Μερικοί πονηροί, μα ισχυροί, ιδιωτικοποιούν για τον εαυτό τους μεγάλες εκτάσεις εδάφους αφήνοντας τους πολλούς άλλους ακτήμονες και στερημένους.
Στις 9/5/24 στην Καθημερινή έγραψαν για τη στεγαστική κρίση, δηλ. την αυξανόμενη δυσκολία να βρουν σε προσιτή τιμή σπίτι νέοι και νέα ζευγάρια, ο Νίκος Ρουσάνογλου (Τα μέτρα για να γίνει προσιτή η στέγη) και η κα Τασούλα Καραϊσκάκη (Ακριβό δυσεύρετο σπίτι μου). Και οι δυο μένουν με την επιπόλαιη, κατά τη γνώμη μου, και γενική αντίληψη πως η δυσκολία έγκειται στην αύξηση των αξιών των σπιτιών (κυρίως διαμερισμάτων σε πολυκατοικίες).
Γράφει, λοιπόν, η κα Καραϊσκάκη:
Χρειάζονται μέτρα για την αναχαίτιση του κόστους στέγασης, που καλπάζει λόγω της καταιγίδας του Airbnb, της “χρυσής βίζας”, των προγραμμάτων για νέους, και μεγαλύτερη “πλάτη” στην εξασφάλιση στέγης. Δηλαδή, χρειάζεται μια ολοκληρωμένη στεγαστική πολιτική, που δεν είχε ποτέ η χώρα. Το πρόβλημα της στέγης λυνόταν με την αντιπαροχή, τη νομιμοποίηση αυθαιρέτων, τον ΟΕΚ, που δεν υφίσταται πια. Στην Αυστρία, το 20% των κατοικιών είναι κοινωνικές (ενοικιαζόμενες δημοτικές). Στη Γαλλία, φυτεύονται δημόσιες κατοικίες με χαμηλά ενοίκια για ευάλωτους σε ακριβές ή τουριστικές περιοχές του Παρισιού για λόγους “κοινωνικής πολυμορφίας”, ενώ έχει περισταλεί το Airbnb σε ιστορικές γειτονιές. Η κατοικία έχει διπλό πρόσωπο, είναι και κοινωνικό δικαίωμα και περιουσιακό στοιχείο. Η αγορά βάζει το χέρι της και φωτίζει περισσότερο τη δεύτερη όψη της δημιουργώντας φαινόμενα “φούσκας”, με τιμές που δεν ανταποκρίνονται στην πραγματική αξία των ακινήτων. Ομως γι’ αυτό υπάρχουν οι κυβερνήσεις.
Μα το αυξανόμενο κόστος, δηλ. η αυξανόμενη αξία, στέγασης, όπως διατυπώνεται, δεν καλπάζει λόγω της ‘‘καταιγίδας του Airbnb’’, της ‘‘χρυσής βίζας’’ και παρόμοια.
Η αξία της γης και της στέγασης, που είναι βασικά αξία της γης, αυξανόταν σε προηγούμενες δεκαετίες, σε προηγούμενους αιώνες, πολύ πριν τα φαινόμενα που αναφέρονται ως αιτίες για την αύξηση του πρώτου τριμήνου του 2024. Το τι γίνεται στην Αυστρία και στη Γαλλία (ή αλλού) είναι ίσως ελαφρώς καλύτερο από τις ανοησίες στην Ελλάδα, μα ούτε κι εκεί λύνεται το πρόβλημα. Και εκεί οι τιμές αυξάνονταν και θα συνεχίσουν να αυξάνονται – όπως παντού.
Ο πρώτος και κύριος λόγος για τη δυσπραγία είναι ψυχολογικός – η άγνοια των φυσικών νόμων που διέπουν τη σχέση του ανθρώπου με τους άλλους ανθρώπους στην κοινωνία και με το γήινο περιβάλλον. Αν η Τασούλα Καραϊσκάκη εξέταζε πιο επισταμένα, λίγο βαθύτερα το ‘‘κοινωνικό δικαίωμα’’, θα έβλεπε πως για να υπάρχει καθόλου πάνω στον πλανήτη ως ον ζωντανό, ο άνθρωπος χρειάζεται το σώμα του (=σωματική ακεραιότητα) πρώτα και αμέσως μετά κάποιον χώρο πάνω στην στέρεη επιφάνεια του πλανήτη που τη λέμε ‘‘γη’’ ή ‘‘έδαφος’’. Δεν μπορεί να ζήσει στη θάλασσα ή στον αέρα. Εκ φύσεως!
Ο δεύτερος κύρος λόγος επίσης είναι ψυχολογικός – η απληστία. Με την απληστία έρχεται η αισχροκέρδεια. Έτσι μερικοί πονηροί, μα ισχυροί, ιδιωτικοποιούν για τον εαυτό τους μεγάλες εκτάσεις εδάφους αφήνοντας τους πολλούς άλλους ακτήμονες και στερημένους. Μετά ζητούν από αυτούς να πληρώσουν για να έχουν τόπο/χώρο να διαμένουν και να εργάζονται.
Και ο τρίτος λόγος. Αφού η επιφάνεια εδάφους ήταν πάντα περιορισμένη (και τώρα με το λιώσιμο των πάγων καθώς ανεβαίνει η θάλασσα περιορίζεται περισσότερο) ενώ ο πληθυσμός αυξανόταν, ήταν φυσικό επακόλουθο να αυξάνεται η αξία της γης!
Αυτοί είναι οι τρεις λόγοι για την αύξηση των τιμών στέγασης, που ουσιαστικά είναι αύξηση των τιμών της γης (= στέρεης επιφάνειας του πλανήτη).
Το μόνο ορθό μέτρο για τη λύση της δυσπραγίας είναι η Γεωφορολόγηση.
Κάθε άνθρωπος δικαιούται να έχει όση γη επιθυμεί (1,2,5,10,1000 στρέμματα) φτάνει να πληρώνει ως συνδρομή στην κοινότητα (= φόρο στο Δημόσιο) την ετήσια αύξηση στην αξία της γης που κατέχει.
Ναι, για τους πιο οξυδερκείς αναγνώστες – αυτό σημαίνει ουσιαστική κατάργηση της απόλυτης ιδιοκτησίας εδάφους.
Αυτό το μέτρο μόνο θα θεραπεύσει τη βαθιά ασθένεια κάθε ανθρώπινης κοινωνίας – καπιταλιστικού καθεστώτος, σοσιαλιστικού, κομμουνιστικού, φασιστικού ή ό,τι άλλο!
Μα το κυριότερο πλεονέκτημα είναι πως κάθε άνθρωπος θα μπορεί τότε να έχει πρόσβαση σε γη και να ικανοποιείται η βασική φυσική του ανάγκη!
