Πολιτικάντικη ξεφτίλα

1. Δεν πρέπει να υπάρχει στην Ελλάδα, ίσως και αλλού, χειρότερη φάρα από τους πολιτικάντηδες. Και τίποτε δεν έχει αναδείξει τον απόλυτο εξευτελισμό αυτής της τάξης πολιτών όσο η κυβέρνηση των τσιπριστών ή, μάλλον, Συριζανελλήνων, με τους κομματάρχες Καμμένο και Τσίπρα!

Εδώ τώρα έχουμε ωμές καταγγελίες πρώτα από στελέχη που αποχώρησαν όπως η κα Κωνσταντοπούλου και ο Λαφαζάνης. Επειδή αυτές ανήκουν σε μάλλον αφερέγγυους, γραφικούς τύπους, πολύ κοντά στην τρέλα και την υπερβολή, μπορούν εύκολα να παραμεριστούν ως ανούσιες.

Μα υπάρχουν και οι επώνυμες καταγγελίες του Γιάνη Βαρουφάκη στο βιβλίο του Ανίκητοι Ηττημένοι. Ο ίδιος έχει πλήρως εξουδετερωθεί πολιτικά λόγω ναρκισσισμού και ανικανότητας, μα παρουσιάζει καταγγελίες συγκεκριμένων εγκλημάτων με σχολαστική τεκμηρίωση.

Οι δικαστές μας δυστυχώς υπνώττουν βαθύτατα.

2. Σχηματισμός κυβέρνησης. Πώς ανατίθενται τα υπουργεία; Ή πώς διορίζονται οι αρμόδιοι υπουργοί;

Πρώτα πρώτα υπάρχει ο “ηγέτης”, ο εκλεκτός κομματάρχης που αποφασίζει για τα πάντα και τους πάντες – αναπόφευκτα. Αυτός είναι προϊόν του κομματικού σωλήνα και των εσωκομματικών ισορροπιών. Κάνει ό,τι μπορεί για να παραμείνει ο ίδιος στην εξουσία του κόμματος και το κόμμα στην εξουσία της χώρας. Ο νυν πρωθυπουργός, κ Τσίπρας, είναι τελείως αμόρφωτος, ασυναγώνιστος ψεύτης, εντελώς ανίκανος και άπειρος από ζωή: δεν δούλεψε ποτέ του.

Διαλέγει λοιπόν υπουργούς από τα τσιράκια που θα τον υπηρετήσουν απρόσκοπτα – όχι ο ποιο κατάλληλος και ικανός στον τομέα. Να, ο κ. Κουρουμπλής, πρώην βαθύ αμαρτωλό Πασοκ, επιλέγεται ως υπουργός Υγείας ενώ δεν έχει ιδέα για το θέμα, και μετά υπουργείο Ναυτιλίας όπου οι γνώσεις του είναι ακόμα λιγότερες (έως ανύπαρκτες).

3. Πολιτικό κόστος. Όλοι τρέμουν, όλοι ενεργούν με κριτήριο το πολιτικό κόστος, όχι το τι είναι ορθό για την περίπτωση.

Μια κυβέρνηση σχηματίζεται από εκλεγμένους εκπροσώπους για να βελτιώσουν τις συνθήκες ζωής, την ασφάλεια των πολιτών, την απονομή δικαιοσύνης, τα προγράμματα και το προσωπικό εκπαίδευσης κλπ.

Πάντα κάπου υπάρχουν αγκυλώσεις, εμπόδια, που μπλοκάρουν την ομαλή λειτουργία και ροή. Βελτίωση σημαίνει απομάκρυνση των εμποδίων που συχνά μπορεί να είναι ομάδες ανθρώπων με ιδιαίτερα συμφέροντα. Δεν θα υπάρξει βελτίωση αν δεν διαλυθούν αυτά τα συμφέροντα όπως στην περίπτωση ορισμένων κλειστών επαγγελμάτων (ταξί, φαρμακεία κλπ). Η βελτίωση (=μεταρρύθμιση) δεν προχωρά διότι ο αρμόδιος υπουργός και ο πρωθυπουργός (όλο το τσούρμο) φοβάται την αντίδραση των εδραιωμένων συμφερόντων που δεν θα ξαναψηφίσουν υπέρ!

4. Κερδοσκοπία όχι ανάπτυξη. Η διαπλοκή με την οποία καταπιάνεται ακούραστα η τσιπρική κυβέρνηση αποδείχθηκε μια αμετακίνητη αρχή στη διαφθαρμένη φάρα των πολιτικάντηδων. Όχι μόνο δεν τη διέλυσαν οι σαχλές μαγαλοστομίες των τσιπριστών, μα οι πρακτικές τους ως κυβέρνηση την ενδυνάμωσαν.

Μπορεί οι πολιτικάντηδες στην εξουσία να μη χρηματίζονται όλοι με τον τρόπο του Τσοχατζόπουλου, αλλά σίγουρα χρηματίζονται πολύ περισσότεροι από τον ένα Τσοχατζόπουλο και σίγουρα βοηθούν ντόπιους και ξένους επιχειρηματίες (και ξένες χώρες) να κερδοσκοπούν σε βάρος του λαού. Καλογρίτσας, Σαββίδης, Φλαμπουράρης και διάφοροι του “ηθικού πλεονεκτήματος” δείχνουν πως η παλιά αυτή πρακτική καλά κρατεί.

Οι δήθεν επενδύσεις είναι για κερδοσκοπία και αρπαχτή, όχι για πραγματική ανάπτυξη. Η παλαιά πελατειακή πρακτική συνεχίζει απτόητη και ακάθεκτη έχοντας τώρα το «ηθικό πλεονέκτημα»! Κανείς νουνεχής ξένος επιχειρηματίας δεν θα επενδύσει σε δική του εταιρεία σε τέτοια χώρα με τέτοια κυβέρνηση.