Αξιότιμοι είναι όλοι οι της κυβέρνησης και γενικοί γραμματείς στα υπουργεία, που αυξάνονται αντί να μειώνονται, και οι βουλευτές . Διότι όλοι καθώς και οι πρόεδροι ΔΕΚΟ, Νοσοκομείων και παρόμοιοι – όλοι είναι άνθρωποι που ως πνευματικά όντα με την πνοή του Δημιουργού ενσαρκώνονται στον μάταιο κόσμο – κι ας μην τον θεωρούν μάταιο. Μα είναι και ρέμπελοι.
1. Μαθαίνεις π.χ. πως αρχές Φεβρουαρίου παραδόθηκε στην κυκλοφορία ο οδικός άξονας Αμβρακίας – Ακτίου μήκους 49 χλμ που χρειάστηκε 13 έτη (2010-2023) για να τελειώσει! Γράφει λοιπόν η Γιούλη Επτακοίλη στην Καθημερινή, 2/2/24)).
Το Ελεγκτικό Συνέδριο κατέγραψε έως και 16 παρατάσεις στην προθεσμία ολοκλήρωσης δημόσιων έργων. Εξέτασε δειγματοληπτικά 140 έργα και από τον έλεγχο που διενεργήθηκε προέκυψε ότι χορηγήθηκαν παρατάσεις στα 2/3 του συνόλου, ενώ η εκτέλεση των έργων αυτών κράτησε κατά μέσον όρο 2,5 φορές περισσότερο από όσο είχε αρχικά εκτιμηθεί. Ποιες είναι οι αιτίες των καθυστερήσεων; Αποτυχημένες πολιτικές επιλογές, προβληματικές μελέτες, απαλλοτριώσεις που καθυστέρησαν υπερβολικά, πλημμελής επίβλεψη, απροθυμία του κράτους να «αντικαταστήσει» τους ανεπαρκείς κατασκευαστές.
2. Μαθαίνεις πως υπάρχει το ΕΕΣΥΠ (=Ελληνική Εταιρεία Συμμετοχών περιουσίας) γενικά γνωστή ως Υπερταμείο, που συστάθηκε το 2016. Γράφει ο Ηλίας Μπέλλος, Καθημερινή 2/2/24:
Αν και πολλοί μίλησαν για υποθήκευση της δημόσιας περιουσίας, οι πιο καλοπροαίρετοι πίστεψαν ότι οι αυστηροί κανόνες εταιρικής διακυβέρνησης που προβλέπει ο ιδρυτικός του νόμος θα βοηθούσαν αφενός στην ανάταξη προβληματικών επιχειρήσεων και αφετέρου στον απογαλακτισμό κρατικών ομίλων από κομματικές και πολιτικές πελατειακές σχέσεις και πως θα έβαζαν τέλος στις συνεχείς παρεμβάσεις του εκάστοτε εποπτεύοντος υπουργού στις αποφάσεις των διοικήσεών τους.
Σήμερα, σχεδόν εννέα χρόνια μετά, δεν υπάρχει καν αξιόπιστη ανεξάρτητη αποτίμηση της αξίας του χαρτοφυλακίου του Υπερταμείου. Με εξαίρεση το Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας –που παρέμεινε υπό την εποπτεία της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας και των άλλων ευρωπαϊκών τραπεζικών εποπτικών αρχών– και το ΤΑΙΠΕΔ, έργο του οποίου είναι ιδιωτικοποιήσεις και παραχωρήσεις, πολλές από τις εταιρείες στις οποίες το Υπερταμείο ασκεί άμεση εποπτεία βρίσκονται σε δεινή οικονομική κατάσταση.
3. Μαθαίνεις για τις νέες ΔΕΚΟ που όμως συστήνονται με άλλες ονομασίες – όπως τα Ελτά (κύριο άρθρο Καθημερινή 4/2).
Τον καιρό της χρεοκοπίας, η λύση του Υπερταμείου φάνταζε ως πανάκεια για να απαλλαγεί ο Ελληνας φορολογούμενος από ένα Δημόσιο που είχε αποδειχθεί διαχρονικά καταστροφικός μάνατζερ. Η εξέλιξη δεν δικαίωσε εκείνες τις προσδοκίες. Το εγχείρημα εξυγίανσης ορισμένων επιχειρήσεων που τελούσαν υπό δημόσιο έλεγχο έχει οδηγήσει σήμερα σε νησίδες υστέρησης. Το πιο χαρακτηριστικό ίσως παράδειγμα είναι τα Ελληνικά Ταχυδρομεία, που έχουν απορροφήσει ήδη 280 εκατ. σε σχέδια «αναδιάρθρωσης», με τις υπηρεσίες να έχουν καθηλωθεί σε μεγάλο βαθμό στα στάνταρ του προηγούμενου αιώνα. Οι φορολογούμενοι έχουν ήδη πληρώσει πολλά, για να έχουν στο τέλος τις ίδιες ΔΕΚΟ με άλλο κέλυφος.
