Στην Καθημερινή 10-6-18 (σ 9) ο οικονομολόγος Γ. Κωνσταντινίδης εξετάζει τις λεπτομέρειες που δίνει μια πρόσφατη έρευνα της ICAP. Ένα πρώτο ανησυχητικό γεγονός είναι πως η μετανάστευση Ελλήνων επιστημόνων αναμένεται να αυξηθεί εφέτος κατά περίπου 35-42%!
Ξέρουμε πως τώρα ο αριθμός Ελλήνων μεταναστών στη “διαρροή μυαλών” σε χώρες της ΕΕ, στις ΗΠΑ, στον Καναδά, στην Αυστραλία και στις Αραβικές χώρες έχει ξεπεράσει τις 500.000.
Οι λόγοι που οι μετανάστες οι ίδιοι δίνουν είναι τρεις: έλλειψη αξιοκρατίας κι επικράτηση διαφθοράς (41%), οικονομική κρίση (34%) και καλύτερες προοπτικές (33%).
Αφού τώρα ένα μεγάλο ποσοστό φεύγει λόγω αναξιοκρατίας και διαφθοράς, πρέπει να υποθέσουμε πως αυτές οι δυο μάστιγες είναι ισχυρές και πως η κυβέρνηση δεν κάνει τίποτα για να τις αποδυναμώσει. Επίσης πως πολλοί από όσους μένουν αποδέχονται και τη διαφθορά και την αναξιοκρατία ενώ οι άλλοι δεν κάνουν τίποτα να τις εκδιώξουν. Κι επειδή αυτοί είναι πιο πολλοί από αυτούς που φεύγουν, η κυβέρνηση δεν έχει ενδιαφέρον να περιορίσει τα δυο διαβρωτικά φαινόμενα κι έτσι η χώρα βυθίζεται βαθύτερα στον βόθρο.
Στις 500.000 που έχουν φύγει, το ποσοστό 35% είναι νέοι άνθρωποι σε ηλικία 30 έως 35 και το 28% ηλικίας 25 έως 30: τα 2/3 δηλαδή είναι νέοι 25-35!
Σε όλους αυτούς τους μετανάστες μόνο ένα 6% είναι άνθρωποι δίχως πτυχίο. Το 10% κατέχει πτυχίο από ΤΕΙ, 20% πήρε πτυχίο πανεπιστημιακό (ΑΕΙ), το 55% έχει μεταπτυχιακό δίπλωμα και 9% διαθέτει διδακτορικό. Δεν είναι ακριβώς προλετάριοι όπως στα χρόνια του μεσοπολέμου ή αμέσως μετά τον εμφύλιο: οι περισσότεροι είναι μορφωμένοι.
Ο κ. Τσίπρας και οι σύντροφοι οπωσδήποτε ούτε καταλαβαίνουν τι συμβαίνει ούτε κι ενδιαφέρονται για οτιδήποτε άλλο εκτός από την εξασφάλιση της εξουσίας έστω κι αν η χώρα έχει πληθυσμό αγράμματων γερόντων.
Μένει να φανεί κατά πόσο ο κ. Μητσοτάκης καταλαβαίνει.
Πολλοί από τους μορφωμένους μετανάστες (τουλάχιστον 90% δηλαδή) έχουν διαπρέψει όχι μόνο ακαδημαϊκά μα κι επαγγελματικά. Δυστυχώς στην προσπάθειά τους να αποκατασταθούν, να φτιάξουν και να ζήσουν αξιόπρεπα μια οικογένεια συναντούν τεράστιες δυσκολίες.
Το σύνολο κράτος, η σύνολη ελληνική κοινωνία έχει μια νοοτροπία και μια δομή που προσεγγίζει περισσότερο το σοβιετικό μόρφωμα παρά μια πολιτισμένη δημοκρατία της Δύσης. Και μόνο το ότι ένας αμόρφωτος, χυδαίος αναρχοαριστερός σαν τον κ. Τσίπρα γίνεται πρωθυπουργός με σχεδόν απολυταρχική εξουσία και περιστοιχίζεται από ανίκανους και ανεύθυνους συμβούλους κομμουνιστικής νοοτροπίας, δείχνει το ποιον της χώρας.
Αλλά τα ελαττώματα υπήρχαν και πριν τους τσιπριστές. Κανένας πρωθυπουργός, που πάντα είχε απολυταρχική σχεδόν εξουσία, δεν ενδιαφέρθηκε και δεν φρόντισε για το Έθνος – να μορφωθεί ο λαός, να δημιουργηθούν υποδομές, η επιχειρηματικότητα να έχει μια υγιή ανάπτυξη και οι εργαζόμενοι να παίρνουν μια καλή αν όχι τη φυσική αμοιβή τους.
Το κράτος πάντα ήθελε, και τώρα πιο πολύ, να ελέγχει όλη την κοινωνία, να διαφεντεύει την παιδεία και να πατρονάρει την οικονομική δραστηριότητα. Οποιαδήποτε καινοτομία (και ο Ωνάσης π.χ. πρότεινε πολλές), ο ίδιος ο ιδιωτικός τομέας πάντα αντιμετωπιζόταν με καχυποψία ως κάτι εχθρικό – που ήταν αφού δεν ήθελε τους διεφθαρμένους κρατικούς μηχανισμούς να παρεμβαίνουν.
Αυτά δεν αλλάζουν με νομοθετήματα από αχρεία ανθρωπάκια στη Βουλή.
Μόνο μια υγιής Παιδεία μπορεί να το κάνει και μόνο αφού ο άρρωστος συνδικαλισμός, που διαβρώνει όπως και η κρατική δράση τα πάντα, περιοριστεί δραστικά.
Από πού θα αρχίσει ένα έντιμος σώφρων πρωθυπουργός;
