1. Έχουμε γράψει και αλλού (ο Νικόδημος στη σειρά Πολιτικής Οικονομίας) για τη Δόλια Δημοκρατία που και δόλο ενέχει και μιζέρια καθώς στραγγαλίζεται αργόρρυθμα από τους διάφορους ψευτοδημοκράτες κυβερνήτες που φροντίζουν δήθεν για το λαό!
Το θέμα πήρε δημοσιότητα από την μελέτη των καθηγητών του Χάρβαρντ Steven Levitsky και Daniel Ziblatt How Democracies Die, που πρώτος ανέφερε ο Θ. Γεωργακόπουλος στην Καθημερινή, 23 Φεβρουαρίου 2018. Ο έγκριτος δημοσιογράφος ανέφερε τα 4 στοιχεία που χρησιμοποιούν οι επίδοξοι και πονηροί πολιτικάντηδες του εθνικολαϊκισμού και αναρχοαριστερισμού (έξοχο ντουέτο οι Τσίπρας και Καμμένος) για να υπονομεύσουν τους υφιστάμενους ανεξάρτητους δημοκρατικούς θεσμούς που λειτουργούν ως δικλείδες ασφαλείας των πολιτικών ελευθεριών των πολιτών και αντίβαρα στην αυταρχικότητα της χυδαίας εξουσίας.
α) Ο ηγέτης δεν σέβεται ή απορρίπτει ωμά τους δημοκρατικούς κανόνες.
β) Αμφισβητεί τη νομιμότητα των πολιτικών του αντιπάλων λασπολογώντας ή καθυβρίζοντας τους ως ξενοκίνητους προδότες.
γ) Ανέχεται και συχνά ενθαρρύνει μορφές βίας.
δ) Πρόθυμα υπονομεύει τη δικαστική εξουσία και περιορίζει τις ελευθερίες αντιπάλων, ανεξάρτητων θεσμών και ΜΜΕ.
2. Έχοντας εξετάσει αρκετές Δημοκρατίες που έχουν διαβρωθεί επικίνδυνα (ΗΠΑ, φυσικά, Ρωσία, Τουρκία, Ουγγαρία, Πολωνία, Περού, Βενεζουέλα και, βέβαια, την Ιταλία του Μουσολίνι και τη Γερμανία του Χίτλερ, όχι όμως την Ελλάδα), οι δύο καθηγητές προτείνουν ως άμεσο μέτρο για την ανακοπή της ολίσθησης προς την απολυταρχία και τυραννία, τα πολιτικά κόμματα δημοκρατικής νοοτροπίας και παράδοσης να απομονώσουν τους εξτρεμιστές και να αρνηθούν έστω και με πολιτικό κόστος τη νομιμοποίησή τους με οποιαδήποτε κυβερνητική ή εκλογική συνεργασία. (Στη χώρα μας, κομματάρχες και στελέχη θα έπρεπε να κόψουν κι την καλημέρα στους Συριζανέλληνες. Αλλά, βλέπετε, φιλόδοξοι και μωρόδοξοι πολιτικάντηδες σαν την Γεννηματά, τον Θοδωράκη και τον Λεβέντη, αμέσως σπεύδουν να ανταποκριθούν θετικά στις προσεγγίσεις των Συριζανελλήνων διότι τρέφεται η ματαιοδοξία τους καθώς νομίζουν πως παίζουν σπουδαίο ρόλο στο ιστορικό γίγνεσθαι ).
Επισημαίνουν επίσης πως οι δημοκρατίες είναι ανθεκτικότερες όταν τα Συντάγματα (και παρεμφερή έγγραφα) συμπληρώνονται από άγραφους κανόνες πολιτικής και (πολιτισμένης) συμπεριφοράς (όχι όπως το ανάγωγο τσούρμο του αγράβατου κ. Τσίπρα). Δηλαδή δεν θεωρείς εχθρούς και προδότες τους αντιπάλους σου και φέρεσαι με ανοχή, ευγένεια και αξιοπρέπεια.
3. Τόσο οι γραπτοί όσο και οι άγραφοι κανόνες είναι «έπεα πτερόεντα» (= λόγια του αέρα που πετούν και χάνονται) που πολύ εύκολα κυνικοί, αδίστακτοι δημαγωγοί θα ακυρώσουν για να πετύχουν τον σκοπό της απολυταρχικής επικράτησής τους. Όλοι όσοι κατέλυσαν τη δημοκρατία κι επέβαλαν μορφή φασισμού – δεξιοί και αριστεροί – αυτό έπραξαν τελικά φέρνοντας σε ισχύ τους δικούς τους νόμους και κανόνες.
Μόνο ανόητοι πανεπιστημιακοί και αναλυτές και παραλυμένοι σοσιαδημοκράτες πολιτικάντηδες πιστεύουν πως υπάρχουν δικλείδες ασφαλείας που μπορούν να προστατέψουν αποτελεσματικά την αργή δολοφονία της δημοκρατίας.
Η δημοκρατία, όπως υπέδειξε με αρτιότατη ανάλυση ο Πλάτων (Πολιτεία 543 Α κι επ), είναι ένα πολίτευμα που ακολουθεί την Ολιγαρχία. Στους μοντέρνους καιρούς η Ολιγαρχία υποχώρησε σε Δημοκρατία στα τέλη του 18ου αιώνα στις πιο πολιτισμένες και προηγμένες χώρες με τον κοινωνικό μετασχηματισμό που επέφεραν η Γεωργική και η Βιομηχανική Επανάσταση (και καθόλου η Γαλλική του 1789 που κατέληξε σε τρόμο και το φιάσκο της επαναφοράς των Βουρβόνων). Και το δημοκρατικό όπως το ολιγαρχικό πολίτευμα έχει μέρες μετρημένες, ό,τι κι αν κάνουν οι παραπλανημένοι λάτρεις της Δημοκρατίας.
Η Δημοκρατία θα εκλείψει, ακριβώς όπως η Ολιγαρχία και η Τιμοκρατία νωρίτερα στις πολιτισμένες κοινωνίες, και θα ολισθήσει στην Τυραννία αναπόδραστα. Διότι όπως η υπερβολική προσκόλληση στον υλικό πλούτο εδραίωσε την Ολιγαρχία κι άνοιξε την πόρτα στη Δημοκρατία, έτσι και η υπερβολική προσκόλληση στην ελευθεριότητα (κοινώς «μαγκιά») θα επιφέρει την τυραννία του απολυταρχισμού. Ήδη συντελείται και γι’ αυτό γράφονται τόσα προειδοποιητικά βιβλία και άρθρα για το θέμα.
