Αθηναΐς
Στην προσπάθεια να κινήσω για λόγους υγείας το υπερήλικο σώμα μου, βρίσκομαι το πρωί στο δρόμο την ώρα που τα παιδιά έρχονται στο κοντινό σχολείο.
Η συνηθισμένη ενδυμασία: κοντές φουστίτσες (μιλάω για τα κορίτσια), σορτς, σκισμένα παντελόνια, τζιν ή όχι, και γενικά μια εικόνα που δείχνει την σημερινή κατάσταση της ακαταστασίας και ανωμαλίας της σημερινής εποχής.
Θυμάμαι την εποχή μου στο σχολείο, όπου για πολύ σοφούς λόγους (που μπορώ να εξηγήσω με δυο λόγια) υπήρχαν σχολεία αρρένων και θηλέων (παρθεναγωγεία όπως τα λέγαμε), δημόσια ή ιδιωτικά. Ο λόγος είναι ότι τα νιάτα, φυσιολογικά, ελκύονται από το άλλο φύλο και όταν είναι μαζί η προσοχή τους δεν είναι μόνο δοσμένη στις μελέτες γιατί διασπάται… Εξακολουθώ όπως καταλάβατε να είμαι της νοοτροπίας ότι στη φυσιολογική και φυσική κατάσταση του ανθρώπου υπάρχουν μόνο δυο φύλα…
Και ας έρθουμε στο θέμα της εμφάνισης. Στο σχολείο λοιπόν που πήγαινα, μετά την πρωινή προσευχή και πριν μπούμε στις τάξεις, η διευθύντρια του σχολείου έλεγχε την κατάσταση της ποδιάς μας για την καθαριότητα της και τον τρόπο που την φοράγαμε, να μην είναι τσαλακωμένη, να είναι οι γιακάδες στη σωστή θέση κλπ.
Η ποδιά, επίσης για σοφούς λόγους εφαρμοσμένη, έδινε μια ομοιομορφία στην ένδυση που βοηθούσε την ενότητα και δεν δημιουργούσε διαφοροποιήσεις σε παιδιά που οι οικογένειες τους είχαν μεγαλύτερη ή μικρότερη οικονομική δυνατότητα. Αυτό άφηνε την νοητική ικανότητα και την προσωπικότητα των παιδιών να είναι το κύριο χαρακτηριστικό της διαφοροποίησης και όχι την εμφάνιση και την εξωτερική εικόνα. Τα αγόρια φορούσαν συγκεκριμένες στολές (παντελόνια, πουκάμισα, πουλόβερ σε γκρι, λευκό, μπλε αντίστοιχα).
Άκουσα ότι πρόσφατα κάποιος πολιτικός έθεσε το θέμα της ποδιάς στη Βουλή και μόνο που δεν τον γιουχάρανε γιατί το θέμα θεωρείται ξεπερασμένο και παλαιών αρχών…
Όμως, αν υπάρχει κάτι βοηθητικό για την ζωή των ανθρώπων στην κοινωνία που λέγεται πειθαρχία, αυτή μπορεί να ξεκινήσει με πολύ απλά θέματα σε μικρή ηλικία όπως η εμφάνιση. Η ποδιά λοιπόν είναι μια τέτοια απλή πειθαρχία…
Θα ήταν ευχής έργο να ξανα-εφαρμοστεί αν και το βρίσκω δύσκολο στις σημερινές συνθήκες που το μέλημα είναι πως να ευχαριστήσουμε τους πάντες και όχι πως να κάνουμε καλλίτερους πολίτες…
