Οσο για τον σιδηρόδρομο, το γεγονός ότι παραπαίει, δύο χρόνια μετά το δυστύχημα, δείχνει ότι οι αρμόδιοι έχουν αποτύχει πλήρως
Πριν πολλά πολλά έτη, γνωστός μου στην Κύπρο – που άνοιγε μια ταβέρνα στα περίχωρα της Λευκωσίας – με ρώτησε για μια ωραία τοποθεσία στη “μητέρα” Ελλάδα και του είπα “Τα Τέμπη”…. Πού να ξέραμε τότε….
Το θέμα μας απασχολεί όλους δυο χρόνια μετά το φρικαλέο δυστύχημα. Διότι είναι δυσεξήγητη τόση καθυστέρηση για τέτοια τραγωδία και τα κυβερνητικά ψεύδη και οι ανοησίες της αντιπολίτευσης δείχνουν πως τίποτα δεν πρόκειται να αλλάξει. Διότι οι αρμόδιοι δεν ενδιαφέρονται.
Γράφει ο Τ. Θοδωρόπουλος, λογικός δεξιός (Καθημερινή, 1/2/25): Η διαχείριση της τραγωδίας στα Τέμπη από την κυβέρνηση υπήρξε καταστροφική. Και μιλώ για την πολιτική διαχείριση. Επειδή κέρδισε τις εκλογές, ενώ το τραύμα της τραγωδίας αιμορραγούσε ακόμη, θεώρησε ότι μπορούσε να το επουλώσει. Η ένταξη του υπεύθυνου υπουργού Κ. Αχ. Καραμανλή στα ψηφοδέλτιά της δεν ήταν η μόνη αστοχία. Τη συνόδευαν ένα σωρό από αστοχίες, αμέλειες και κουτοπόνηρες κινήσεις οι οποίες δεν περνούσαν απαρατήρητες. Προκαλώντας την υποψία δόλου και συγκάλυψης…. Η κυβέρνηση θα έπρεπε –αν ήθελε να φανεί συνεπής προς τους ιδεολογικούς προσανατολισμούς της και το πρόγραμμά της– να έρθει και να πει στους πολίτες πως έλαβε εκείνα τα συγκεκριμένα μέτρα ώστε να βρίσκονται πάντα οι σωστοί άνθρωποι στις σωστές θέσεις. Δεν το έπραξε και για αυτό θα έπρεπε να απολογείται.
Γράφει ο Θ. Γεωργακόπουλος (1/2/25), μεταθέτοντας ευθύνες σε πολλούς άλλους, και παλαιότερες εποχές και κυβερνήσεις και όλους μας: Το ποσοστό των ενηλίκων που έχουν “σφαιρικές δεξιότητες”, δηλαδή τις βασικές γνώσεις και ικανότητες για να ανταπεξέλθουν στις ανάγκες της σύγχρονης ζωής και ενός απαιτητικού εργασιακού περιβάλλοντος, είναι 9,3%. Δεν έχουμε αρκετά καλό ανθρώπινο δυναμικό για να κάνουμε καλά τα πράγματα που πρέπει να γίνονται καλά, σε μια κοινωνία που θέλει να ευημερεί, να προστατεύει τα μέλη της και να λειτουργεί σωστά. Κι όταν σ’ αυτό έρχεται και κολλάει και η διαχρονική, ενδημική, καθολικά αποδεκτή κουλτούρα διαφθοράς και αναξιοκρατίας, το γλυκό δένει. [Με άλλα λόγια – φοβερά κακή Παιδεία!]…. Και προσθέτει: Με την κατηγορηματική φιλολογία πως “δεν υπήρχε τίποτα ύποπτο στην εμπορική αμαξοστοιχία”, δεν σκεφθήκαμε, δεν μελετήσαμε, δεν διορθώσαμε το σύστημα των εμπορευματικών μεταφορών. [Έμφαση στο πρωτότυπο.]
Γράφει ο Π Μανδραβέλης (2/2/25): [Ο] πρωθυπουργός δήλωνε ότι “το γνωρίζουμε πια με βεβαιότητα. Γνωρίζουμε ακριβώς τι μετέφερε το εμπορικό τρένο. Δεν υπήρχε τίποτα εύφλεκτο. Η σύγκρουση ήταν τόσο βίαιη και τόσο σφοδρή που προκάλεσε, αυτό μας λένε οι ειδικοί, μια πρώτη ανάφλεξη και προφανώς στη συνέχεια υπήρχαν εύφλεκτα υλικά –λάδια– τα οποία πήραν φωτιά όταν έγινε η σύγκρουση. Αρα, σε αυτό θέλω να απαντήσω κατηγορηματικά, γιατί ξέρετε –όχι μόνο στη χώρα μας– πια παντού ευδοκιμούν οι θεωρίες συνωμοσίας. Δεν υπήρχε τίποτα ύποπτο στην εμπορική αμαξοστοιχία” (Alpha, 21.3.2023).… [Δ]ύο χρόνια μετά [ο κ. Κυριάκος Μητσοτάκης κάνει] μια ταπεινωτική αναδίπλωση: “Εκείνη τη στιγμή οι πληροφορίες τις οποίες είχαμε ήταν αυτές. (…) Αμα με ρωτάτε, λοιπόν, αν έχω μετανιώσει ή αν έκανα λάθος, σας το λέω ευθέως: προφανώς με αυτά τα οποία γνωρίζω σήμερα, δεν θα έλεγα τότε αυτό το οποίο είπα…” (Alpha, 29.1.2025).