Πέρασαν πέντε 24ωρα από το συμβάν για να αντιδράσει ο πρωθυπουργός, παρόλο που είχαν γίνει καταγγελίες από την ομοσπονδία υπαλλήλων του αεροδρομίου και είχε εμπλακεί η ΕΛ.ΑΣ.
Σήμερα δημοσιεύω ένα εξαιρετικό άρθρο της Αγγελικής Σπανού από την Καθημερινή, 7/7/24, για ορισμένες συμπεριφορές των ανθρώπων που εκλέγουμε να μας κυβερνούν. Η άθλια συμπεριφορά τους είναι εκδήλωση της τρισάθλιας παιδείας και ανατροφής και της εγωπάθειας κάθε πολιτικού. (Αν υπάρχουν εξαιρέσεις σε αυτήν την παράξενη ομάδα εξουσιομανών πολιτών θα μετριούνται στα δάχτυλα του ενός χεριού: ας με συγχωρέσουν.) Δεν βάζω τη φωτό του κ. Αυγενάκη διότι λιγο-πολύ όλοι οι πολιτικάντηδες είναι ίδιοι. Θέλουν να απολαμβάνουν τα οφέλη και τις τιμές της εξουσίας χωρίς να κάνουν τον κόπο να μάθουν τι σημαίνει «διακυβέρνηση»!
Συστήνω το άρθρο ανεπιφύλακτα σε όλους!
Ενας υπουργός που εκβιάζει πλημμυροπαθείς ότι δεν θα πάρουν αποζημιώσεις αν δεν ψηφίσουν σωστά στις αυτοδιοικητικές εκλογές (Αυγενάκης στη Θεσσαλία), γιατί να μην τραμπουκίσει στην πρώτη ευκαιρία έναν υπάλληλο που τον εμποδίζει να παραβιάσει τον κανονισμό (Αυγενάκης στο αεροδρόμιο).
Θα το κάνει, γιατί θεωρεί τη βουλευτική ασυλία εγγύηση ατιμωρησίας για ποινικά αδικήματα, το κόμμα του φιλόξενο για αυταρχικές και αντικοινωνικές προσωπικότητες όπως η δική του και τους ψηφοφόρους ανεκτικούς και συνηθισμένους σε παραβατικές συμπεριφορές.
Ο Λευτέρης Αυγενάκης τέθηκε εκτός Κοινοβουλευτικής Ομάδας της Ν.Δ. (χωρίς να διαγραφεί από το κόμμα!) επειδή δημοσιοποιήθηκε βίντεο στο οποίο καταγράφεται η βίαιη επίθεσή του σε έναν εργαζόμενο που δεν τον αντιμετώπισε ως υπεράνω του κανονισμού. [Δική μου η έμφαση: δείχνει τη γενικότερη νοοτροπία η οποία δεν κοιτά αρχές, μα μετρά πόσες ψήφους φέρνει στο κόμμα ο λεγάμενος!]
Πέρασαν, δηλαδή, πέντε 24ωρα από το συμβάν για να αντιδράσει ο πρωθυπουργός, παρόλο που είχαν γίνει καταγγελίες από την ομοσπονδία υπαλλήλων του αεροδρομίου και είχε εμπλακεί η ΕΛ.ΑΣ. που, προφανώς, ενημέρωσε την πολιτική ηγεσία.
Με άλλα λόγια, αν δεν ήταν αποτυπωμένο το αδίκημα με ήχο και εικόνα, το πιθανότερο είναι ότι ο Λευτέρης Αυγενάκης θα έκανε ήσυχος τις διακοπές του στην Κρήτη όπου εκλέγεται, χωρίς δικαστικές και πολιτικές περιπέτειες.
Η υπόθεση Αυγενάκη μας θυμίζει όχι απλώς ότι στην ελληνική φάρμα κάποια ζώα είναι πιο ίσα, αλλά κυρίως ότι μπορούν να κατασπαράσσουν τα μικρότερα άφοβα, γιατί θα κινδυνέψουν μόνο αν η τύχη (όχι η πολιτεία) σταθεί στην πλευρά του αδυνάτου. Οταν ο δράστης της παρανομίας ανήκει στην πολιτική ή οικονομική ελίτ, η απάντηση των θεσμών και του κράτους δικαίου δίνεται μόνο κατά σύμπτωση, συγκυριακά και κατ’ εξαίρεση.
Ενας Αυγενάκης που βιαιοπραγεί χωρίς κάμερες κοντά το πιθανότερο είναι ότι δεν θα τιμωρηθεί ποτέ γιατί προστατεύεται από ένα σύστημα οργανωμένο στα μέτρα του και εις βάρος όποιου/όποιας βρεθεί απέναντι στην καταστροφικότητά του.
Ο τρομοκρατημένος νεαρός εργαζόμενος στο αεροδρόμιο έμαθε στην πράξη ότι δεν έχουν όλοι οι επιβάτες τα ίδια δικαιώματα και τις ίδιες υποχρεώσεις και ότι μπορεί να μπλέξει αν δεν δείξει ευελιξία, δηλαδή δουλικότητα, στους «πάνω». Εχει συμβεί σε ταξιθέτριες που δεν επέτρεψαν την είσοδο σε αργοπορημένους θεατές, σε σερβιτόρους που δεν έδωσαν προτεραιότητα στον «μεγάλο», σε πωλήτριες που αντέδρασαν σε κάποια προσβολή εκνευρισμένης πελάτισσας, σε εργαζόμενες που απέρριψαν σεξουαλικές προσκλήσεις από ανωτέρους.
Αν η εφαρμογή του νόμου της ζούγκλας δεν διαχυθεί στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, το θύμα της καταπίεσης, της εκμετάλλευσης και της βίας μπορεί να εγκαταλειφθεί στον φόβο και στην απόγνωσή του. Ακόμη και τότε, άλλωστε, κάθε Αυγενάκης μπορεί να παραμένει βουλευτής και να έχει στη διάθεσή του αστυνομικό για να τον φυλάει.
