Τυχοδιωκτισμός πολιτικής

1. Η ορθή διακυβέρνηση που αποβλέπει στην ευημερία κι ευρωστία της σύνολης Πολιτείας και όχι μόνον ορισμένων ομάδων ή τάξεων στηρίζεται από ορθολογισμό και δικαιοσύνη που λειτουργούν μέσω ισορροπημένων θεσμών.

Οι παλαιότεροι σοφοί φρόντιζαν πάντα να τονίζουν αυτή τη λεπτή ισορροπία ανάμεσα σε θεσμούς και ανάμεσα σε καθήκοντα και δικαιώματα πολιτών.

Σήμερα έχει επικρατήσει η ανηθικότητα, που λέγεται και αμοραλισμός πιο συχνά, διότι ακριβώς το «ήθος» επιβάλλει καθήκοντα και οι λαϊκιστές πολιτικάντηδες που εμφορούνται από φιλοδοξία τονίζουν μόνο τα δικαιώματα.

Έτσι σιγά σιγά κατέστρεψαν οι νεότεροι νομοθέτες την ισορροπία.

Πολύ ορθά περιόρισαν την εξουσία του θρόνου και των αριστοκρατών αφού και οι μονάρχες και οι αριστοκράτες αγνόησαν τα καθήκοντά τους προς το Έθνος κι επιδίωκαν κυρίως τις προσωπικές απολαύσεις τους.

Αλλά προχώρησαν στο άλλο άκρο, εξαφανίζοντας μόνιμους θεσμούς υπερκομματικούς για να προωθήσουν προσωπικά και κομματικά συμφέροντα.

2. Στη Βρετανία οι σοφοί νομοθέτες εδραίωσαν την παράδοση της μοναρχίας που, παρά τις παραβιάσεις του Δικαίου κι ελεεινές μεροληψίες από ανήθικους βασιλείς, διατηρούσαν μια μόνιμη δύναμη εθνικής ενότητας υπεράνω ταξικών συμφερόντων. Και αυτό εδραιώθηκε σταθερά από το τέλος του 19ου αιώνα. (Το πρόβλημα όμως των τεράστιων εξόδων της Βασιλικής οικογένειας με τόσους ανεπρόκοπους συγγενείς, πρίγκιπες και δούκες, είναι πολύ απτό.)

Κάτι παρόμοιο έγινε και σε άλλες χώρες, όπως η Ολλανδία κλπ.

Στην Ελλάδα δεν επετεύχθη ποτέ διότι ούτε σοφούς νομοθέτες και πολιτικούς (σαν τους Λοκ και Μοντεσκιέ, Τζέφερσον και Άνταμς και Λίνκολν, Μπερκ και Μπένθαμ και Πιτ και Πηλ) ούτε σοφούς βασιλείς είχαμε. Όλοι έραβαν και ξήλωναν και μπάλωναν προσπαθώντας να μιμηθούν τους ξένους χωρίς κατανόηση και συχνότερα για να εξαγοράζουν την παραμονή στην εξουσία.

Δεν υπάρχει κανένα έντυπο από Έλληνα που να επιχειρεί να διατυπώσει αναντίρρητες αρχές διακυβέρνησης, δημιουργικής ευμάρειας και ευρωστίας στη σύνολη Πολιτεία.

Το βιβλίο του Κωνστ. Τσάτσου Πολιτική (Αθήνα 1975) είναι αξιέπαινο μα περιέχει πολλές μπαρούφες καθώς βασίζεται στη σχετικά νεότερη γερμανική στόχαση που δυστυχώς δεν ακολούθησε την Αγγλική και είναι ομιχλώδης.

3. Οι συγγραφείς του Συντάγματος της χώρας μας δεν ήταν από τους σοφούς του πλανήτη και της Ιστορίας και σκόπιμα έβαλαν πάρα πολλά άρθρα που στήριξαν τον πελατειακό κρατισμό, τον κομματισμό, τον απολυταρχισμό και τη διαφθορά. Ο «Αείμνηστος» απατεώνας Παπανδρέου της Πασοκαρίας με τη βοήθεια του Βενιζέλου το διαστρέβλωσε περισσότερο.

