1. Στην Ελλάδα μας δεν υπήρξαν πολιτικοί – μόνο πολιτικάντηδες. Η διαφορά μεταξύ των πολιτικάντηδων συνίσταται στο μέγεθος του εγωισμού.
Ο πολιτικάντης ενδιαφέρεται πρώτιστα για τον εαυτούλη του και τις προσωπικές φιλοδοξίες του, μετά για τους οικείους και το κόμμα του και, αν του περάσει από το μυαλό κι έχει χρόνο θα ενδιαφερθεί και για το καλό της κοινωνίας και της Πολιτείας, αλλά πάντα με το βλέμμα προσηλωμένο στις δημοσκοπήσεις και στην είσοδο στη Βουλή, αν όχι στην κυβέρνηση. Οι ψηφοφόροι συνεχώς εξαπατώνται και απογοητεύονται κι εξοργίζονται, μα φταίνε οι ίδιοι καθώς μένουν με την άγνοια και την αφέλειά τους μη θέλοντας να διδαχθούν.
Ο αληθινός πολιτικός έχει ορισμένες αρχές κι, ενώ διέπεται κι αυτός από αρκετή φιλοδοξία, κάνει χώρο στον νου του πρώτα για το καλό του έθνους και της Πολιτείας σε μεταρρυθμίσεις και μέτρα που μπορεί να έχουν πολιτικό κόστος μα σίγουρα θα βοηθήσουν τον λαό.
2. Κάνω αυτές τις τετριμμένες, μάλλον ανιαρές, σκέψεις βλέποντας την άγνοια και τις παλαβομάρες των πολιτικάντηδων στην παρούσα φάση των ελληνικών πολιτικών εξελίξεων (Απρ 2018).
Το πραγματικό δημοκρατικό τόξο έχει μόνο τα κόμματα της ΝΔ με τον Κ. Μητσοτάκη, τη νέα Πασοκαρία με την κα Φώφη (που έχει βαπτιστεί ποικιλότροπα και τελευταία «Κίνημα Αλλαγής»), το Ποτάμι του Σ. Θεοδωράκη και τους Κεντρώους του Β. Λεβέντη.
Οι Ανέλληνες του Π. Καμμένου είναι φαφλατάδες και απίστευτα καθυστερημένοι στην χρήση νοημοσύνης μα, παρά τις συνταγματικές παραβάσεις τους στη συγκυβέρνηση με τον Σύριζα, διατηρούν κάποια δυσδιάκριτη έστω δημοκρατική συμπεριφορά.
Οι τσιπριστές φοράνε μια δημοκρατική προβιά μα καταφανώς υποφέρουν καθώς οι δημοκρατικοί κανόνες γραπτοί και άγραπτοι τους εμποδίζουν να σφετεριστούν πλήρως την εξουσία και να την κρατήσουν σε ένα δικό τους μονοκομματικό κράτος. Θα θυσίαζαν ευχαρίστως και τους Ανέλληνες και οποιαδήποτε αριστερή δήθεν πλατφόρμα τους για τον σκοπό αυτόν.
Το ΚΚΕ, του οποίου οι τσιπριστές είναι υβριδικό τερατογέννημα, και η Χρυσή Αυγή είναι φασιστικά μορφώματα άσχετα με άλλες περιγραφές.
3. Τώρα είναι ολοφάνερο σε κάθε στοχαστικό άνθρωπο πως το μόνο πράγμα που όντως χωρίζει τα κόμματα των πολιτικάντηδων στο δημοκρατικό τόξο είναι ο εγωισμός τους και οι προσωπικές, ανυποχώρητες φιλοδοξίες των κομματαρχών. Υπάρχουν ίσως κάποιες μικροδιαφορές σε αριστερο–κεντρο-δεξιές ιδεοληψίες (=λιγότερος ή περισσότερος κρατισμός), μα αμφιβάλλω αν οι ίδιοι μπορούν να τις εντοπίσουν και να τις διατυπώσουν με σαφήνεια.
Απλώς οι μωρόδοξοι αυτοί δεν θέλουν να χάσουν το προεδριλίκι, την ανύπαρκτη δύναμη που (πιστεύουν πως) αντλούν και τη φαντασιακή και οπωσδήποτε περιορισμένη εξουσία που (νομίζουν πως) έχουν.
