1. Το πανεπιστήμιο Κέμπριτζ (Βρετανία) ανακοίνωσε πως έχει τώρα, μετά την απόφαση για Μπρέξιτ, 17% λιγότερες αιτήσεις από υποψήφιους φοιτητές της ΕΕ και αναμένεται το ποσοστό να αυξηθεί σε 25% το επόμενο έτος. Και αυτό είναι μια σχεδόν ανώδυνη πτυχή του όλου θέματος.
Η ανώτατη εκπαίδευση συνεισφέρει ετησίως 73 δισ. στερλίνες έμμεσα και άμεσα στην οικονομία του Ηνωμένου Βασιλείου, εξασφαλίζει 757.260 θέσεις εργασίας κι ενισχύει τις εξαγωγές της χώρας με 10,7 δισ. £.
Εδώ και 30 έτη λειτουργεί ο θεσμός Erasmus που είναι πρόγραμμα ανταλλαγής φοιτητών κι εκπαιδευτικού προσωπικού της ΕΕ, αν και συμμετέχουν και μερικές χώρες εκτός ΕΕ, όπως η Τουρκία. Το 2015 η Βρετανία ψηφίστηκε ως η δημοφιλέστερη επιλογή!
2. Η παραμονή της Βρετανίας στο Erasmus θα είναι πολύ δύσκολη μετά το Μπρέξιτ αφού για την κα Τερέζα Μέι είναι κόκκινο πανί η ελεύθερη κυκλοφορία πολιτών της ΕΕ στη Βρετανία.
Φετινή (2017) έρευνα δείχνει πως 44% των Βρετανών ακαδημαϊκών έχουν χάσει την πρόσβαση σε πόρους χρηματοδότησης για έρευνες λόγω και πάλι του δημοψηφίσματος για Μπρέξιτ.
Ως μέλος ακόμα της ΕΕ η Βρετανία έχει πρόσβαση στο χρηματοδοτικό πρόγραμμα Horizon 2020. Αυτό διαθέτει 80 δισ. Ευρώ για την περίοδο 2014-2020 και η Βρετανία έλαβε ήδη 6,94 Ευρώ (για την περίοδο 2007-2013 από τον “πρόγονο” του Horizon).
3. Πέραν των ακαδημαϊκών δυσχερειών, υπάρχουν πολλές άλλες δυσκολίες – όχι μόνο στον χρηματοπιστωτικό τομέα, καθώς τράπεζες κ.λπ. μετακομίζουν στην Ευρώπη, αλλά και στη γεωργία και στην αλιεία.
Το προσχέδιο αποχώρησης της Βρετανίας έτσι όπως το εκπόνησαν οι νεοσυντηρητικοί βλάκες της κας Μέι χαρακτηρίστηκε “φαντασιόπληκτο” από τον Γκι Φέρχοφστατ, τον πιο εχέφρονα πολιτικό στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο και συντονιστή για το Μπρέξιτ.
Δεν υπάρχει αμφιβολία πλέον πως η Βρετανία, ακόμα κι αν παραμείνει στην ευρύτερη ευρωπαϊκή τελωνειακή ένωση (πράγμα δύσκολο έτσι κι αλλιώς), θα αντιμετωπίσει προβλήματα και θα έχει αυξημένα κόστη εμπορίου.
Θα περίμενε κανείς πως, μετά από όλες τις δυσμενείς εξελίξεις και τις ενδείξεις πως πολλοί Βρετανοί έχουν αλλάξει γνώμη και δεν θέλουν πλέον το Μπρέξιτ, η κυβέρνηση της μυωπικής κας Μέι θα αναθεωρούσε αυτή την προοπτική του βεβιασμένου Μπρέξιτ. Αλλά, όχι.
4. Δυστυχώς ούτε στη Βρετανία υπάρχει πλέον πολιτικός με την οξύνοια και αποφασιστικότητα ενός Τσώρτσιλ να επιμείνει στην παραμονή της χώρας του στην ΕΕ, που ήταν και όραμα του μεγάλου ηγέτη.
Αν και φιλελεύθερος όσο λίγοι στη νεότητά του, ο Τσώρτσιλ έγινε μετά τον πόλεμο άκρως συντηρητικός. Εντούτοις, διέκρινε πως με τη γιγάντωση της Αμερικής και της Ρωσίας και την αναπτυσσόμενη Κίνα, η μόνη λυτρωτική διέξοδος για την Ευρώπη ήταν η Ένωση που σήμαινε και σημαίνει απεμπόληση αρκετών ίσως εθνικών κυριαρχικών εξουσιών.
Η Βρετανία θα μπορούσε, έχοντας εξαιρετικά πανεπιστήμια και μια φιλελεύθερη παράδοση καθώς και πυρηνική ενέργεια και άριστα στρατεύματα, να ηγηθεί της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Δυστυχώς δεν έχει αξιόλογους ηγέτες!
