Όχι μόνο δικοί μας δημοσιογράφοι μα και Αμερικανοί και άλλοι έχουν δημοσιεύσει τις απόψεις τους για την απρόσμενη τόσο σαρωτική επικράτηση του τραμπούκου Τραμπ. Όλοι έχουν δίκιο στις επιμέρους αναλύσεις τους.
Η ορθότερη και θεμελιακή απάντηση είναι αυτή!
Το να σταματηθεί ο Τραμπ είναι βραχυπρόθεσμη λύση. Η πιο μακροπρόθεσμη – και αυτή θα είναι πιο δύσκολη – είναι να διορθωθεί το εκπαιδευτικό σύστημα που έχει δημιουργήσει τόσους αδαείς ώστε να ψηφίζουν τον Τραμπ. (Δική μου έμφαση.)
Την προσέγγισε και ο Γιώργος Βέης (Καθημερινή 2/11/24, ‘‘Η βαθιά’’ Αμερική και η ‘‘άλλη’’, Newsroom) που παραθέτει τα λόγια του Φιλίπ Ροθ:
“Ολα όσα γνωρίζουμε προέκυψαν όχι από την τυραννία των τυράννων αλλά από την τυραννία της απληστίας, της άγνοιας, της θηριωδίας και του μίσους του ανθρώπου. Ο τύραννος του κακού είναι ο Καθένας!”.
Η εμφύλια διαμάχη στις ΗΠΑ δεν είναι καινούρια. Πάει πίσω στην εισβολή των Ευρωπαίων που καταπίεσαν όπου δεν εξόντωσαν τους γηγενείς λαούς (Ερυθρόδερμους γεωργούς και νομάδες) κι έγιναν αυτοί οι Αμερικανοί πολιτισμένοι ενώ οι γηγενείς ήταν οι απολίτιστοι άγριοι….
Α Σάκης Μουμτζής επίσης ακουμπά την ίδια δυσδιάκριτη άποψη γράφοντας στην Καθημερινή (9/11/24):
“Πιστεύει κανείς ότι ο Τραμπ και ο κάθε Τραμπ θα υπήρχε χωρίς το Διαδίκτυο;…Το Διαδίκτυο είναι ένα τεράστιο ψηφιακό καφενείο στο οποίο ο καθένας μπορεί να διατυπώσει την άποψή του για κάθε θέμα. Εχει αντικαταστήσει πλήρως το παραδοσιακό καφενείο στο οποίο οι δυο-τρεις “παράξενοι” κάθονταν σε μια γωνία, απομονωμένοι από τους πολλούς, και τα έλεγαν μεταξύ τους. Σήμερα, στο ψηφιακό καφενείο, οι δυο-τρεις “παράξενοι” του παραδοσιακού καφενείου διαπιστώνουν ότι είναι εκατοντάδες εκατομμύρια. Εχουν δύναμη… Αυτές οι κοινωνικές δυνάμεις, όταν απελευθερωθούν, όταν βγουν από τη χύτρα, δεν συμμαζεύονται. Αποτελούν μια πραγματικότητα, με πολιτικές συνέπειες, την οποία ουδείς μπορεί να αγνοήσει. Το ερώτημα είναι αν το σύστημα διαθέτει ανταλλακτικά για τις δικλίδες ασφαλείας του.”
Πολύ ορθά ο Άρης Αλεξανδρής κατσαδιάζει τους αναλυτές και υποδείχνει μια αλήθεια που ελάχιστοι αντιλαμβάνονται και ακόμα πιο λίγοι τη διατυπώνουν τόσο καθαρά (Καθημερινή 9/11/24):
Η αλήθεια είναι ότι ο τραμπισμός προηγείται του Τραμπ και θα υπάρχει και ύστερα από αυτόν. Ακόμα κι αν η Κάμαλα Χάρις κέρδιζε, ο τραμπισμός θα εξακολουθούσε να υπάρχει όχι ως απλό συστατικό της πολιτικής πραγματικότητας, αλλά ενδεχομένως ως αναπόσπαστο κομμάτι της.
Μόνο η άγνοια, η εγωπάθεια και η συνακόλουθη κακία δημιουργούν έναν εγκληματία σαν τον Τραμπ και ανθρώπους που τον στηρίζουν.
