Όταν έχεις μια παράδοση κυβερνητικής ανευθυνότητας και ανικανότητας αφενός και μόνο εκμετάλλευσης των κρατικών μηχανισμών κι εύκολων λύσεων αφετέρου τουλάχιστον 150 ετών, δύσκολα θα έχεις κάτι λογικό και δίκαιο.
Δανείζομαι από δυο άρθρα της Καθημερινής, 5/11/2023.
Πρώτα από τον Ανδρέα Δρυμιώτη.
Γράφαμε για τον “πληθωρισμό της απληστίας”, που δεν επιτρέπει τη μείωση της ακρίβειας στα τρόφιμα, παρότι έχει μειωθεί το κόστος στην ενέργεια και στα καύσιμα, και γενικότερα έχει πέσει ο πληθωρισμός (….)
Τώρα και παρότι τα κέρδη συνεχίζονται, η συνήθεια που απέκτησαν οι καταναλωτές να ψωνίζουν από τα eshops θα αρχίσει να χρεώνεται και ο Σκλαβενίτης –που έχει πάψει προ πολλού να είναι ο “φθηνός” που ξέραμε– κάνει το πρώτο βήμα. Ετσι τον χορό των νέων χρεώσεων στις online παραδόσεις των σούπερ μάρκετ άνοιξε από αρχές Ιουλίου η αλυσίδα Σκλαβενίτης. Πλέον για αγορές έως 30 ευρώ η χρέωση είναι 5 ευρώ, για αγορές από 30 ευρώ έως 100 ευρώ η χρέωση είναι στα 2,5 ευρώ, ενώ δωρεάν, δηλαδή χωρίς χρέωση αποστολής, είναι οι αγορές από 100 ευρώ και άνω από το ηλεκτρονικό κατάστημα της Σκλαβενίτης.
Πριν από αυτή την αλλαγή στις χρεώσεις των ηλεκτρονικών παραδόσεων από τη Σκλαβενίτης η αποστολή των παραγγελιών από το eshop της αλυσίδας ήταν δωρεάν για αγορές από 30 ευρώ και άνω, ενώ υπήρχε χρέωση από 2 ευρώ έως 6 ευρώ, η οποία υπολογιζόταν βάσει χιλιομετρικής απόστασης από το κέντρο διανομής έως τον τόπο παράδοσης για αγορές κάτω των 30 ευρώ. Πλέον η χιλιομετρική απόσταση καταργήθηκε και η υπηρεσία της αποστολής χρεώνεται με βάση το ύψος της παραγγελίας. Η αξία του μέσου ηλεκτρονικού καλαθιού των σούπερ μάρκετ κυμαίνεται στα 77 ευρώ (πηγή: Convert Group), όταν η αξία του μέσου καλαθιού στο φυσικό δίκτυο είναι στα 20 ευρώ.
Ναι, δίνονται δικαιολογίες για δήθεν ποιότητα. Σαχλαμάρες! Σίγουρα μια εξυπηρέτηση πρέπει να πληρώνεται, μα αφού τα κόστη μετακίνησης έχουν πέσει δραματικά, δεν θα έπρεπε να υπάρχουν τέτοιες αυξήσεις!
Και από την Αγγελική Σπανού – περί φοροδιαφυγής.
Είναι ένας από τους πιο φημισμένους γιατρούς στην ειδικότητά του. Το ιατρείο του δεν έχει ταμπέλα γιατί ο ίδιος, συνταξιούχος πια, δεν έχει “βιβλία”. Πηγαίνεις σαν να επισκέπτεσαι έναν φίλο σε μια μεγαλοαστική πολυκατοικία και φεύγεις αφού αφήσεις μετρητά στο τραπέζι του. Οι περισσότεροι ξέρουν από πριν το μυστικό, γιατί συνήθως τον βρίσκουν από κάποιον γνωστό τους που είχε την ανάλογη εμπειρία. Ο ίδιος δεν φοβήθηκε ποτέ γιατί η θεραπευτική σχέση προϋποθέτει εμπιστοσύνη και έχει την αυτοπεποίθηση ότι κερδίζει την εμπιστοσύνη των ασθενών του, ανεξάρτητα από τις “μαύρες” συναλλαγές.
Οσες φορές και να πάει κανείς στο γραφείο αυτού του μεγαλοδικηγόρου, το POS θα είναι χαλασμένο. Αν κάποιος ζητήσει να πληρώσει με κάρτα, τον ενημερώνει με μεγάλη φυσικότητα και του δίνει την άνεση να τον εξοφλήσει την επόμενη φορά, με χρήματα από χέρι σε χέρι. Φυσικά και θα πάρεις απόδειξη για το παράβολο και όλα τα δικαστικά έξοδα, αλίμονο, αλλά η αμοιβή του δικηγόρου και των συνεργατών του δεν θα καταγραφεί στη φορολογική του δήλωση, θα την ξέρεις μόνον εσύ. Επειδή δυσκολεύτηκες να κλείσεις ραντεβού μαζί του, είναι το τελευταίο που θα σε ενοχλήσει – πάλι καλά που σε ανέλαβε.
Είναι μεσίτης και εργολάβος σε ένα υπέροχο νησί των Κυκλάδων. Δεν ξέρει τι θα πει διακοπές γιατί δουλεύει χειμώνα – καλοκαίρι. Τον βρίσκει κανείς μέσω του γραφείου του γιου του, που είναι πολιτικός μηχανικός. Προηγείται, άλλωστε, η φήμη του. Οποιος ψάχνει να αγοράσει ακίνητο στο νησί ή να χτίσει, κάποια στιγμή θα ακούσει το όνομά του – δύσκολα θα βγάλει άκρη χωρίς τη βοήθειά του. Το σημαντικότερο για τον πελάτη είναι να τον πείσει να του δώσει προτεραιότητα γιατί “πνίγεται”. Ετσι κι αλλιώς τα περισσότερα λεφτά για την αγορά ή για την οικοδομή θα δοθούν “μαύρα” – η δική του, αδήλωτη, αμοιβή είναι το λιγότερο.(….)
Οπως κάθε οριζόντιο μέτρο, το ελάχιστο τεκμαρτό εισόδημα για τους ελεύθερους επαγγελματίες, είναι άδικο. Η πολιτεία αποδέχεται την ανικανότητά της να εντοπίσει τους φοροφυγάδες από το κόστος ζωής τους και καταφεύγει στην εύκολη λύση. Οι 10.920 ευρώ ετήσιο εισόδημα είναι λίγα για κάποιους και πολλά για άλλους. Αλλά είναι το μόνο που μπορούν να κάνουν. Οτιδήποτε διαφορετικό απαιτεί σχέδιο, τεχνογνωσία και συναινέσεις – άλλη χώρα, δηλαδή.
Συμφωνούμε για τα περί Πολιτείας. Μα όταν έχεις μια παράδοση κυβερνητικής ανευθυνότητας και ανικανότητας αφενός και μόνο εκμετάλλευσης των κρατικών μηχανισμών κι εύκολων λύσεων αφετέρου τουλάχιστον 150 ετών, δύσκολα θα έχεις κάτι λογικό και δίκαιο.
