1. Ο άσπονδος φίλος της Αριστεράς Ουίνστον Τσώρτσιλ, είπε «Τα μεγαλύτερα ψέματα λέγονται… στο κυνήγι των ψήφων». Κάτι πρέπει να ήξερε.
Όμως δεν πιστεύω πως ο αρχιερέας των τσιπριστών γνωρίζει πολλά για τον ιππότη της αποικιοκρατίας. Θα πρέπει όμως να ξέρει πως ο Λένιν, ο μπροστάρης του μπολσεβικισμού είπε πως «Η αλήθεια είναι μια μικροαστική εμμονή» κι έτσι ο κ. Τσίπρας της γύρισε την πλάτη, όπως έκαναν όλοι οι κομμουνιστές πρωτύτερα.
Άλλωστε ο άλλος μεγάλος δικτάτορας, ο Χίτλερ, είπε «Οι μάζες πιο εύκολα πιστεύουν ένα μεγάλο ψέμα παρά ένα μικρό».
Γι’ αυτό και ο δικός μας, μη έχοντας τις διαστάσεις των μεγάλων μα ακολουθώντας τις συμβουλές τους, επιδίδεται αδιάκοπα στη μεγάλη ψευδολογία.
Διαπίστωσε, λέει, πως είχε αυταπάτες, έκανε λάθη στην επιλογή προσώπων, μα τώρα όλοι χαμογελούν στην πρωτόγνωρη ασφάλεια της χώρας μας.
2. Η ψευδολογία είναι σύμφυτη με τον κομμουνισμό. Έδωσα πάμπολλα παραδείγματα στη σειρά Aντι-κομμουνιστικά. Χωρίς εξαπάτηση και ψευδολογία ο κομμουνισμός δεν θα ρίζωνε πουθενά.
Πρόσφατα ψάχνοντας ένα θέμα στο Διαδίκτυο έφτασα κάποια στιγμή στην ιστοσελίδα «Πολιτικά» του Ριζοσπάστη όπου έπεσα πάνω σε ένα άρθρο «Η αγγλική στρατιωτική επέμβαση και τα γεγονότα του Δεκέμβρη» (Τρίτη, 2/12/1997) από κάποια Δώρα Μόσχου.
Η συγγραφεύς δεν λέει πολλά ούτε προσθέτει κάτι νέο. Απλώς αναμασά με ανιαρή απλοϊκότητα και γενικότητα την χιλιοειπωμένη κομμουνιστική εκδοχή των γεγονότων του Δεκέμβρη 1944.
Οι κακοί Άγγλοι συνωμότες (με τον άθλιο Τσώρτσιλ να δολοπλοκεί) ήρθαν κι επέβαλαν το μοναρχοφασιστικό καθεστώς που εξυπηρετούσε τα συμφέροντά τους κι οδήγησαν «προοπτικά στον εμφύλιο πόλεμο, στην εποποιΐα και στην ήττα του ΔΣΕ» (=Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδος, κοινώς «συμμορίτες»).
3. Βιβλιογραφία δεν υπάρχει μα η συγγραφέας δεν φαίνεται να είχε συμβουλευτεί ούτε τα δημοσιευμένα έστω Αρχεία του ΚΚΕ (ΑΣΚΙ) ούτε τον Ριζοσπάστη της εποχής.
Αλλιώς θα γνώριζε πως υπήρχε σχέδιο κατάληψης της εξουσίας από τον ΕΛΑΣ εκπονημένο πολύ νωρίτερα και σίγουρα δυο φορές το 1944! Ήταν ένα σαθρό σχέδιο που δύσκολα θα πετύχαινε. Οι Βρετανοί πολύ ορθά επενέβησαν και σταμάτησαν τους ανίκανους ελασίτες.
Αλλά πώς γίνεται να μην ήξερε η κυρία πως ο Στάλιν είχε δώσει το πράσινο φως στον Τσώρτσιλ πολύ νωρίτερα και ο ίδιος δεν έστειλε ούτε ένα φυσίγγι στους Έλληνες ομοϊδεάτες του – παρότι ο Κόκκινος Στρατός υπό τον στρ. Τολμπούχιν ήταν στα σύνορα Βουλγαρίας – Ελλάδος και είχε συμφωνηθεί με Έλληνες κομμουνιστές να παρασχεθεί βαρύς οπλισμός, που όμως δεν έγινε!
