέρδισε τις επόμενες ξαφνικές εκλογές ο κ. Τσίπρας. [Και μπόλικες κωλοτούμπες έκτοτε]!

β) Η αναγκαστική εμπλοκή των Συριζανέλ σε αντιδημοφιλείς μνημονιακές πολιτικές και ανεπάρκεια διαχειριστική [=ανικανότητα].

γ) Η νόθευση της πολιτικής φυσιογνωμίας του Σύριζα που έγινε ούτε αριστερό πια ούτε σοσιαλδημοκρατικό κόμμα, μα μόνο ένα [αχρείο] σύστημα εξουσίας .

δ) Η ηγεσία του κ. Μητσοτάκη που πορεύεται με συγκροτημένη κι επιθετική τακτική και δικαιώνεται από τα γεγονότα [παρότι μάλλον πλαδαρή και ακαθόριστη].

Εγώ θα πρόσθετα, πέρα και πάνω από αυτά τα πολιτικοοικονομικά και κομματικά αίτια, το ύφος εξουσίας. Πότε άλλοτε πρωθυπουργός έδειχνε τόση αλαζονεία, αμορφωσιά, κυνικότητα και χυδαιότητα; Αυτός ο τερματισμός της ηθικής του Έθνους θα έχει, για όσους ψηφοφόρους έχουν αυτή την ευαισθησία, εξίσου αρνητική επίδραση όσο και οι μνημονιακές δήθεν μα σαφώς τσιπρικές οικονομικές επιλογές για υπερφορολόγηση.

Δυστυχώς, ο κ. Τσίπρας δεν έμαθε τίποτα: εξακολουθεί να μεγαλοκαυχιέται, να βρίζει, να σπέρνει διχόνοια και λάσπη και να επιδείχνει ανεντιμότητα, ανευθυνότητα και ανικανότητα.

Αυτό που έκανε φριχτή εντύπωση τελευταία ήταν η αισχρή παρουσία του στο Ευρωκοινοβούλιο όπου αφενός επετέθη στον αρχηγό της αξιωματικής αντιπολίτευσης και στις προηγούμενες κυβερνήσεις ενώ οι δικές του γκαρίζουσες γκάφες έμειναν ανομολόγητες. Ο ίδιος και οι τσιπρικοί σύντροφοι δεν έφταιξαν σε τίποτα!

Αφετέρου όμως, οι ευρωβουλευτές σηκώνονταν κι έφευγαν προφανώς με αηδία για έναν αμόρφωτο κομουνιστάκο που τους έλεγε πως έπρεπε να υιοθετήσουν τις δικές του πρακτικές – ψεύδους κι εξαπάτησης!

Από τους 710 τελικά έμειναν μόνο 60 τόσοι!