1. Αν αγαπημένο σας πρόσωπο (γονέας, σύζυγος, παιδί) είχε σοβαρή ασθένεια, καρδιά ας πούμε, θα φροντίζατε να μάθετε ποιος γιατρός είναι καλός και θα προσπαθούσατε να εξακριβώσετε ορισμένα βασικά στοιχεία. Από τις πρώτες εξετάσεις και από κάποια έρευνα στο Διαδίκτυο θα γνωρίζατε για την ασθένεια και θα μαθαίνατε ακόμα περισσότερα. Θα ρωτούσατε μετά ποιος είναι κατάλληλος γιατρός ή ποιο νοσοκομείο προσφέρει την καλύτερη θεραπεία. Δεν θα μένατε μόνο με γενική και αόριστη φήμη, μα θα εξακριβώνατε από διαφορετικές πηγές τι ικανότητα έχει και τι θεραπείες έχει κάνει επιτυχώς. Ενδεχομένως θα κάνατε το ίδιο με δυο τρεις ακόμα γιατρούς για να μπορέσετε να επιλέξετε τον πιο κατάλληλο.
Σίγουρα δε θα διαλέγατε κάποιον επειδή κάποιοι φίλοι έχουν ακούσει πως είναι καλός γιατρός. Ή θα τον γνωρίζατε και θα βλέπατε πως ντύνεται ωραία, μιλάει ωραία και σας λέει αυτά που θέλετε να ακούσετε. Μπορεί να είναι χαρισματικός και πειστικός. Μα αυτά τα στοιχεία δεν είναι αρκετά για να σας ικανοποιήσουν.
2. Στη Δημοκρατία μας έρχονται οι εθνικές εκλογές.
Εμείς οι περισσότεροι, αμαθείς για οικονομικά σε εθνική κλίμακα, αμαθείς για διεθνείς εξελίξεις και σχέσεις, αμαθείς για τεχνολογία και για το περιβάλλον, και σε πάμπολλες περιπτώσεις ανόητοι πρέπει να διαλέξουμε βουλευτές και κυβέρνηση.
Ξέρουμε τον πρωθυπουργό και ορισμένους 3-4 υπουργούς, γιατί είναι στις ειδήσεις καθημερινά, πότε για καλή, πότε για κακή πολιτική. Ξέρουμε επίσης τους ηγέτες της αντιπολίτευσης – με τον ίδιο περίπου τρόπο. Μα τίποτα περισσότερο.
Και ξαφνικά βλέπουμε μια λίστα με ονόματα: μερικοί είναι παλιοί πολιτικοί, μερικοί δημοσιογράφοι, μερικοί καλλιτέχνες του τραγουδιού, του θέατρου, της τηλεόρασης, μερικοί αθλητές, ποδοσφαιριστές, μπασκετμπολίστες και παρόμοια. Πολλά άλλα ονόματα μας είναι άγνωστα. Μα μερικοί γνωστοί μας λένε ότι άκουσαν πως η/ο τάδε επιστήμων ξέρει πολλά για την Παιδεία ή την Υγεία. Ακούμε στην τηλεόραση τον χαμογελαστό χαρισματικό Άλφα ή Βήτα κομματάρχη να υπόσχεται μείωση φόρων αυξήσεις μισθών, πρόσθετα επιδόματα, μείωση ωραρίου εργασίας, αύξηση συντάξεων και παρόμοια μέτρα διότι ‘λεφτά υπάρχουν’.
3. Ποιος θέλει να ακούσει πως λεφτά υπάρχουν αλλά μόνο εφόσον εργαζόμαστε περισσότερο και παράγουμε αγαθά και υπηρεσίες, που ο λαός θα καταναλώσει και θα μπορέσουν να εξάγονται σε άλλες χώρες; Μισθοί θα εξαρτώνται από την παραγωγικότητα και συντάξεις από τις ασφαλιστικές εισφορές του ατόμου; Επιδόματα θα περιοριστούν ή περικοπούν; Ποιος θέλει να ακούει τέτοιες υποσχέσεις;
Οι μάζες θα ψηφίσουν αυτούς που τους προσφέρουν τα περισσότερα και θα αγνοήσουν τους άλλους. Φυσικό είναι με δεδομένο τον τρόπο σκέψης που επικρατεί, την άγνοια και την απληστία και την εύκολη, αλόγιστη πίστη πως το κράτος καλλιεργεί λεφτόδεντρα και οι πολίτες θα μπορούν να έχουν μεγαλύτερο εισόδημα με λιγότερη εργασία.
Και γιατί να μην παρασυρθούν από τέτοιες υποσχέσεις, αφού πιστεύουν πως τα πουλιά που κάθονται στα καλώδια είναι ντρόουν, που φορτίζονται, για να μας παρακολουθούν και πως το εμβόλιο περιέχει τσιπάκι, που μας υποδουλώνει σε αόρατους αφέντες;…
4. Οι δημοκρατικές εκλογές που είναι, κατά τον Τσώρτσιλ και όλους εμάς το χειρότερο σύστημα, εκτός από όλα τα άλλα, ούτε δίκαιες ούτε φθηνές είναι. Και αφού δώσεις την ψήφο σου, εσύ προσωπικά δεν μπορείς να κάνεις τίποτε άλλο! Μα αν είσαι ανόητος και πιστεύεις τσαρλατάνους σαν τον κ. Τσίπρα, νομίζεις, πως είσαι η λαϊκή βούληση και κυβερνάς!
Το πουλί πάει, πέταξε, κάθεται στα καλώδια και φορτίζεται. Θα πρέπει να περιμένεις τις επόμενες εκλογές. Μέχρι τότε…
Για να λειτουργήσει αποτελεσματικά για το καλό της σύνολης κοινωνίας, το δημοκρατικό σύστημα πρέπει να έχει ευφυείς μάζες, καλά μορφωμένες, που γνωρίζουν ποιο είναι το καλό της σύνολης κοινωνίας και πώς επιτυγχάνεται. Πρέπει να είναι καλά μορφωμένοι στα πολιτικοοικονομικά, όχι μόνο οι εκλεγόμενοι πολιτικοί, μα και οι ψηφοφόροι, που θα πρέπει να σχηματίσουν γνώμη με κάμποση προσπάθεια – όπως όταν επιλέγουν τον κατάλληλο γιατρό για την ασθένεια του αγαπημένου τους συγγενούς.
