1. Όταν λίγο μετά την κρίση χρεοκοπίας που δειλά παραδέχθηκε η κυβέρνηση του ανεκδιήγητου Γιωργάκη Π., ξεκινήσαμε αυτό το ιστολόγιο, έγραψα εμφατικά και ανοικτά πως οι πρωθυπουργοί και υπουργοί της Μεταπολίτευσης έπρεπε να συλληφθούν και η περιουσία τους να δημευθεί αφού αυτοί/ αυτές προκάλεσαν τη χρεοκοπία. Μπορεί ο ευτραφέστατος κ Πάγκαλος να ομολόγησε πως τα έφαγε μαζί με τους συντρόφους του της ευρύτερης Πασοκαρίας, μα το φαγοπότι το δημιούργησε ο ίδιος και οι συνάδελφοί του στις κυβερνήσεις (και μη-Πασόκ: υπάρχουν ευτυχώς οι αριθμοί αψευδών στατιστικών για τις εξωφρενικές δαπάνες του Δημοσίου και τους δανεισμούς με πανύψηλα επιτόκια για όλα τα έτη).
Αν θυμάμαι καλά, ζητούσα να τιμωρηθούν και οι βουλευτές όλοι αφού όλοι ήταν συν-υπεύθυνοι για την εφορμοσμένη πολιτική και κανείς δεν αντιτάχθηκε σθεναρά ή παραιτήθηκε! Κατά καιρούς επανέλαβα τις ίδιες σκέψεις – βοώντας εν τη ερήμω.
2. Δεν πρόσεξα να υπάρχουν παρόμοιες δηλώσεις από τους σοβαρούς δημοσιογράφους και αναλυτές που παρακολουθούσα στα ΜΜΕ. Αλλά μπορεί να φταίω εγώ σ’αυτό αφού δεν παρακολουθούσα τους πάντες.
Πρόσφατα, τυχαία, το μάτι μου έπιασε κάτι σε άρθρο του Χρ Γιανναρά (σ 9 Καθημερινή Κυριακή, 9/4/17). Ο ΧΓ διατύπωνε σκέψεις όμοιες με τις δικές μου.
Έγραφε, λοιπόν: «Εικόνα εφιαλτικού παραλογισμού η Ελλάδα. Τέσσερεις πρωθυπουργοί, αυτουργοί του
εγκληματικού και εξωφρενικού υπερδανεισμού, κυκλοφορούν ωσάν να μη συνέβει τίποτα, μας κουνάνε το δάχτυλο με επιπλήξεις και συμβουλές, ακκίζονται ότι αποτελούν πολιτικό ‘κεφάλαιο’, πρόκληση ανυπόφορη για τα εκατομμύρια των εξουθενομένων θυμάτων τους. Παράλληλα, οι στρατιές των κομματικών παρασίτων μονοπωλούν τη δημοσότητα.. Διαμορφώνουν συνειδήσεις, κατασκευάζουν εντυπώσεις, προπηλακίζουν, διασύρουν, κατασυκοφαντούν… όποια ποιότητα τους αντιστέκεται.»
Έπρεπε να γράψει 6: Κων. Μητσοτάκης, Κ Σημίτης, Κωστάκης Κ, Γιωργάκης Π, Α Σαμαράς και, βέβαια, Αλέξης Τσίπρας!