… [Το χ]ειρότερο είναι ότι ο κ. Μητσοτάκης επανέλαβε το ίδιο λάθος στην ίδια συνέντευξη. “Αν πάρθηκαν κάποιες επιχειρησιακές αποφάσεις”, είπε, “για να σταθεροποιηθεί το έδαφος, για να μπορεί να πάει ένας γερανός να σηκώσει το τρένο για να δούμε τι υπάρχει από κάτω, αυτές δεν τις γνωρίζω και δεν οφείλω να τις γνωρίζω. Αλλά είμαι σίγουρος ότι όλα έγιναν με καλό σκοπό. Και ο σκοπός εκείνη τη στιγμή δεν ήταν να συγκαλυφθεί οτιδήποτε”. Πόθεν προκύπτει η κατηγορηματικότητα ότι “όλα έγιναν με καλό σκοπό”; Αν παραπληροφορήθηκε για τις πράξεις των ανθρώπων, πώς μπορεί να είναι σίγουρος για τις προθέσεις τους;…
Γράφει ο Α Αλεξανδρής (2/2/25): Η αρχική πεποίθηση του Κυριάκου Μητσοτάκη πως η εμπορική αμαξοστοιχία στα Τέμπη δεν μετέφερε εύφλεκτο υλικό, η οποία μετετράπη τώρα σε πιθανολογική υπαναχώρηση (“δεν υπάρχει καμία βεβαιότητα” – “υπάρχουν πολλά ενδεχόμενα ανοιχτά”) θα μπορούσε να συγχωρεθεί, αν δεν είχε παρουσιαστεί ως βεβαιότητα σε μια κρίσιμη στιγμή που οι άκριτες διατυπώσεις υψηλά ιστάμενων είχαν τη δυνατότητα να δημιουργήσουν ψευδείς εντυπώσεις.… Είναι αρκετά περίεργο ότι τόσο ο πρωθυπουργός όσο και άλλα στελέχη της Ν.Δ. παραπέμπουν διαρκώς (και ορθώς) τους διαμαρτυρόμενους για το δυστύχημα στη Δικαιοσύνη, όμως είναι οι ίδιοι που εξαρχής έδειξαν αδυναμία να απόσχουν από δηλώσεις και ενέργειες οι οποίες εμπίπτουν στις αρμοδιότητές της ή παρακωλύουν το έργο της.… Στην Ελλάδα τίποτα δεν είναι αυτονόητο, ούτε η κυβερνητική υπευθυνότητα ούτε η δικαστική αποδοτικότητα. Τις περισσότερες φορές, οι σχετικοί μηχανισμοί χρειάζονται μερικά χτυπήματα για να πάρουν μπρος. Ναι, χάρη στις διαδηλώσεις της προηγούμενης εβδομάδας το κυβερνητικό αφήγημα μεταβλήθηκε και, πιθανότατα, οι έρευνες των δικαστικών αρχών θα σοβαρευτούν και αυτές. Δεν είναι ευχάριστο, αλλά δεν είναι και λίγο.
Γράφει και ο Κ. Καλλίτσης (2/2/25): [Κ]ατέρρευσε και η εμπιστοσύνη στην ειλικρίνεια των κυβερνώντων, αφενός: Ουδείς πιστεύει ότι ανακάλυψαν την αλήθεια την Κυριακή [26/1/25]. Αυτό που εκείνη την ημέρα αντιλήφθηκαν ήταν ότι όλοι οι άλλοι [στα συλλαλητήρια της ημέρας] γνώριζαν πως τους έλεγαν ψέματα. Αφετέρου, στη διαχειριστική ικανότητά τους: Μέχρι την Κυριακή έλεγαν αυτά που τους είχαν πει. Μετά την Κυριακή, δύο χρόνια από την τραγωδία, είπαν ότι (παρότι έχουν στα πόδια τους ολόκληρο κράτος, ΕΥΠ, μηχανισμούς, υποκλοπές) δεν γνωρίζουν τι συνέβη. Και περιμένουν να μάθουν την αλήθεια για την τραγωδία από τον ανακριτή… [Απίστευτο για μια κυβέρνηση με τόσα μέσα στη διάθεση της. Μόνο να παραπλανά ξέρει και να συγκαλύπτει ό,τι (δεν) τη συμφέρει.]
Κύριο Αρθρο: Μαύρη τρύπα ( 02.02.2025) : Η κυβέρνηση χρωστάει στην
κοινωνία την πλήρη αλήθεια για το τι συνέβη στα Τέμπη· χρωστάει και
σύγχρονα, ασφαλή τρένα. Μέχρι στιγμής δεν έχει πετύχει τίποτα από τα δύο. Η διαλεύκανση της υπόθεσης πρέπει να προχωρήσει μέχρι τέλους χωρίς σκιά. Οσο για τον σιδηρόδρομο, το γεγονός ότι παραπαίει, δύο χρόνια μετά το δυστύχημα, δείχνει ότι οι αρμόδιοι έχουν αποτύχει πλήρως. Αποδεικνύει όμως και μια αλήθεια που κανείς πρωθυπουργός δεν θέλει να ακούσει: Οταν ένας φορέας βυθίζεται σε τέλμα, είναι καλύτερο να τον κλείσεις και να τον ξανανοίξεις σε νέα βάση. Αλλιώς παραμένει μία μαύρη τρύπα που παράγει διαφθορά, καταπίνει κονδύλια και ενίοτε και ζωές.
Όλοι αυτοί και πολλοί άλλοι δημοσιογράφοι, που λόγω μήκους δεν συμπεριλαμβάνω, στηρίζουν όσο μπορούν τη ΝΔ και τον ηγέτη της!
