Στο όνομα του Ισλάμ, κανονικοποιήσαμε κι επισημοποιήσαμε την άγρια βία ενάντια σε άλλα έθνη, την αδιαλλαξία, τον μισογυνισμό, την ομοφοβία, τον σεξισμό και παρόμοια.
Μεταφράζω την εξομολογητική ανάρτηση στο Διαδίκτυο του Ισλαμιστή Salman Ali (2/11/23) που πιστεύει πως –
Εμείς η κοινότητα Μωαμεθανών έχουμε αγνοήσει, συχνά δε θεληματικά, τις αδυναμίες, τα ελαττώματα και τα λάθη μας. Εμείς μέσα στη μεγάλη κοινότητά μας δεν θελήσαμε να πάρουμε τη δική μας ευθύνη για τη δική μας κατάντια.
Η αποτυχία μας ως κοσμικές Πολιτείες δεν οφείλεται στην έλλειψη ευσέβειας προς το Ισλάμ. Το αντίθετο. Οι χώρες της Δύσης αναπτύχθηκαν με πολύ λιγότερη ευσέβεια προς τον Χριστιανισμό.
Όποια θρησκεία και αν ακολουθείς, θα επιτύχεις ως άτομο και ως έθνος μόνο αν παράλληλα ασκήσεις τις διανοητικές και σωματικές ικανότητες. Εμείς οι μουσουλμάνοι λοξοδρομήσαμε διότι –
1) Κάναμε τη θρησκεία μας έντονα πολιτική αντί να την αφήσουμε προσωπική.
2) Πιστέψαμε κι επιμείναμε στην κυριολεκτική έννοια του Κορανίου και των Hadith [= σχολίων αλλά και παραδειγμάτων από τη ζωή του Προφήτη] χωρίς να λάβουμε υπόψη τους παράγοντες χρόνο, παράδοση, κουλτούρα, γεωγραφία, κλίμα κ.λπ.
3) Η κατήχηση για το δασκάλεμα σε ερμηνείες προσωπικής προτίμησης αρχίζει πολύ νωρίς στα παιδιά, αντί να διδαχθούν τις βασικές, γενικές αρχές και μετά ν’ αφεθούν να διαλέξουν τις δικές τους προτιμήσεις.
4) Τονίσαμε κι ενδυναμώσαμε την πίστη πως το να είσαι Ισλαμιστής σε κάνει πολύ ανώτερο άνθρωπο από τους άλλους, τους άπιστους.
5) Πιστέψαμε πως οι θρησκευτικές αντιλήψεις μας, τα δόγματα και οι τελετουργίες και άλλες πρακτικές είναι το κλειδί στην κοινωνική και υλική ανάπτυξη.
6) Κάναμε πολλά από τα κράτη μας θεοκρατικά καθεστώτα τα οποία καταπιέζουν και τιμωρούν κάθε αντιφρονούντα και μη-θρήσκο.
7) Στο όνομα του Ισλάμ, κανονικοποιήσαμε κι επισημοποιήσαμε την άγρια βία ενάντια σε άλλα έθνη, την αδιαλλαξία, τον μισογυνισμό, την ομοφοβία, τον σεξισμό και παρόμοια.
8) Αποφασίσαμε πως τα θρησκευτικά δόγματά μας και οι θρησκευτικοί προκαθήμενοί μας είναι πιο σημαντικά από την ανθρώπινη ζωή.
9) Σταματήσαμε οι πιο πολλοί να επιδιώκουμε τεχνολογική κι επιστημονική πρόοδο διότι αυτή θα μας είναι άχρηστη στη μεταθανάτια ζωή.
10) Σταματήσαμε την έρευνα και αποδώσαμε τα πάντα, κάθε θαύμα της ζωής και της Φύσης στη μεγαλοσύνη μόνο του Αλλάχ.
11) Αρνούμαστε να ομολογήσουμε πως έχουμε αποτύχει σε πολλούς τομείς.
12) Αρνούμαστε ακόμα να δούμε πως συμμεριζόμαστε και προάγουμε θρησκευτικό φανατισμό σε ολοένα μεγαλύτερη ένταση.
13) Για τις καθαρά δικές μας αποτυχίες αποδίδουμε το φταίξιμο σε ξένες δυνάμεις (Ισραήλ και Δύση) και παίζουμε το ρόλο του θύματος αντί ν’ αποδεχτούμε τη δική μας ευθύνη και να διορθώσουμε τα λάθη μας.
Πώς μπορούμε εμείς οι 1.6 δισεκατομμύρια πιστοί στην πιο αληθινή θρησκεία να είμαστε τέτοια καταπιεσμένα θύματα;