3. Ήδη έχει εξηγήσει ο ΧΓ: «Από τον Μάϊο του 2010 ως σήμερα ελλαδικές κυβερνήσεις όλου του φάσματος των ιδεολογικών προσχημάτων…» ενώ, υπονοεί, πρόκειται για ωμή εξουσιολαγνεία, «υπέγραψαν συνολικά 3 μνημόνια… όχι όμως και χωρίς… πολύωρα, σε διάρκεια μηνών, παζαρέματα…
Το ερώτημα… για τις μακρές αυτές διπραγματεύσεις αφορά μόνο … στη λογική… Ήταν λογικό να επιδιώκουν οι δανειστές να διασφαλίσουν την επιστροφή κάποτε των χρημάτων τους με τόκο… Ποιον λογικό αντίλογο μπορούσαν να προβάλουν οι ελλαδίτες πολιτικοί…; Τα δάνεια είχαν από τους ίδιους συναφθεί και ήταν υπέρογκα… η σύναψή τους κατάφορο κοινωνικό έγκλημα. Όμως τη διαπραγμάτευση… ανέλαβαν οι ίδιοι οι φυσικοί αυτουργοί του κακουργήματος: κυβερνήσεις από τα ίδια, υπόδικα για το έγκλημα κόμματα ή, για το τρίτο μνημόνιο, οι «αντίπαλοι» [= Συριζανέλληνες].. που συνέχισαν πονομοιότυπο το δίχως λογική παζάρεμα…» Ατέρμονες μπαρούφες με έξω-πουκάμισα και σακίδια!
4. Κι εξηγεί τη δική του και κάθε νουνεχή πολίτη λογική: «Είναι κορύφωμα παραλογισμού να διαπραγματεύονται το χρέος οι υπόδικοι (πρόσωπα ή κόμματα) που συνήψαν το εξωφρενικό χρέος – οι εγκληματίες να παζαρεύουν τις ποινές που θα υποστεί η κοινωνία για τα δικά τους κακουργήματα. Το λογικά αυτονόητο και στοιχειώδες είναι: να διαπραγματευτείς… έχοντας όμως παραπέμψει στον εισαγγελέα τους πρωθυπουργούς και υπουργούς [Ο]ικονομικών που υπέγραψαν… τον… δανεισμό». [Ακριβώς όπως έγινε σε ορισμένες άλλες χώρες που δεν κομπάζουν για την ψευτο-δημοκρατική και ψευτο-πολιτισμική τους παράδοση όπως η νυν Ψωροκκώσταινα.] «Να έχει διαταχθεί συντηρητική κατάσχεση περιουσιών. Να έχουν εντοπιστεί οι δίαυλοι διάθεσης… του δανεισμού.»
5. Φυσικά, σε μια χώρα όπου επικρατεί μια ψευτο-θρησκεία μοιρολατρείας, ημιμάθειας και αμοραλισμού οι πολίτες εκλεγουν τους ανάλογους κυβερνώντες. Και φυσικά αυτοί δεν έκαναν τίποτα από τα δέοντα.
«Το μόνο που διαπραγματεύτηκαν οι υπαίτιοι της καταστροφής,» συνεχίζει ο ΧΓ, «ήταν τα ποσοστά περικοπής των δημόσιων εξόδων» [και ας είμαστε ξεκάθαροι σε τι αφορούσαν αυτά,] «δηλαδή του κοινωνικού χρήματος – όχι τα δικά τους προνόμια: [σ]αδιστική μείωση μισθών και συντάξεων, αμείλικτες περικοπές των δαπανών για την υγεία, την παιδεία, την έρευνα, την κοινωνική πρόνοια [και] ταυτόχρονη ληστρική αύξηση της φορολογίας» που κατέστρεψε, προσθέτω εγώ, τη μεσαία τάξη και χιλιάδες επιχειρήσεις επιφέροντας ανεργία σε 1,5 εκμ και παραπάνω εργαζομένους στον ιδιωτικό τομέα, μα διατήρησε σχεδόν ανέπαφο το αδηφάγο, υπερτροφικό Δημόσιο, το εγκληματικό, πελατειακό κράτος και τους παρασιτικούς, αισχροκερδείς συνδικαλιστές!
Και το ολισθηρό σπιράλ της φτωχοποίησης συνεχίζεται ακάθεκτο από τους νέους ελίτ εγκληματίες.
Εικόνα πανοραμικού, απαράμιλλου παραλογισμού.
