1. Η επιτυχία της κυβέρνησης Σαμαρά – Βενιζέλου ήταν ότι κατόρθωσαν να έχουν, αφού φορολόγησαν άγρια τον κοσμάκη, πρωτογενές πλεόνασμα το 2014. Και η επιτυχία θα συνεχιζόταν με τα μέτρα στο διάσημο πλην άχρηστο πια email του Χαρδούβελη.
Το κακό με την έλευση των Αναρχοαριστερών ως κυβέρνηση το 2015 είναι πως η φορολογία αυξήθηκε υπέρμετρα, έγιναν πρόσθετες περικοπές σε μισθούς (κυρίως στον ιδιωτικό τομέα) και συντάξεις γενικά και η ύφεση βάθυνε – δίχως όμως καμιά διαρθρωτική μεταρρύθμιση στο κυκλώπειο κράτος που στην τύφλα του συνεχίζει την πελατειακή πορεία στην παρακμή.
Το καλό είναι πως έγιναν – στα χαρτιά – αρκετές μεταρρυθμίσεις χωρίς να ανοίξει ρουθούνι εκτός από μερικές ήπιες απεργίες και πολύς κόσμος είδε καθαρά τι εστίν «Αριστερά» – ανέντιμοι, ανεύθυνοι και ανίκανοι όσο καμιά άλλη παράταξη.
2. Αλλά, φυσικά, καμιά (κεντροδεξιά) κυβέρνηση με τους σχιζοφρενείς συριζαίους ως αντιπολίτευση δεν θα μπορούσε να περάσει τα μέτρα του 3ου (και τώρα του 4ου, και ας μη λέγεται τέτοιο) μνημονίου που νομοθέτησε ο κλόουν της κωλοτούμπας.
Οι Συριζανέλληνες φτωχοποίησαν σε 2 έτη τους συμπατριώτες τους που ορκίστηκαν να προασπίζονται πολύ περισσότερο από όσο οι κεντροδεξιοί τα 4 προηγούμενα !
Αλλά και αυτοί παρήγαγαν πρωτογενές πλεόνασμα. Τόσο μάλιστα που έδωσαν κάπου 600 εκμ. σε συνταξιούχους – κι ας είχαν αυτοί άλλα εισοδήματα (κι ας ήταν μερικοί συριζαίοι βουλευτές)!
Είχε κάποια λογική αυτή η χειρονομία ψηφοθηρίας αφού είναι οι συνταξιούχοι που συντηρούν τους άνεργους της οικογένειας που δεν έχουν πια ούτε το επίδομα ανεργίας!
3. Χρωστάμε στους αιμοδιψείς πιστωτές μας περίπου 300 δις!
Για την ώρα παίρνουμε πρόσθετα δανεικά χαμηλότοκα από την Ευρώπη (τους αχρείους εχθρούς μας, κατά τους Συρανέλληνες) για να αποπληρώνουμε τους (υψηλούς) τόκους των παλαιών δανείων.
Με ένα 0,5% θα το κατορθώναμε και θα είχαμε και πλεόνασμα, αν δεν ερχόταν η τσαπατσουλιά των τσιπριστών να μας κυβερνήσει.
Διάφοροι τσιπριστές ισχυρίζονται πως μια «φιλελεύθερη» (= κεντρο-δεξιά) κυβέρνηση θα έφερνε πολλά αρνητικά (δηλ υφεσιακά και φτωχοποιητικά) μέτρα. Ο ίδιος ο κ. Τσίπρας σε ομιλία του στη Βουλή, μαστουρωμένος από τις μεγαλοστομίες του, ξεπέταξε το «42 φορές πιο πολλά».
Στην πραγματικότητα, ο Μητσοτάκης είχε ως άξονα του μόνο ένα 2% του ΑΕΠ.
Ο Τσακαλώτος πέτυχε 3,9% με μια φορολογία που στράγγισε κάθε ικμάδα στον ιδιωτικό τομέα.
4. Η περήφανη και παρατεταμένη διαπραγμάτευση που έκλεισε με μόνο 15 μήνες καθυστέρηση την αξιολόγηση έφερε ακόμα 5 δις μέτρων (με πρόσθετες περικοπές συντάξεων και επιδομάτων) για να αποδίδεται ένα πλεόνασμα 3,5% έτσι που να γίνει το χρέος βιώσιμο, όπως λέγεται, δηλαδή να μπορέσει να αποπληρωθεί κάποτε, ίσως πριν το τέλος το αιώνα μας.
Βέβαια, φρόντισαν οι αδιάλλακτοι διαπραγματευτές μας τα νέα μέτρα να ισχύσουν από το 2019 κι έπειτα, όταν αυτοί ως κυβέρνηση θα έχουν γίνει παραπληγικό παρελθόν και θα τα εφαρμόσουν άλλοι, τους οποίους θα λοιδορούν ως προδότες και καταπιεστές του λαού.
Σε αντίθεση με τους κοιμισμένους κεντροδεξιούς οι αναρχοαριστεροί μας φαίνονται να διαθέτουν και πλεόνασμα πονηριάς.