29″ χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο
4. Έμαθες στις 19/1 για τη συνεχιζόμενη πελατειακή προστασία στα αυθαίρετα (Γ. Λάλιος Καθημερινή) – παρά τις πομπώδεις εξαγγελίες:
Ως από µηχανής θεός… των αυθαιρετούντων έρχεται για ακόμη μία φορά η Δικαιοσύνη, αποτρέποντας την τελευταία στιγμή κατεδαφίσεις παρανομιών σε αιγιαλούς και παραλίες. Το Μονομελές Πρωτοδικείο Λασιθίου «πάγωσε» τέσσερις κατεδαφίσειςστην Ελούντα Λασιθίου, παρότι τα σχετικά πρωτόκολλα κατεδάφισης είχαν προ πολλού τελεσιδικήσει. Πίεση για την αναστολή των κατεδαφίσεων στην Ιεράπετρα ασκεί και ο α΄ αντιπρόεδρος της Βουλής Γιάννης Πλακιωτάκης, επικαλούμενος το οικονομικό πρόβλημα που θα αντιμετωπίσουν όσοι κατέλαβαν και εκμεταλλεύονται παράνομα την παραλιακή ζώνη της πόλης.Μέσα σε όλα αυτά, ο εργολάβος των κατεδαφίσεων έχει απειληθεί ήδη δύο φορές από την Αποκεντρωμένη Διοίκηση με έκπτωση από το έργο, καθώς καθυστερεί αδικαιολόγητα την εκτέλεση των κατεδαφίσεων.
4. Έμαθες για ολιγωρία της Αστυνομίας (κύριο άρθρο, Καθημερινή 21/1):
Σε μια στιγμή μεγάλης έντασης, όπως η παρούσα, τυχόν παρουσία της πανεπιστημιακής αστυνομίας στους χώρους των ΑΕΙ θα έριχνε λάδι στη φωτιά, μετατρέποντας τους αστυνομικούς σε κινούμενους στόχους. Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι πρέπει να εγκαταλειφθεί το σχέδιο για την ασφάλεια των ιδρυμάτων. Αντιθέτως, οι θλιβερές εικόνες με την εισβολή εξωπανεπιστημιακών στοιχείων και τους τραμπουκισμούς πρέπει να κινητοποιήσουν την κυβέρνηση και τους πρυτάνεις ώστε να συνεργαστούν για να εγκατασταθούν, επιτέλους, τα συστήματα και το σώμα φύλαξης των ιδρυμάτων.
Η γενική απαξίωση της Αστυνομίας και των Αρχών γενικά (Ανδρέας Δρυμιώτης, Καθημερινή 4/2/24):
Οι βασικές προβλέψεις του ν. 4957/2022 συρρίκνωσαν τη δημοκρατική λειτουργία, συνεχώς απορυθμίζουν την οργάνωση των σπουδών, οδηγούν σε αυτόματη αναγνώριση των τίτλων κολλεγίων, παρεμβαίνουν στις διαδικασίες ακαδημαϊκής εξέλιξης του προσωπικού, υποβαθμίζουν περαιτέρω τη φοιτητική μέριμνα, την ανάπτυξη της στελέχωσης και των υποδομών των ΑΕΙ, και επέβαλαν απαράδεκτες διαδικασίες εκλογής των διοικήσεών τους. Ενα χρόνο μετά πρωθυπουργός και κυβέρνηση με διαστρεβλωτικές διαδικασίες και ορολογία, για ψηφοθηρία, ανοίγουν πάλι το ζήτημα των ιδιωτικών πανεπιστημίων που ουδείς το ζήτησε και ουδεμία πραγματική ανάγκη ικανοποιεί…
Το «βαθυστόχαστο» κείμενο αυτό υπογράφεται από τον Νίκο Μαρκάτο, πρώην πρύτανη του ΕΜΠ, στη διάρκεια της θητείας του οποίου κάηκε το κτίριο της Πρυτανείας του ΙδρύματοςΤο άκρον άωτον της υποκρισίας του πρώην πρύτανη το ανέδειξε η Βάσω Κιντή, καθηγήτρια Φιλοσοφίας της Επιστήμης και Αναλυτικής Φιλοσοφίας στο Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών, αναφερόμενη στο ίδιο κείμενο, από όπου αντιγράφω: «[…] μας λέει ότι είναι εναντίον των ιδιωτικών πανεπιστημίων στη χώρα ενώ διδάσκει σε ιδιωτικό πανεπιστήμιο στο Κατάρ […]. Με απλά λόγια: άλλα λέει και άλλα κάνει!…
Το πρόβλημα των ΑΕΙ δημιουργήθηκε αμέσως μετά τον καταστροφικό εμφύλιο…. Απαξιώσαμε συλλογικά την αστυνομία με το σύνθημα «μπάτσοι-γουρούνια-δολοφόνοι», γιατί θεωρήθηκε όργανο της χούντας και σήμερα φωνάζουμε για την παρανομία. Υπενθυμίζω, ακόμα, ότι οι αστικές συγκοινωνίες της Αθήνας ήταν ιδιωτικές από το 1900 και κρατικοποιήθηκαν το 1978. Επίσης, η Ολυμπιακή, που είναι άγνωστο πόσο στοίχισε, αλλά και πόσο εξακολουθεί να στοιχίζει λόγω των συντάξεων στον Ελληνα φορολογούμενο, κρατικοποιήθηκε το 1975. Ακολούθησε η καταστροφική πρώτη 4ετία του ΠΑΣΟΚ με τις κρατικοποιήσεις και τις ΔΕΚΟ, που μας στοίχισαν άλλη μια περιουσία.
Όλα τα μέλη κάθε κυβέρνησης φροντίζουν πρώτα πως να επανεκλεγούν, μετά το συμφέρον του κόμματος και, τέλος, αν περισσεύει χρόνος και χρήμα, το Έθνος. Μόνο έτσι γίνονται κατανοητά όλα αυτά τα φαινόμενα.
Είναι βέβαια και οι αξιότιμοι Πρυτάνεις με δειλία και φοβίες και προσκόλληση στους θώκους.