Επιπλέον ενώ οι Βρετανοί, αφόρητα πιεσμένοι από τους Γερμανούς, το 1941 βοηθούσαν με λίγες έστω μονάδες τους Έλληνες, κυρίως στη μάχη της Κρήτης, οι Σοβιετικοί σε συμφωνία με τον Χίτλερ άρπαξαν την ανατολική Πολωνία, την Εσθονία, Λετονία και Λιθουανία, την Φινλανδία και βόρειες περιοχές της Ρουμανίας!
Αυτά η συγγραφέας μπορεί να μην τα ήξερε μα σίγουρα τα ήξεραν οι αρχισυντάκτες του Ριζοσπάστη!
4. Γράφει λοιπόν η κυρία Μόσχου πως τα Δεκεμβριανά ξεκίνησαν στις 3 Δεκεμβρίου όταν «ο λαός της Αθήνας, που όδευε προς τη πλατεία Συντάγματος… δέχτηκε τα δολοφονικά πυρά της Αστυνομίας».
Πρώτα-πρώτα δεν ήταν «ο λαός της Αθήνας» μα περίπου 60.000 (μερικοί οπλισμένοι) οργανωμένοι από τον υπεύθυνο της ΟΠΛΑ (=εκτελεστές του ΕΑΜ) Β. Μπαρτζιώτη που είχε κι εφεδρείες στους πλαϊνούς δρόμους. Μετά, κανείς δεν ξέρει ποιος πυροβόλησε πρώτος ενώ μια εκδοχή θέλει κάποιον Προβελέγγιο (διαδηλωτή) να ρίχνει χειροβομβίδα πρώτος στο 6, Βασ. Σοφίας, τοτινή κατοικία του Παπανδρέου, κι έτσι να σκοτώνει έναν αρχιφύλακα!
Το ίδιο πρωί, 3/12, ο σύντροφος Ζεύγος του ΚΚΕ δημοσίευε πύρινο άρθρο στον Ριζοσπάστη δηλώνοντας πως η ώρα των διαπραγματεύσεων είχε περάσει και μόνο τα όπλα θα έλυναν τις διαφορές.
Το ίδιο πρωί διάφορες μονάδες του ΕΛΑΣ κινούνταν προς την Αθήνα (1ο και 3ο τάγμα) ενώ το απόγευμα της ίδιας μέρας το 2ο σύνταγμα του Νικηφόρου έφθανε στη Φιλοθέη-Χαλάνδρι (!) – για να αφοπλισθεί αναίμακτα από Βρετανούς το ίδιο βράδυ, ενώ ο Νικηφόρος έλειπε σε άλλη αποστολή.
5. Όταν ένας συγγραφέας θεληματικά αγνοεί ή αποκρύπτει τόσα σημαντικά γεγονότα που σχετίζονται άμεσα με το θέμα, καταλαβαίνει κανείς πως ό,τι ακολουθεί θα είναι μπούρδες ή, στην καλύτερη περίπτωση, πυρετική προπαγάνδα.
Για το θέμα θα γράψω εκτενώς αργότερα στη σειρά Aντι-κομμουνιστικά.
Αλλά βλέπουμε πως η μπαρουφολογία των κομμουνιστών, η ψευδολογία τους με αποκρύψεις, διαστρεβλώσεις κι επινοήσεις, είναι αξεπέραστη συνήθεια ή δεύτερη φύση, όπως λέγεται.
Και το βλέπουμε στον τρισχαριτωμένο πρωθυπουργό μας που λέει την αλήθεια μόνο όταν δεν μιλά.
Ο Πέρσης ποιητής του 13ου αιώνα, ο Σααντί, που έγραψε το Γκιουλιστάν «Ο ροδόκηπος», είπε: «Δύο πράγματα είναι αδιαχώριστα από το ψέμα – οι πολλές υποσχέσεις και οι πολλές δικαιολογίες» – στα οποία αριστεύει ο κ. Τσίπρας.
