1. Ο νεοεκλεγείς πρόεδρος της Γαλλίας Μακρόν τελείωσε την ομιλία του μετά την ανάδειξή του ως θριαμβευτή στις εκλογές με αναφορά στο τρίπτυχο της γαλλικής επανάστασης του 1789 liberté, egalité, fraternité – ελευθερία, ισότητα, αδελφότητα.
Ομολογώ πως, όταν το άκουσα, σκέφθηκα πως μπορεί κι αυτός να αποδειχθεί τζούφιος, όπως τόσοι άλλοι στην εποχή μας. Διότι καμιά από τις τρεις ιδιότητες δεν είναι υλοποιήσιμη στις συνθήκες της σοσιαλδημοκρατίας. (Η δε σύζυγός του είναι πιο κοντά σε μαμά του και αυτό δείχνει άλλη αδυναμία – και ας κατηγορηθώ ως σεξιστής!)
2. Η αδελφότητα (ή αδελφοσύνη) δεν είναι μια κατάσταση που επιβάλλεται από νόμους ή εξωτερικές συνθήκες. Είναι κάτι που νιώθεις εσωτερικά: ή το νιώθεις (πολύ πολύ σπάνια) ή όχι (συνηθέστατα). Είναι μια καθαρά αισθηματική διάθεση που κάποιος νιώθει μόνο αφού έχει καθυποτάξει τον εγωισμό του κι έχει εξαγνίσει νου και καρδιά από προσωπικά πάθη και συμφέροντα.
Η ισότητα δεν σημαίνει τίποτα ουσιαστικό και σημαίνει πολλά διαφορετικά πράγματα για διαφορετικούς ανθρώπους – ίση περιουσία, ίσες ευκαιρίες, ίση μεταχείριση, ισότητα μπροστά στον νόμο. Ως σύνθημα οπωσδήποτε θολώνει τη λογική καθώς ενθουσιάζει κι εξάπτει συναισθηματικά. Μα μένει άπιαστη ονειροπόληση καθώς οι άνθρωποι έχουν διαφορετικό σώμα, διαφορετικά ταλέντα κι ενδιαφέροντα, διαφορετικές ανάγκες. Αλλά όσον αφορά την εφαρμογή του νόμου, ναι, όλοι πρέπει να είναι ίσοι – κάτι που δεν πραγματώνεται!
Η ελευθερία είναι δύσκολο νόημα. Δεν μπορούμε δίχως κάποια συσκευή να πετάξουμε ούτε και να μην πεθάνουμε. Αλλά μπορούμε και πρέπει όλοι να έχουμε την ελευθερία (κόσμιας) έκφρασης, (κόσμιας) μετακίνησης και (κόσμιας) συνάθροισης – εφόσον δεν στερούμε άλλους από τα ίδια. Μπορούμε και πρέπει όλοι να απολαμβάνουμε τη σωματική μας ακεραιότητα, τη νόμιμη περιουσία, την υπόληψη και την ψυχική μας γαλήνη.
Μπορούμε και πρέπει επίσης να απολαμβάνουμε ελεύθερη πρόσβαση σε γη για κατοίκηση κι εργασία, όπως απολαμβάνουμε ελεύθερη πρόσβαση στον αέρα, στους δρόμους, στη θάλασσα. Από την άλλη, βέβαια, ο Άμλετ λέει πως “θα μπορούσα να είμαι φυλακισμένος σ’ ένα καρυδότσουφλο κι όμως να νιώθω βασιλιάς άπειρου χώρου.”
3. Αλλά ο Μακρόν πρώτα χαιρέτησε όσους ψήφισαν τη Λεπέν λέγοντας πως καταλαβαίνει τον διχασμό, τον θυμό, τις αμφιβολίες και ανησυχίες τους.
Νέος, μόλις 39 ετών, δεν κατάγεται ούτε από “κομματικό σωλήνα” ούτε από ισχυρή πολιτική οικογένεια. Τεχνοκράτης με λιγοστή πολιτική εμπειρία, είχε πολύ καλές σπουδές και διέπρεψε ως τραπεζίτης.
Οποιαδήποτε σύγκριση με Έλληνες πολιτικούς δείχνει τη θλιβερότητα των δικών μας πολιτικάντηδων με τις μεγαλοστομίες και τις κούφιες συνθηματολογίες τους για δημοκρατία και όμοιες σαχλαμάρες.
Πήρε το 66% των ψήφων και με το δίκιο του. Αντιστάθηκε σθεναρά στον λαϊκισμό και φτηνό εθνικισμό της Λεπέν και διαφοροποιήθηκε πλήρως από τα υφιστάμενα παραδοσιακά κόμματα που παράγουν μπαρούφες και φανφαρόνους.
Αλλά το πιο σημαντικό, κατ’ εμέ, είναι πως δήλωσε ξεκάθαρα πως θα κάνει μειώσεις στο κράτος και θα απολύσει 120.000 δημοσίους υπαλλήλους.
Πιστεύω πως σε κρίση (πολέμου, χρεοκοπίας, θεομηνίας κ.λπ.) ο λαός θα ακολουθήσει αυτόν που μιλάει ξεκάθαρα. Στη χώρα μας δοκιμάστηκαν όλα τα συνθήματα από την άκρα δεξιά ως την άκρα αριστερά και οι τσιπριστές δοκιμάστηκαν και στην πράξη και βρέθηκαν ανέντιμοι, ανεύθυνοι και ανίκανοι.
Κανείς πλέον πολιτικάντης στην Ελλάδα δεν μιλά καθαρά και δεν αναφέρεται στις απλές μεταρρυθμίσεις που χρειάζεται ο τόπος.
Κάποιος επιτέλους ας παραδειγματιστεί από τον Μακρόν.
