1. Αγγελικό και μαύρο φως…
που γέννησε τον Ετεοκλή και τον Πολυνείκη…
Αγγελική και μαύρη μέρα…
Αυτά έγραψε ο Σεφέρης τον Οκτώβριο του 1946, μετά τα Δεκεμβριανά, μετά τη σφαγή των χωροφυλάκων στο Λιτόχωρο 30-31/3/46, καθώς πύκνωναν οι επιθέσεις των κομμουνιστών κατά του ‘αστικού’ και ‘μοναρχοφασιστικού’ καθεστώτος.
Ο διχασμός, γεννημένος από τη δίψα για εξουσία με συνοδό την αθέτηση λόγου, την απάτη και τη βία πάει πίσω, πίσω στην προ-Ομηρική εποχή των ηρώων και της μυθιστορίας τους.
Και συνεχίζει θαλερός, θρεμμένος από τους απίστευτους πολιτικάντηδές μας και τους ιεράρχες(!) με το ανύπαρκτο αυτό θέμα του Μακεδονικού το οποίο όλοι προσπαθούν επιτήδεια να εκμεταλλευτούν για ίδιο όφελος.
2. Τους τελευταίους μήνες διάβασα πολλά βιβλία για την ιστορία του ΚΚΕ, την αντίσταση 1941-44, τον Εμφύλιο 1941-49 και τα μεταγενέστερα γεγονότα με τη διάσπαση του 1968 και τελικά την κατάρρευση της Σοβιετίας και του ‘υπαρκτού σοσιαλισμού’. Στη χαζοχαρούμενη χώρα μας οι κομμουνιστές, γαλαζόαιμοι σταλινικοί (ή ζαχαριαδικοί) και αναθεωρητικοί (ή ανανεωτικοί) και άλλες σέχτες, δεν πήραν χαμπάρι πως το ‘ευαγγέλιο’ που τόσο πιστά ασπάζονται χρεοκόπησε μόλις διατυπώθηκε!
Δυστυχώς μένουν ακόμα αιχμάλωτοι στις αραχνιασμένες αντιλήψεις τους. Οι γαλαζόαιμοι δεν ενδιαφέρονται να καταλάβουν τίποτε και συνεχίζουν με την άκαμπτη κούφια συνθηματολογία τους, τυφλοί στην πρόοδο που κάνει ο πολιτισμένος (μα βαθιά άρρωστος) κόσμος της Δύσης. Οι διάφοροι κλάδοι ‘ανανεωτικού’ ή ‘αιρετικού’ συνεχίζουν να ψάχνονται (κι αυτοί στα τυφλά) και να προσπαθούν αφενός να αυτοδικαιωθούν αναγνωρίζοντας τις πρότερες αυταπάτες τους και αφετέρου να προωθήσουν τη δική τους θεώρηση κομμουνισμού ή μαρξισμού-λενινισμού ή όπως αλλιώς την λένε.
3. Δεν εννοούν να αναλύσουν απλά τα γεγονότα και τις δημοσιεύσεις του Μαρξ και να κατανοήσουν πως η ψευδαπάτη είναι ήδη πελώρια στα γραπτά του.
Οι οικονομικές του θεωρίες είναι πέρα για πέρα λαθεμένες και στον 3ο τόμο του μεγάλου του έργου Κεφάλαιο αντιφάσκει καταρρίπτοντας την παιδαριώδη θεώρησή του περί εργοδύναμης ως δήθεν καθοριστικού παράγοντα στο σχηματισμό της τιμής! Αλλά ποιος απαράτσικ κομμουνιστής, έστω ‘αναθεωρητικός’ διάβασε όλο το Κεφάλαιο;…
Οι φιλοσοφικο-κοινωνικές του αντιλήψεις είναι ακόμα χειρότερες. Δεν υπάρχει καμιά πάλη των τάξεων ωθούμενη από ‘ιστορική εξέλιξη’ (= ιστορικός υλισμός, επιστημονισμός και άλλες μπαρούφες). Υπάρχει μόνο η ακόρεστη, προσωπική φιλοδοξία για εξουσία, πλούτο και προσωπική απόλαυση, και οι επιτυχείς προσπάθειες κομμουνιστών να φτωχοποιήσουν την κοινωνία της χώρας όπου απέκτησαν την εξουσία – Ρωσία, Κίνα, Κούβα, Βουλγαρία, Ελλάδα (με τους τσιπριστές) κλπ – και να την σπρώξουν γρήγορα βαθύτερα στο βόρβορο.
4. Από όλα τα βιβλία για την Αντίσταση και τον Εμφύλιο, το μόνο που μου φάνηκε να προσεγγίζει κάποια αντικειμενική μεθοδολογία είναι αυτό του Σ. Καλύβα και Ν.Μαραντζίδη Εμφύλια Πάθη 2016, Μεταίχμιο, Αθήνα.
Ναι, είναι ‘δεξιά’ προσέγγιση, μα μόνο διότι δεν είναι αριστερή ή κομμουνιστική, όπως είναι η προσέγγιση εκατοντάδων αφηγήσεων που ξεφύτρωσαν στην Μεταπολίτευση με την αναγνώριση του ΚΚΕ και την αμνήστευση των εγκλημάτων του, μετά το 1974, όπως ξεφυτρώνουν άφθονα τα γαϊδουράγκαθα το καλοκαίρι (Γούσιας, Γρηγοριάδης, Ιωαννίδης, Μαργαρίτης, Μπαρτζιώτας, Νεφελούδης, Οικονομίδης, Σαράφης κλπ).
Ο Ριζοσπάστης το φερέφωνο της προπαγάνδας του ΚΚΕ, που ενσωματώνει όλη την αντιδημοκρατική και οπισθοδρομική αντίδραση κατά της (πολιτισμένης μα άρρωστης) Δύσης, επετέθη δριμύτατα σε ιδιαίτερη έκδοση (Ιούλιος 2016) αποκαλώντας το βιβλίο Εμφύλια Πάθη ‘χυδαία ψευδολογική επίθεση’ εναντίον του ΚΚΕ. Είναι η συνηθισμένη τυφλότητα των αντιδραστικών κουκουέδων.
Στην πραγματικότητα, εγώ βρίσκω τους συγγραφείς ελαφρώς διστακτικούς στην ανάλυση και συλλογιστική τους. Θα προτιμούσα περισσότερη πυγμή. Το μόνο που ενδιαφέρει τους κομμουνιστές όλων των αποχρώσεων είναι η κατάληψη της εξουσίας – αφού προαναγγέλθηκε ‘επιστημονικά’ από τους γίγαντες της διανόησης Μαρξ, Ένγκελς, Λένιν, Στάλιν, Μάο.
Ο υπουργός Δικαιοσύνης της τσιπρικής μας α-κυβερνησίας, ‘ανανεωτικός’ κ. Κοντονής, συνόψισε την κατάσταση: ‘Οι αντικομμουνιστές είναι ανιστόρητοι και φανατικοί’. Με άλλα λόγια, μόνο οι κομμουνιστές, που δεν ομολογούν την προσκόλληση στο δόγμα τους και την τυφλότητά τους, είναι ιστορημένοι και διαλλακτικοί!
