1. Νομίζω πως η πλειοψηφία των Ελλήνων, ειδικά των λούμπεν προλετάριων και θρησκευόμενων «ορθόδοξων», μισεί την Ευρώπη: την απεχθάνεται και την εχθρεύεται. Η αντιμνημονιακή μανία των τσιπριστών και ανελλήνων έχυσε αρκετό καύσιμο στη φωτιά. Ακόμα και τώρα αυτοί οι ανεύθυνοι, ανέντιμοι και ανίκανοι κυβερνήτες παρουσιάζουν τους Ευρωπαίους ως υπαίτιους για τη μιζέρια και κατάντια μας που επιμένουν σε υψηλή φορολογία και περικοπές μισθών και συντάξεων.
Αυτό είναι χοντρό ψέμα. Αλλά πώς θα πείσεις τώρα τις μάζες που εκμαυλίστηκαν με τα παλαβά της Παιδείας μας και την πολιτική προπαγάνδα που προωθείται από όλες τις πλευρές;
Τα αγαθά που πηγάζουν από τη συμμετοχή μας στην ΕΕ τα ξέρει εξίσου καλά και ο κ. Τσίπρας. Αλλιώς θα είχε αποχωρήσει από την ΕΕ εδώ και πολύ καιρό για τη συντροφιά της Βενεζουέλας και Βορείου Κορέας.
2. Αλλά πώς μας βλέπουν τώρα οι Ευρωπαίοι και δη του Βορρά όπου βρίσκεται σταθερότητα, πλούτος και λογική;
Ναι, πρόσφατα ο Μακρόν δήλωσε (Απρ 2018) πως θα μας στηρίξει σε τυχόν σύρραξη με την Τουρκία. Ναι, παλαιότερα Άγγλοι, Γάλλοι, Γερμανοί κλπ. μας θεωρούσαν γνήσιους απογόνους των ένδοξων ημών προγόνων τους οποίους αγάπησαν. Αυτά όμως πέρασαν ανεπιστρεπτί.
Τα τελευταία 30 χρόνια, ίσως και παραπάνω, δεν κάναμε κάτι το οποίο θα κέρδιζε μια εύσημη μνεία. Απ’ εναντίας από τότε που συνδεθήκαμε με την ΕΕ, αντί να προσπαθήσουμε να τη μιμηθούμε στην έντιμη επιχειρηματικότητα, τη χρηματοπιστωτική δραστηριότητα και, κυρίως, στη δημόσια διοίκηση, κάναμε ό,τι μπορούσαμε να εξαπατήσουμε τους κουτόφραγκους, να διακηρύξουμε τη Βαλκανική μας βλακεία και τα 10 πρόσφατα έτη να τους φορτώσουμε μπελάδες – ιδίως με τον δεινό διαπραγματευτή μας κ. Τσίπρα.
3. Ναι, είμαστε τα σύνορα της Ευρώπης μα μόνο ως χοντροκομμένοι, χυδαιότατοι επαρχιώτες. Το διαπίστωσε πριν πολλά έτη ο Αμερικανός απεσταλμένος του Τρούμαν, Πωλ Πόρτερ στην έκθεσή του (1947).
Στα μέσα Απριλίου 2018 η Frankfurter Allgemeine Zeitang δημοσίευσε την ανταπόκριση του Ρίχαρντ Φράουνμπεργκερ. Να πως βλέπει την Ελλάδα του Αλέξη Τσίπρα ο Γερμανός δημοσιογράφος στις μέρες μας, 70 χρόνια μετά τον Πόρτερ.
«Πλεονάσματα του προϋπολογισμού, επενδύσεις πολλών δις και μια ακμάζουσα οικονομία: έτσι ή κάπως έτσι μοιάζουν τα όνειρα της ελληνικής κυβέρνησης και ίσως κάποιων πολιτικών στις Βρυξέλλες. Η Ελλάδα, ο μεγάλος ασθενής…. Που κρεμόταν από μια κλωστή, στέκεται, με βάση ευσεβείς πόθους στα δικά της πόδια τώρα και ο Αλέξης Τσίπρας ετοιμάζεται για μια τρίτη θητεία». Μα, συνεχίζει, «Εδώ σταματούν τα όνειρα… ο δρόμος της χώρας βρίσκεται πάντα στο χείλος του γκρεμού, είναι μακρύς, γεμάτος εμπόδια».