Θα περίμενε κανείς πως κάποιος πρωθυπουργός θα παρέβαινε το Σύνταγμα για να προωθήσει τη Δικαιοσύνη ή την ορθή Παιδεία. Όχι. Όλοι το παρέβηκαν -και χειρότερα και από τον Α. Παπανδρέου ο Αλ. Τσίπρας- για να προωθήσουν ποταπούς κομματικούς και προσωπικούς σκοπούς.

Αλλά στο έστω εκ γενετής σακατεμένο Σύνταγμα υπήρχε μια παράγραφος που όριζε πως ο εκλεγμένος Πρόεδρος της Δημοκρατίας μπορούσε όταν διαπίστωνε ασυμφωνία μεταξύ της κυβερνητικής πλειοψηφίας στη Βουλή και του ευρύτερου λαϊκού αισθήματος να προκηρύξει εκλογές για να επανορθωθεί η ανισορροπία.

Αυτό χρησιμοποίησε ο Α. Παπανδρέου για να εκδιώξει με νέες εκλογές τον κ. Μαύρο και το Κέντρο του και να γίνει το παραμορφωτικό Πασόκ (βλέπετε Ροζ Βίλλες, Τσοχατζόπουλο και Παπαντωνίου, που είναι η μύτη μόνο του παγόβουνου διαφθοράς) αξιωματική αντιπολίτευση. Όταν έγινε πρωθυπουργός, έκανε αναθεώρηση Συντάγματος και κατήργησε αυτό το άρθρο για να συνεχίσει ανενόχλητος, όπως και ο Τσίπρας τώρα, τον καταστροφικό αριστερισμό του.

4. Σήμερα ο κ. Τσίπρας απεργάζεται την πλήρη φτωχοποίηση του λαού (εν ονόματι του λαού!) και τη διάβρωση των θετικών θεσμών που συντηρούν την κοινωνική υγεία με μόλις ένα 16% των ψηφοφόρων να τον στηρίζουν. Σίγουρα το 75% δεν θέλουν την ανέντιμη και ανίκανη κυβέρνηση του.

Θα μπορούσαν, αν υπήρχαν, θαρραλέοι ανώτεροι δικαστικοί να τον σύρουν στα δικαστήρια για μύριες αντισυνταγματικές παραβιάσεις και περιπτώσεις διαφθοράς με διαπλοκή (Καλογρίτσας, Σαββίδης, Φλαμπουράρης, Καμμένος κ.λπ). Δεν έχουν την τόλμη και σοφία να το κάνουν.

Θα μπορούσαν κόμματα της αντιπολίτευσης να οργανώσουν μαζικές συγκεντρώσεις και συλλαλητήρια ενάντια σε μια τόσο πρόστυχη κυβέρνηση. Θα μπορούσαν να μη μετέχουν σε συνεδριάσεις και ψηφίσματα στη Βουλή και να κόψουν ακόμα και την καλημέρα στους τσιπριστές. Δεν το κάνουν προφανώς διότι κόρακας δεν βγάζει κοράκου μάτι κι έχουν και αυτοί λερωμένη φωλιά.

Και ο κ. Τσίπρας συνεχίζει απαρεμπόδιστος τον τυχοδιωκτισμό του και τη διαβρωτική διαφθορά και τη διχαστική δικυβέρνηση.

5. Οι σκέψεις γράφτηκαν με αφορμή τον τυχοδιωκτισμό της κας Μέι στη Βρετανία η οποία φαινόταν να νομίζει πως είναι νέα Μ. Θάτσερ. Δεν είναι παρά μια οικτρή καρικατούρα Βρετανού πρωθυπουργού.

Για να καρπωθεί ψήφους υιοθέτησε την απόφαση του δημοψηφίσματος για Μπρέξιτ, ενώ η ίδια πίστευε στην παραμονή της Βρετανίας στην ΕΕ.

Στα δυο χρόνια από την εκλογή της προκήρυξε εκλογές για να έχει αυξημένη δύναμη ενάντια στην ΕΕ (και το κόμμα της) αλλά και για να έχει δυο πρόσθετα έτη κυβέρνησης.

Ο τυχοδιωκτισμός της δεν της βγήκε καθώς έχασε έδρες και δύναμη και τώρα θα αντιμετωπίσει σκληρότερη αντίδραση και στο κόμμα της και στην ΕΕ.

Οι τυχοδιώκτες πολιτικάντηδες πάνε κι έρχονται με καλό μισθό και σύνταξη. Ο λαός μένει και την πληρώνει – πληρώνοντας και την άγνοιά του.