1. Αφορμή για το παρόν είναι άρθρο του Γ. Παλαιολόγου (σ 6, Καθημερινή 18/2/17) όπου καταγράφονται οι ανησυχίες των Ελλήνων εκπροσώπων στο “Νέο Σύμφωνο για την Ευρώπη”. Σε αυτό συμμετέχουν 10 χώρες με τελικό σκοπό τη σύνταξη μιας κοινής πρότασης για την αναμόρφωση λειτουργίας της ΕΕ.
Κάθε αντιπροσωπεία ετοιμάζει μια έκθεση και όλες μαζί θα αποτελέσουν την πρώτη ύλη για την κοινή τελική πρόταση.
Οι εκπρόσωποί μας είναι ο Γιώργος Παγουλάτος και η Ελένη Παναγιωταρέα. Αλλά η ελληνική ομάδα προβληματισμού συμπεριλαμβάνει κι άλλες επιφανείς προσωπικότητες όπως ο Λ. Παπαγιαννάκης, αντιδήμαρχος Αθηναίων, ο Άκης Σκέρτσος, γενικός διευθυντής του ΣΕΒ, και άλλοι.
Οι ανησυχίες που αυτοί εκφράζουν είναι δικαιολογημένες και τα σχόλιά τους για την ΕΕ πολύ εύστοχα μα και πολύ άσχετα. Δεν αρκεί καθόλου να λέμε πως η ελληνική κοινωνία εκφράζει ανασφάλεια και αγωνία μετά από επτά έτη οικονομικής κρίσης ή πως η ΕΕ βραχυκυκλώνει όταν αντιμετωπίζει κρίσεις όπως το προσφυγικό ή χρεοκοπίες. Η ΕΕ δεν φταίει σε τίποτα που η Ελλάδα αναδεικνύεται ανίκανη να ξεπεράσει την κρίση χρέους, σε αντίθεση με άλλες χώρες.
2. Το θέμα μιας Ευρώπης δυο ή περισσότερων ταχυτήτων επίσης απασχολεί την ελληνική ομάδα – μάλλον και τις άλλες.
Δεν μπορεί να υπάρχει Ευρωπαϊκή Ένωση δύο έστω ταχυτήτων. Αν αυτή η άποψη επικρατήσει, θα παρουσιαστούν τα ίδια και χειρότερα προβλήματα με μεγαλύτερη περιπλοκότητα.
Η ΕΕ είναι μιας ταχύτητας.
Το ζήτημα δεν είναι οι ταχύτητες μα κατά πόσο θέλουμε μια Ένωση. Μια Ένωση σημαίνει (α) πως παραχωρούμε όλες οι χώρες λίγα ή πολλά από τα κυριαρχικά μας δικαιώματα και (β) πως όλες οι χώρες ακολουθούν ενιαία νομοθεσία.
3. Η ενιαία νομοθεσία δεν είναι μόνο ενιαίο κοινό Δίκαιο (δεν κλέβουμε, δεν εξαπατούμε, δεν φονεύουμε κ.λπ.). Συμπεριλαμβάνει και μια ενιαία κοινή γλώσσα που εκ των πραγμάτων είναι η Αγγλική, έστω κι αν η Βρετανία τελικά σε όλη τη μεγαλόπρεπη, αυτοκρατορική βλακεία της μείνει εκτός ΕΕ: οι συνεδριάσεις της Ευρωβουλής και όλων των κοινών θεσμικών οργάνων καθώς και όλα τα επίσημα έγγραφα θα είναι στην Αγγλική. Θα υπάρχει ένα αυστηρό τεστ υψηλών προδιαγραφών σε όλες τις χώρες και κανείς δεν θα πολιτεύεται αν δεν έχει περάσει το τεστ. Δεν πρέπει να επιτρέπεται σε αγράμματα τσογλάνια να προσποιούνται πως είναι πολιτικοί.
Ο κ. Σκέρτσος λέει (στο ίδιο άρθρο) “είναι ζήτημα επιβίωσης να κάνουμε τις μεταρρυθμίσεις για να δημιουργήσουμε την Ελλάδα που παράγει και αποταμιεύει”. Ορθότατο!
4. Όσα γράφω δεν ισχύουν μόνο για την Ελλάδα. Ισχύουν για όλες τις χώρες που θέλουν να είναι η ΕΕ – Γαλλία, Γερμανία, Ολλανδία, Ισπανία κ.λπ.
Οι μεταρρυθμίσεις που χρειάζονται στην Ελλάδα είναι απλές:
Μείωση του κράτους σε όλους τους τομείς, όπως έγραψα πολλάκις.
Καμιά κυβέρνηση δεν θα ξοδεύει περισσότερα από όσα εισπράττει.
Καμιά ασυλία για βουλευτές και υπουργούς για τους οποίους υπάρχουν σοβαρές ενδείξεις ότι παρανομούν προωθώντας προσωπικά συμφέροντα.
Αναβάθμιση Παιδείας – με ιδιωτικά Πανεπιστήμια και αξιοκρατία σε όλους τους τομείς.
Αναδιοργάνωση δικονομικών ώστε υποθέσεις να εκδικάζονγαι γρήγορα – όχι σε 10 έτη.
Άνοιγμα κλειστών επαγγελμάτων και διάλυση συνδικαλιστών με αναδιοργάνωση των συντεχνιών, ώστε να προωθούν γενικότερα κοινωνικά συμφέροντα και όχι τα περιορισμένα προσωπικά τους.
Και αυτά τα μέτρα θα ισχύουν σε όλες τις χώρες της ΕΕ. Όποια αρνείται να συμμορφωθεί, ας αποχωρήσει πλήρως – ωσότου συμμορφωθεί.
Ευρώπη μιας ταχύτητας! Χώρες αργοκίνητες θα είναι για κλάματα δικά τους και γέλια άλλων.