Προκειμένου να έχουν λίγη πραγματική εξουσία στην κυβέρνηση (ένα υπουργείο ή κάποιο έλεγχο σε κάποιο κρατικό μηχανισμό) ευκολότατα ξεχνούν τις πολιτικές τους πεποιθήσεις που πρέσβευαν για χρόνια και συμμαχούν ακόμα και με αντιπάλους που σαφώς δεν σέβονται τις δημοκρατικές ή φιλελεύθερες διαδικασίες. Συλλογιστείτε τις συμπεριφορές του Θεοδωράκη και του Λεβέντη. Κάτι γενναιόδωρο να προσφέρει ο Τσίπρας ανοίγοντας την αγκαλιά του και θα τρέξουν να χωθούν μέσα!
4. Ποιος (δεν) θυμάται άραγε την εκλογική αναμέτρηση του 2004. Στο ΠΑΣΟΚ έσπευσαν να ενσωματωθούν οι δήθεν αριστεροί Μ. Ανδρουλάκης και κα Μ. Δαμανάκη και οι δήθεν «φιλελεύθεροι» Α. Ανδριανόπουλος και Σ. Μάνος που είχαν μάλιστα διατελέσει υπουργοί σε κυβερνήσεις της ΝΔ! (Ο Μάνος είχε διωχτεί από τη ΝΔ με την εχθρική εμμονή των ανόητων «βαρώνων».)
Οι Ανδριανόπουλος και Μάνος γράφουν ακόμα κατά καιρούς βαρύγδουπα ψευτοφιλελεύθερα άρθρα σε ψευτοφιλελεύθερα έντυπα. Και χρησιμοποιώ το «ψευτο» όχι ελαφρά τη καρδία, διότι το φιλελεύθερο πνεύμα έχει ως βάση και κίνητρο μόνο τη Δικαιοσύνη και τη νοημοσύνη.
Καταλαβαίνει λοιπόν ο κάθε στοχαστικός πολίτης πως αυτοί όλοι ναι μεν φωνασκούν για τις θέσεις και αρχές τους, μα στην πραγματικότητα αυτό που τους ενδιαφέρει είναι να συμμετέχουν στην εξουσία ή να ακούγεται ο λόγος τους έστω κι αν δεν πηγάζει από αγνή αίσθηση Δικαίου. Ο Σ. Μάνος ξανα-κατέβηκε ως ανεξάρτητος κομματάρχης της Δράσης (ένα χαλαρό συνονθήλευμα μάλλον άσχετων) και μετά σε συμμαχία με τον Τζήμερο της Δημιουργίας Ξανά (πάλι μάλλον άσχετων σαν το Ποτάμι και τους «Κεντρώους».
Δεν καταλαβαίνουν πόσο εξευτελίζουν και τον εαυτό τους και την πολιτική με τέτοια αλλοπρόσαλλη συμπεριφορά.
5. Για κάθε πραγματικό σοσιαλδημοκράτη (όπως ο Βενιζέλος πχ) ή φιλελεύθερο (δυσεύρετος αυτός) σήμερα, αυτό που προέχει είναι να φύγει ο Τσίπρας και το τσίρκο του (Τόσκας, Τσακαλώτος, Σπίρτζης, Σκουρλέτης, Παππάς, Κοντονής, Κουρουμπλής, Κατρούγκαλος, Γαβρόγλου) και να εκμηδενιστούν στην πολιτική ζωή της χώρας.
Αυτή τη στιγμή αυτή είναι η μεγαλύτερη υπηρεσία που μπορούν οι πολίτες και πολιτικοί του δημοκρατικού τόξου να προσφέρουν στην Πολιτεία. Και αυτό θα γινόταν εύκολα αν η κα Φώφη, ο Θεοδωράκης και ο Λεβέντης συνασπίζονταν με τη ΝΔ δίχως δεσμεύσεις και ανταλλάγματα. Μα που τέτοια νοοτροπία; Δηλαδή, το ΚινΑλ θα φέρει περισσότερη κρατική πρόνοια από τους τσιπριστές ή περισότερη δικαιοσύνη απο τους νεοδημοκράτες;
Η κα Φώφη δεν θέλει, διακηρύσσει (δείχνοντας πως σκέφτεται μόνο τον εαυτό της) να γίνει δεκανίκι κανενός, πόσο μάλλον να συγχωνευθεί σε ένα άλλο κόμμα για το καλό του Έθνους. Το ίδιο και οι άλλοι!
Και εδώ θυμάμαι τα λόγια του Σατανά στο Paradise Lost του Άγγλου ποιητή Μίλτον: «Κάλιο κυβερνήτης στην κόλαση παρά υπηρέτης στον παράδεισο»!
