1. Οφείλω να ομολογήσω πως δεν πιστεύω διόλου τους ανθρώπους που εκπέμπουν θλιβερές κραυγές διαμαρτυρίας για τα διάφορα εγκλήματα (που διαπράττουν διάφοροι φρενοβλαβείς) ή συμπόνιας για θύματα – συχνά ανύπαρκτα. Ξέρω πως αυτό το τελευταίο δημιουργεί αλγεινή εντύπωση. Αλλά, πώς να το κάνουμε, απλούστατα δεν τους πιστεύω. Διότι είναι τόσο εύκολο να προσποιείσαι πως νοιάζεσαι και νιώθεις συμπόνια – όπως το να φοράς κάποια στρατιωτική στολή και να προσποιείσαι πως σκαμπάζεις (ως πρωθυπουργός με πτυχίο αμορφωσιάς ή ως υπουργός άμυνας με πτυχίο νταηλικιού) από στρατιωτικά.
Πολύ λιγότερο πείθομαι για τις κραυγές αγωνίας για το μέλλον της ανθρωπότητας ή συμπαράστασης για τους αδικημένους – θύματα του καπιταλισμού και του ιμπεριαλισμού της παχύδερμης Δύσης – κραυγές από αναρχοαριστερούς ή δήθεν ευαίσθητους διανοούμενους ακτιβιστές.
2. Τι ήθελαν τώρα το τρίο Αμερικής, Βρετανίας και Γαλλία να πυραυλώσει τη Συρία; Δεν βλέπουν πως το κάνει ο Πούτιν εδώ και δυο χρόνια και ο Ερντογάν έστειλε τα στρατεύματά του από πέρυσι;
Από μια άποψη, δικαίως εξεμάνησαν οι αναρχοαριστεροί και σοσιαλιστές και διανοούμενοι ειρηνιστές. Λέω ‘από μια άποψη’ διότι από άλλες απόψεις εκδηλώνουν μόνο τη βαθύριζη βλακεία τους.
Από αυτή τη μια αριστερή άποψη, η Δύση – ας το καταλάβει – υπάρχει μόνο ώστε ο περιούσιος ελληνικός λαός να αντλεί χρήματα για τις καθημερινές σπατάλες του και για να εγγυάται την εδαφική ακεραιότητα της χώρας του. Αλλιώς ο πλούτος και η δύναμη της ξοδεύονται στην αδιαφορία, εκμετάλλευση και καταπίεση των λαών, όπως δείχνει το ιστορικό προτσέσο. Και φυσικά γι’ αυτό επεμβαίνει με ωμή βία όταν ορισμένα καθεστώτα γίνονται απάνθρωπα κι επικίνδυνα για όλους.
Η Δύση δείχνει αναισθησία και απανθρωπιά όταν δεν επεμβαίνει και αφήνει αυταρχικά καθεστώτα να καταπιέζουν τις δημοκρατικές ελευθερίες και τα με αγώνες κεκτημένα δικαιώματα των λαών.
3. Το μόνο παράξενο σε αυτή την υπόθεση της διαβολικής Δύσης είναι πως αυτοί οι ευαίσθητοι άνθρωποι δεν καταδικάζουν έστω και πιο ελαφριά τους αριστερούς δικτάτορες σαν τον Μαδούρο, τον οποίο οι ευρωβουλευτές του Σύριζα βρίσκουν αναμάρτητο, όπως είναι και οι ίδιοι. Ή σαν τον Πούτιν που όχι μόνο βομβάρδιζε ανηλεώς τη Συρία μα έστειλε και στρατεύματα εκεί.
Κανείς ευαίσθητος δημοκρατικός δεν είπε λέξη (όπως ξένη επέμβαση, θηριωδία) για τους προφανώς ηθικά καθαρούς Ρώσους. Κανείς επίσης δεν τους ζητά να επέμβουν και να υπερασπίσουν το δίκαιο και κάποιες πανανθρώπινες αξίες που καταπατώνται.
Το ίδιο γινόταν και παλαιότερα, όταν η αξιοσέβαστη Σοβιετία έστελνε τα τανκς της στη Βουδαπέστη, στην Πράγα και αλλού. Τότε άκουγες διάφορα από τους ευαίσθητους συνοδοιπόρους – δικαιολογίες και εκλογικεύσεις: ήταν για το καλό της ανθρωπότητας!
Πρόσφατα, όταν οι εμπειρογνώμονες του ΟΗΕ βρήκαν πως στη Συρία είχε χρησιμοποιηθεί το αέριο σαρίν, οι Ρώσοι βρήκαν το πόρισμα ‘μονόπλευρο και διαστρεβλωτικό των γεγονότων’ και η επίθεση ήταν ‘προβοκάτσια των επαναστατών’!
Είναι αμφίβολο αν κανείς ψυχοπαθής θεωρεί ποτέ τον εαυτό του ψυχοπαθή. Δείτε τους Συριζανέλληνες με τα διαγγέλματα, τα χαμόγελα χρόνιας χαζομάρας και τις φιέστες τους.
Μα μπορεί κι εγώ να ψυχοπάσχω βαθύτατα.
