1. Όλοι αναγνωρίζουμε την αναγκαιότητα της Παιδείας μα ελάχιστοι τη σημασία της για το άτομο και την κοινωνία. Αυτό φαίνεται καθαρά με τις εγκληματικές παρεμβάσεις του τσούρμου των τσιπριστών στο ήδη παρηκμασμένο σύστημα που υπερήφανα προτάσσουν όλες οι κυβερνήσεις και παρατάξεις της αλαζονείας.
Παιδεία για ποιο σκοπό;
Οι απαίδευτοι και μάλλον ηλίθιοι τσιπριστές σαλιαρίζουν συνεχώς θέλοντας περισσότερη ‘δημοκρατία’. Γιατί να μην εκλέγουν τους δασκάλους και τα μαθήματα που θέλουν τα πιτσιρίκια στο Δημοτικό και στο Γυμνάσιο; Από πού κι ως πού αποδεδειγμένοι δικτατορίσκοι, βλάκες, στο υπουργείο Παιδείας, αποφασίζουν ποιοι, πώς και τι θα διδάσκεται στα παιδιά; Τι είδους ‘δημοκρατία’ είναι αυτή; Γιατί να μην αποφασίζουν για όλα οι βλαστοί αυτοί της ευλογίας;…
Οι ‘φιλελεύθεροι’ από την πλευρά τους φωνασκούν για προγράμματα που θα ετοιμάσουν τα παιδιά, τους μελλοντικούς πολίτες, να βρουν δουλειά εύκολα και να σταδιοδρομήσουν γρήγορα προς την ευημερία – κι όποιον άχαρα πάρει ο χάρος.
2. Κανείς δεν αναρωτιέται φωναχτά, δημόσια:- πώς θα γίνουν οι μπελάδες αυτοί καλοί άνθρωποι, καλοί πολίτες;
Οι μεν, οι κομμουνιστές κάθε στίγματος, νομίζουν πως αρκεί να ξέρουν οι μαθητές για τους στιβαρούς στοχαστές Μαρξ, Λένιν, Στάλιν, Μάο κλπ και τους ένδοξους επαναστάτες Τσε Γκεβάρα, Κάστρο, Τσάβεζ και Τσίπρα (δεινός διαπραγματευτής επίσης) ή να κάνουν καταλήψεις και να λένε αρλούμπες, και θα γίνουν ‘προοδευτικοί δημοκράτες, αγωνιστές’.
Οι δε, νεοσυντηρητικοί ‘φιλελεύθεροι’, νομίζουν πως αν τα παιδιά μάθουν τα ηλεκτρονικά και ακόμα περισσότερα πράγματα θα μπορούν να ανταγωνίζονται τους πάντες στην κορυφή της διατροφικής (επιχειρηματικής) αλυσίδας.
Και βέβαια όλοι θα αντιμάχονται όλους για επικράτηση – αλαζόνες, άπληστοι, απατεώνες, κλέφτες, συμφεροντολόγοι και ψεύτες!
Τι είδους κοινωνία θα είναι αυτή;
Αν κατορθώσει αυτή, ως δικτατορία στυγνή, να διαρκέσει, οι σαπουνόφουσκες όπως ‘δημοκρατία, σοσιαλισμός, δίκιο των εργατών και αγροτών’ κλπ από τη μια πλευρά και ‘αριστεία, δικαιοσύνη, επιχειρηματικότητα, πρωτοβουλία’ κλπ θα είναι, όπως και τώρα, ανόητες κενολογίες.
3. Πώς θέλουμε την κοινωνία μας;
Κάθε ανθρώπινη κοινωνία, ένας λαός στον αρκτικό κύκλο, στη Σαχάρα, στην εύκρατη ή στην τροπική ζώνη, αποτελείται από ανθρώπους με ορισμένα χαρακτηριστικά, με ορισμένη νοοτροπία, κουλτούρα και συμπεριφορά που είναι αποτέλεσμα παιδείας – ή έλλειψης παιδείας.
Σε τι είδους κοινωνία θέλουμε να ζούμε; Με άλλα λόγια με τι είδους συνανθρώπους και συμπολίτες θέλουμε να συμβιώνουμε; Και πως θα ζούνε τα υπερήφανα βλαστάρια μας;
Ποιες θέλουμε να είναι οι ιδιότητες της κοινωνίας σε λίγα χρόνια;
Θέλουμε συμπολίτες που ψεύδονται, κλέβουν, κακοποιούν, καθυβρίζουν και δολοφονούν άλλους για να ικανοποιούν τις επιθυμίες τους;
Σαφώς όχι. Όμως αυτές οι τάσεις δείχνουν να εντείνονται σε όλες τις χώρες σε όλο τον κόσμο. Αυτό δεν είναι ατύχημα: είναι αποτέλεσμα της παιδείας σίγουρα.
4. Όλοι θέλουμε να ζούμε με αξιόπιστους ανθρώπους, δίκαιους, έντιμους, ικανούς κι επινοητικούς, λογικούς, πρόθυμους να δείξουν αλληλεγγύη να δώσουν βοήθεια.
Τι σημασία έχει να παράγεις και να παράγεις και να παράγεις είτε ιδιωτικά είτε κρατικά και σοσιαλιστικά – και να εξαπατάς, να καταπιέζεις και να εξοντώνεις τους συμπολίτες σου, να κατακλέβεις τους πελάτες και τους συνεταίρους σου, να παραβαίνεις κάθε αρχή αλληλεγγύης, εντιμότητας, ευγένειας και συμπόνοιας;
Γιατί λοιπόν η παιδεία δεν στρέφεται σε αυτή την κατεύθυνση κι επιτρέπεται σε παλιανθρώπους σαν τους υπουργούς να νομοθετούν μόνο για την ασυνάρτητη αναρχοαριστερή ή σαχλή σοσιαλ-δημοκρατική πελατεία τους;