Χρειάζονται επενδύσεις, θέσεις εργασίας, αυξημένα έσοδα [και πολλά άλλα, θα πρόσθετα εγώ]. Μα ο Τσίπρας δεν μειώνει τον δημόσιο τομέα,» γράφει ο Ρ. Φράουνμπεργκερ, «αλλά τον ενισχύει για ίδιον όφελος και αναβάλλει τις αποκρατικοποιήσεις όσο μπορεί.»
Στον Τσίπρα ο Ρ. Φράουνμπεργκερ αποδίδει το doublethink “διπλή σκέψη” του Τζόρτζ Όργουελ [και doubletalk “διπλή ομιλία” – άλλη στο εξωτερικό, άλλη για το εσωτερικό]. «Είναι δεξιοτέχνης στο να υιοθετεί δυο αντιφατικές ιδέες.» Π.χ. η έκταση του Ελληνικού πωλήθηκε, μα επενέβησαν οι συνδικαλιστές αρχαιολόγοι και μπλόκαραν την επένδυση!
4. «Ο εκσυγχρονισμός της χώρας έχει παγώσει και οικονομικά η Ελλάδα δίνει την εικόνα τριτοκοσμικού κράτους. Οι παθογένειες της χώρας ελάχιστα έχουν αλλάξει καθώς είναι βαθιά ριζωμένες στην ιστορία: διαφθορά, ευνοιοκρατία, πελατειακές σχέσεις»… [Ας διαβάσει ο αναγνώστης το άρθρο μας “Έκθεση Πόρτερ, Απρίλιος 1946“]. Ο δημοσιογράφος τονίζει δε το γεγονός πως καμιά τρόικα δεν κατόρθωσε να τις αντιμετωπίσει.
Μετά ο Ρ. Φράουνμπεργκερ παρομοίασε την κατάσταση στο Δημόσιο με κείνη στον Πύργο του Κάφκα με τους διάφορους συμβούλους και μετακλητούς υπαλλήλους και τις περίπλοκες, άθλιες στρεβλώσεις. Ως παράδειγμα αναφέρει την περίπτωση ενός ιδιοκτήτη βουλκανιζατέρ στη Σαντορίνη που έγινε διοικητικό στέλεχος νοσοκομείου. [Θα μπορούσε να αναφέρει κοτζάμ υπουργό σαν τον Κ. Κουρουμπλή που ανέλαβε το Υγείας και μετά το Ναυτιλίας ή τον μεγάλο στοχαστή μπάρμαν Καρανίκα ως σύμβουλο του πρωθυπουργού!]
Πράγματα που και μείς και άλλοι επανειλημμένα στηλιτεύουμε.
5. Ούτε το διατυμπανιζόμενο «ηθικό πλεονέκτημα» ξέφυγε του Γερμανού δημοσιογράφου ο οποίος χρησιμοποίησε πολύ σκληρή γλώσσα: «Το πολιτικό στυλ του κόμματος είναι χυδαίο, η γλώσσα αναίσχυντη, η σκέψη ύπουλη, η κατανόηση του Δικαίου αυθαίρετη».
Η κατάσταση, γράφει, «είναι όπως στη Βενεζουέλα του Τσάβεζ» [και νυν Μαδούρο]. Και η κυβέρνηση Τσίπρα κάνει τα ίδια και χειρότερα με τις προηγούμενες: χρησιμοποιεί τον δημόσιο τομέα για να βολέψει συγγενείς και υποστηρικτές.
Αμφισβήτησε ο Ρ. Φράουνμπεργκερ την εγκυρότητα της υπόθεσης Νοβάρτις έντονα κι εξήγησε πως όλα είναι ασαφή και αόριστα και δεν αποδείχθηκε τίποτε απολύτως. Υπήρξαν μόνο οι λασπολόγες κατηγορίες και η υπόθεση πήγε πίσω στη Δικαιοσύνη.
Μα και η δικαιοσύνη δεν φαίνεται να είναι ανεξάρτητη «αφού κυβερνητικά στελέχη εισβάλλουν σε γραφεία δικαστικών λειτουργών κι εξετάζουν τις δικογραφίες.
Δεν θα έρθει ποτέ ηθική επανάσταση από τον Σύριζα» – καταλήγει ο Ρ. Φράουνμπεργκερ.
Ήρθε, μα είναι προς τον πάτο της ανηθικότητας, λέμε μεις.
