Συριζική σχιζοφρένεια

1. Για όσους δεν ξέρουν, η σχιζοφρένεια είναι η διχοτόμηση της προσωπικότητας και του νου έτσι που το ένα μέρος να αντικρούει και να αντιμάχεται το άλλο δίχως ελπίδα συμφωνίας.

Οι φάσεις και αντιφάσεις, οι θέσεις και αντιθέσεις των Συριζαίων στα 3 έτη αλλοπρόσαλλης και βασανιστικής διακυβέρνησης της χώρας δείχνουν μια ανίατη κατάσταση. Όχι μόνο το δεξί χέρι της παράταξης δεν γνωρίζει τι ποιεί το αριστερό μα συχνότατα το ένα κάνει το αντίθετο του άλλου ή το αντιμάχεται, λόγω ριζικής άγνοιας και βαθύτατων διαφωνιών.

Τα είδαμε όλα στις πανικόβλητες στραβοτιμωνιές και κωλοτούμπες του νεόκοπου κομματάρχη που μας χάρισε τον «τσιπρισμό» – δηλαδή πλήρη ασυναρτησία, απατεωνία, αλλοπροσαλλοσύνη και, βέβαια, αναξιοπιστία.

Μνημόνια δεν σκίστηκαν – ήρθε νέο βαρύτερο. Το χρέος δεν ακυρώθηκε – προστέθηκαν άλλα 100 δισ. τουλάχιστον. Συντάξεις δεν αυξήθηκαν ούτε βασικοί μισθοί κι επιδόματα: όλα περικόπηκαν (εκτός από τους μισθούς στους νεοδιορισθέντες τσιπριστές, συγγενείς και φίλους των υπουργών: Δ. Κρουστάλλη, ΒΗΜΑ 5/3/2018). Κατηγορούσαν και ορθά καταδίκαζαν τους προηγούμενους σοσιαλδημοκράτες για διαφθορά, νεποτισμό, διαπλοκή, μίζες και πελατειακό κράτος – για να κάνουν αυτοί τώρα χειρότερα!

2. Είναι τόσο ανιαρό να επαναλαμβάνεις τα ίδια πράγματα. Κάθε φορά ελπίζεις ενάντια σε όλα τα μαθήματα του παρελθόντος πως κάτι φρέσκο θα προκύψει – μια κωλοτούμπα με ορθή πια τοποθέτηση, μια σαρωτική σειρά μικρών έστω αλλαγών.

Τίποτα. Το άνοιγμα που πάει να φανεί γίνεται τρύπα στο νερό.

Είναι τόσο ανίκανοι που ούτε τους υποστηρικτές τους δεν βοηθούν. Μόνο ο φόβος μη χάσουν τα λίγα κρατά την αγέλη στο μαντρί.

Μα το πιο εξοργιστικό στοιχείο είναι η φοβερή αντινομία και αντίθεση μέσα στους ίδιους τους κόλπους των τσιπριστών που θέλουν και δεν θέλουν μνημόνια, μεταρρυθμίσεις, αποκρατικοποιήσεις και παρόμοια και ο απροκάλυπτος κυνισμός με τον οποίο παραγνωρίζουν και παρακάμπτουν Σύνταγμα και νόμους για να γίνει το δικό τους.

3. Οι πιστωτές πρότειναν και οι τσιπριστές συμφώνησαν, ανάμεσα σε διάφορα άλλα, να πουληθεί το 35% των ΕΛΠΕ που είναι για την ώρα, μια καλή κερδοφόρα επιχείρηση. Η πώληση θα έφερνε γύρω στα 500 εκμ. €.

Αντ’ αυτού, ο εποπτεύων και δήθεν «λογικός» Γ. Σταθάκης ξάφνου λέει ΟΧΙ και θα εκδώσει ομόλογα. Διότι ξέσπασαν αντιδράσεις στους συριζαίους που δεν συμπαθούν ιδιωτικοποιήσεις μα λατρεύουν διορισμούς στο Δημόσιο και, όπως φάνηκε τελευταία με γιούς, στενούς συγγενείς και φίλους, στα ΕΛΠΕ. (Τόσοι πολλοί διορίστηκαν που είναι αμφίβολο αν η επιχείρηση θα συνεχίσει να είναι κερδοφόρα.)

Ο Τσακαλώτος αντέδρασε βίαια διότι με την έκδοση ομολόγων (το αντιστάθμισμα του Σταθάκη αντί πώλησης) το χρέος μας αυξάνεται! Μετά, είναι και οι πιστωτές που δεν κάνουν καθόλου εύκολα πίσω σε ζητήματα ιδιωτικοποιήσεων. Διότι τα έσοδα από ιδιωτικοποιήσεις (όπως πώληση μεριδίου ή συνόλου μιας κρατικής επιχείρησης) πάνε προς τη μείωση του χρέους.

Οι δε κόπανοι τσιπριστές μπορεί να φωνασκούν περί μείωσης χρέους, μα ουσιαστικά θέλουν οι ξένοι να μας τα χαρίσουν και να μας δώσουν και κάτι παραπάνω για να συνεχίσουμε το γλέντι.

Χρωστάμε 325 δις! Πώς με το να «βγούμε στις αγορές» και να δανειζόμαστε πάλι (για να συνεχίσουν οι πωρωμένοι πολιτικάντηδες κάθε χροιάς το πελατειακό τους παιχνίδι) με υψηλότερα της ΕΕ επιτόκια θα ξεχρεώσουμε ποτέ;;;