Συχνά επισημάναμε πως ακόμα και οι πιο έγκριτοι δημοσιογράφοι της Καθημερινής, που θεωρούμε την πιο σοβαρή εφημερίδα, εξετάζουν γεγονότα και καταστάσεις με ρηχότητα. Τα κύρια άρθρα και ρηχότητα έχουν συχνά, μα, συχνότατα, και μια λακωνική, πυθιακή, απολυτότητα, ενώ το θέμα που σχολιάζεται φαίνεται να θέλει πληρέστερη ανάλυση. Όλοι παρασυρόμαστε κατά καιρούς από την αίσθηση μιας ανύπαρκτης παντογνωσίας (το εθνικό σύνδρομο του «ξερόλα»), που όμως δεν ταιριάζει σε Κύριο Άρθρο. Δεν είμαστε οι μόνοι που κάνουμε τέτοιες επισημάνσεις. Σήμερα δίνω ένα παράδειγμα. Τονίζω με μπολντ μια επίμαχη φράση του άρθρου.
Θετικό κίνητρο19″ χρόνος ανάγνωσης (24.08.2024)
Οι «ευνοϊκές ρυθμίσεις» αφορούν πάντοτε εκείνους που δεν στάθηκαν συνεπείς προς τις υποχρεώσεις τους και χρειάζονται δεύτερη ευκαιρία. Καλά κάνει το κράτος και τους τη χορηγεί. Εξίσου ορθό, όμως, είναι και ένα μπόνους σε όσους δεν έχασαν ούτε δόση. Η επιβράβευση της συνέπειας δεν είναι μόνο ένα μέτρο δίκαιο. Λειτουργεί και ως κίνητρο συμμόρφωσης, χωρίς το οποίο μοιάζει να πριμοδοτούνται με ευκολίες μόνο οι αφερέγγυοι.
Δύο αναγνώστες πολύ ορθά σχολιάζουν επικριτικά:
Λεωνίδας Κ.
Η δημοσίευση τέτοιου άρθρου και μάλιστα του κυρίου, αποδεικνύει ότι δεν έχουμε καταλάβει ποιο είναι το ουσιαστικό πρόβλημα της χώρας μας που την κρατά απελπιστικά και ανέλπιδα ‘βαλτωμένη’ από ιδρύσεως(*) Δεν μπορεί να δίδονται δεύτερες ευκαιρίες. Ακυρώνουν κατ’ ουσίαν τον νόμο. Δεύτερες ευκαιρίες δίνονται στα νηπιαγωγεία. Όχι σε ενηλίκους. Δεν μπορείς να λες αγαπητή Καθημερινή ‘γιατί να τρων αυτοί, κι όχι κι εμείς που είμαστε κι οι σωστοί στο κάτω κάτω’. Γιατί αυτό λες. Όσο κι αν νομίζεις ότι είπες κάτι άλλο.
(*) Από ιδρύσεως κράτους, πλην, θεωρητικά μόνον. Με χαλαρούς και νόμους- λάστιχο, ουσιαστικά δεν ιδρύεται, δεν υφίσταται κράτος. Μάλλον δεν ξέραμε τι θέλαμε να κάνουμε. Κι απ’ ότι βλέπω, ούτε τώρα ξέρουμε.
Θ Λ
Ομολογω οτι ειμαι καταπληκτος με το αρθρο. Το κρατος οφειλε να κανει κατασχεσεις σε εκεινους που χρωστανε – δεν το κανει για ψηφοθηρικους λογους (παρα μονο προσποιειται οτι κανει το παν δυνατο, οπως ακριβως και με την αυθαιρετη δομηση). Ηδη η δευτερη ευκαιρια ειναι τεραστια και αδικαιολογητη χαρη. Γιατι πρεπει να συνοδευεται απο εξτρα δωρακια? Νομιζω ειναι τραγικο τα ληξιπροθεσμα χρεη σε εφορια, ΕΦΚΑ και τραπεζες να εχουν ξεπερασει τα 250 δις – που σημαινει οτι τα εχουν επωμιστει καποιοι αλλοι που λεγονται κοροϊδα – και το κυριο αρθρο της κυριας συντηρητικης εφημεριδας της χωρας να καλει σε προσθετη ελαστικοτητα και ελαφρυνσεις. Και αυτα ενω τα ληξιπροθεσμα χρεη αυξανονται καθε χρονο και ενω ολοι οι διεθνεις οργανισμοι και ειδημονες επισημαινουν εδω και πολλα χρονια οτι οι ρυθμισεις χρεων και αναβολες κατασχεσεων δημιουργουν τη βεβαιοτητα ατιμωρησιας και ουδολως διευκολυνουν την κατασταση. Και αυτα οταν οι μισθοι στη χωρα, ηδη οι χαμηλοτεροι στην ΕΕ, επιβαρυνονται δραματικα με εισφορες και φορους (εν πολλοις για να καλυφθουν τα ελλειματα που αφηνουν τα απληρωτα χρεη και η τεραστια φοροδιαφυγη) και οταν αναρωτιομαστε αν οι νεοι θα παραμεινουν στη χωρα να εργαζονται για να τους μενουν ψιχουλα.
Δεν χρειάζεται δικό μου σχόλιο….
