1. Άρθρο στην Οικονομική Καθημερινή 28/10/17 (σ 8) εξαίρει τους δημόσιους υπαλλήλους που υποφέρουν καθώς γερνούν στα πόστα τους δίχως ανανέωση (κι ας γίνονται διορισμοί με τη σέσουλα και αυξημένη εξασφάλιση μονιμότητας) και με επικριτικές και στρεβλωμένες παρουσιάσεις της καταθλιπτικής κατάντιας τους.
“Έχασαν τα τελευταία χρόνια 30% των καθαρών ετήσιων αποδοχών τους. Το εργασιακό τους περιβάλλον μεταβλήθηκε προς το χειρότερο, οι συνθήκες εργασίας είναι σκληρές σε ορισμένους κλάδους…”.
Υπάρχει αβεβαιότητα (!; τι είδους;!) κι επτάμηνες συμβάσεις…
Αυτά γράφει ψυχοπονιάρικα ο κ. Σταύρος Σταματούρου, γενικός γραμματέας Ν.Τ. ΑΔΕΔΥ – κι έτσι ξέρουμε για τι μιλάμε.
2. Αυτά κι άλλες, ρηχότητες και γενικότητες παρουσιάζει ο αξιότιμος γραμματέας εις απάντηση μιας μελέτης του ΣΕΒ στο δελτίο του 12/10/17. Αυτό λοιπόν λέει απλά πως οι εργαζόμενοι στον ιδιωτικό τομέα αμείβονται μηνιαία κατά 300 ευρώ λιγότερο από τους ΔΥ (γενικά): δηλαδή στο Δημόσιο 1.075 ενώ στον ιδιωτικό τομέα 777 ευρώ.
Ο ΣΣ αμφισβητεί αυτά τα στοιχεία διότι δεν είναι ούτε όμοια ούτε συγκρίσιμα. Διότι στον ΙΤ υπάρχουν μερική απασχόληση, μειωμένο ωράριο και οι εργαζόμενοι παίρνουν δώρα Χριστουγέννων και Πάσχα κι επίδομα αδείας!
Είναι φανερό πως ο κ. γενικός δεν γνωρίζει τι γίνεται ούτε στον ΙΤ ούτε στο Δημόσιο. Άλλωστε, γενικός γραμματέας είναι μόνο!
Γι΄ αυτό δεν αναφέρει την απέχθειά τους προς εξυπηρέτηση συμπολιτών.
3. Είναι λυπηρό να μαθαίνεις πως οι ΔΥ δεινοπαθούν – εκατοντάδες χιλιάδες συμπολιτών μας, σε σύγκριση με τους ιδιωτικούς. Δηλαδή δεν παίρνουν ούτε δώρα ούτε επιδόματα ούτε πρόσθετους μισθούς.
Λάθος λοιπόν άκουσα ή μου είπε γνωστός πως στη Σχολή Μπαλέτου για παιδιά που έχει, μια μητέρα που εργάζεται στη Βουλή παίρνει επίδομα για να στέλνει το παιδί της στο μπαλέτο!
Μα ο κ. ΣΣ μας πληροφορεί επίσης πως οι ΔΥ δεν είναι 806.000 όπως γράφει το άρθρο του ΣΕΒ αλλά 653.000 μόνο. Ο αριθμός στο άρθρο συμπεριλαμβάνει τις ΔΕΚΟ και τις κρατικές τράπεζες “οι οποίες όμως δεν ανήκουν στον δημόσιο τομέα”.
ΔΕΚΟ είναι «Δημόσιες Επιχειρήσεις και Οργανισμοί» και τις ζημιές τους τις πληρώνουν οι φορολογούμενοι. Και αφού είναι “Δημόσιες” είναι δημόσιες. Και οι τράπεζες είναι τέσσερις και είναι κρατικές (Άττικα, Ε.Τ.Α κλπ) και δεν ανήκουν στον Ιδιωτικό Τομέα, σίγουρα.
4. Το ερώτημα είναι κατά ποσο χρειαζόμαστε ένα τόσο τεράστιο Δημόσιο (πάντα ξεκινώντας με τη Βουλή και τους υπουργούς και παρατρεχάμενους) – και η απάντηση είναι ΟΧΙ.
Είναι δυστυχώς διαπιστωμένο γεγονός πως τα έξοδα για το Δημόσιο αυξάνονται ενώ οι υπηρεσίες προς το κοινό χειροτερεύουν. Και πολύ φοβάμαι πως και μετά την «αξιολόγηση», αν ποτέ επιτευχθεί, δεν θα βελτιωθεί αισθητά η κατάσταση!
Οι τσιπριστές ήρθαν όχι για να βελτιώσουν κάτι αλλά για να χαλάσουν τα πάντα και να εικονίζονται ως ελεήμονες βελτιωτές. Και ο λαουτζίκος ήδη το πιστεύει πλήρως!
