Ο Zakir Naik είναι ένας ιμάμης που ζει στο Λονδίνο και προάγει όπου μπορεί το Ισλάμ. Τον βλέπετε στη φωτογραφία.
Μια πρωία πρόσφατα μπήκε σε ένα ταξί κι επειδή το ραδιόφωνο έπαιζε μουσική, είπε δυνατά στον οδηγό: “Αδερφέ μου, παρακαλώ, κλείσε το ράδιο. Το ιερό Κοράνι μας δεν επιτρέπει να ακούμε τέτοια μουσική που δεν υπήρχε την εποχή του Προφήτη, ιδίως τη δυτική μουσική των απίστων”.
Ο ταξιτζής έκλεισε το ράδιο ευγενικά, σταμάτησε πλάι στο πεζοδρόμιο και άνοιξε την πόρτα.
“Μα τι κάνεις, αδερφέ:” ρώτησε ο ιμάμης.
Ο ταξιτζής απάντησε πάλι ευγενικά: “Την εποχή του Προφήτη σας –
“Δεν υπήρχαν ταξί, και μάλιστα των απίστων
Ούτε μπόμπες και ΑΚ 47
Ούτε ανατινασσόμενα γιλέκα αυτοκτονίας
Ούτε μεγάφωνα να φωνάζουν οι μουεζίνηδες και να ταράζουν βρέφη, αρρώστους και ηλικιωμένους σε ώρες ανάπαυσης.
Δεν υπήρχε καν το ιερό Κοράνι.
Υπήρχε πολλή ησυχία τότε.
Οπότε, αδερφέ, βούλωσέ το, βγες και περίμενε καμιά καμήλα!”
2 Comments
Τενόρος
Την πρώτη φορά που πήγα στο Λονδίνο, συνόδευα έναν συνάδελφο που εφέρετο ως “γνώστης” της πόλης. Φτάνουμε λοιπόν από το αεροδρόμιο σε κάποιο σημείο της πόλης, αρκετά κουρασμένοι. Μου λέει, ας πάρουμε ένα ταξί να πάμε στο ξενοδοχείο, μην ψάχνουμε τώρα. Μπαίνουμε λοιπόν σε ένα ταξί, δίνουμε στον οδηγό τη διεύθυνση, ξεκινάει και… σταματάει μετά από περίπου είκοσι μέτρα. “Φτάσαμε”, ανακοινώνει. Αυτή ήταν η απόσταση μας από το ξενοδοχείο, απλώς δεν είχαμε ιδέα. Χαμογελάσαμε και οι τρεις, τον πληρώσαμε και φύγαμε ντροπιασμένοι κάπως. (σ.σ. το ξέρω ότι το σχόλιο αφορά το Ισλάμ, αλλά αφορά και τους ταξιτζήδες στο Λονδίνο, θαρρώ).
Νικόδημος
Είχαν την (άτιμη) συνήθεια να κάνουν αυτό που τους λες. Έχει πολλά χρόνια να πάω. Ίσως συνεχίζουν την παράδοση!