1. Οι τσιπριστές κομπάζουν διότι με την υπεραποδοτική πολιτική τους, δηλαδή το ξάφρισμα κάθε εισοδήματος με υπερφορολόγηση έχουν «πρωτογενές πλεόνασμα».
Όπως είχε το 2014 και η κυβέρνση Σαμαρά-Βενιζέλου. Μόνο που εκείνο ήταν υγιές και δεν στηριζόταν σε αναρχοαριστερές απάτες.
Το τσιπρικό πλεόνασμα του 2016 προέρχεται από πολλαπλή απάτη και, βέβαια, μέρος του δόθηκε ως 13η σύνταξη σε χαμηλοσυνταξιούχους – που μπορεί να είχαν άλλα πολύ μεγαλύτερα εισοδήματα (ενοίκια, τόκοι).
Οι τσιπριστές είναι πολύ χουβαρντάδες με χρήματα που δεν έχουν (=χρήματα των άλλων).
Εντούτοις εξακολουθούν να χάνουν ψηφοφόρους – κι ας έχουν την ΕΡΤ και 3, 4 κατακίτρινα έντυπα (συνολικά 5.000 αναγνώστες) να πλασάρουν την ολόλαμπρη πολιτική τους.
2. Πώς προκύπτει το πλεόνασμα;
Πρώτα είναι οι αφόρητοι φόροι που αυξάνονται σε κάθε ευκαιρία. Από αυτούς πληρώνονται πολλές ζημιές των ΔΕΚΟ (Βιομηχανία Ζάχαρης κλπ), μισθοί και συνάξεις (στη ΔΕΗ κλπ).
Μετά είναι οι προμηθευτές αγαθών (ιατροφαρμακευτικά, έπιπλα κλπ) στο κράτος οι οποίοι δεν πληρώνονται από το κράτος μα ούτε τους επιτρέπεται να συμψηφίζονται οι οφειλές τους προς το κράτος με τις οφειλές του κράτους προς αυτούς. Το δε κράτος τους χρωστά πολλά δισεκατομμύρια.
Αυτή δεν είναι παντελώς νέα πρακτική. Οι τσιπριστές την κληρονόμησαν από τους προηγούμενους και, όπως κάθε άλλη κρατική απάτη, εκμετάλλευση και καταπίεση των πολιτών, την ανέπτυξαν σε αποτελεσματικότερο σύνεργο.
3. Ένα άλλο κληρονομημένο σύνεργο το οποίο η Πρώτη-φορά με το ασύνηθες ηθικό πλεόνασμα χρησιμοποιεί θεληματικά για την προάσπιση της δημοσιονομικής της πολιτικής διορισμών στο Δημόσιο είναι τα πρόστιμα σε μεγάλες επιχειρήσεις του ιδιωτικού τομέα – ο οποίος, όπως δηλώνει ο κ. Τσίπρας και τα τσιράκια του, αναπτύσσεται αλματωδώς – τόσο που πλείστες φεύγουν στο εξωτερικό!!!
(Πολλοί ορθά πιστεύουν πως η κατεύθυνση είναι προς τα πίσω.)
Οι φορολογικές αρχές πρέπει να πιάσουν ορισμένους στόχους για να παρουσιάσουν έσοδα που θα οδηγήσουν σε πλεόνασμα. Έτσι, με την ευλογία του κυβερνητικού τσίρκου, επιβάλλουν πρόστιμα, συχνά καταχρηστικά και αυθαίρετα.
Οι προσβαλλόμενες εταιρίες μπορούν να προσφύγουν στα δικαστήρια. Οι περισσότερες υποθέσεις που φθάνουν επιτυχώς κι εξετάζονται καταπέφτουν δικαιώνοντας τις εταιρείες.
4. Αλλά δεν είναι, δυστυχώς, εύκολο για όλες τις εταιρίες να προσφύγουν στις δικαστικές επιτροπές, διότι πρέπει πρώτα να καταβάλουν το 50% του υπέρογκου φόρου που αυθαίρετα οι επιθεωρητές απαιτούν.
Όσες μπορούν πληρώνουν το πρόστιμο και πηγαίνουν στα δικαστήρια.
Έτσι ο κρατικός κορβανάς γεμίζει με πειρατικά χρήματα και μπορεί να θριαμβολογεί για πλεονάσματα! Είναι μια γκανγκστερική πρακτική με την οποία υγιέστατες και, σε πολλές περιπτώσεις, έντιμες επιχειρήσεις καταληστεύονται με τους παράλογους νόμους της Ελληνικής Δημοκρατίας.
Δεν γίνεται καμιά άλλη προσπάθεια εντοπισμού και σύλληψης επιχειρηματικών εσόδων που φοροδιαφεύγουν. Ο πέλεκυς πέφτει και σε δίκαιους και σε άδικους. (Γλιτώνουν όσες εταιρίες «τα βρίσκουν» με τους μαφιόζους φοροεισπράκτορες τους οποίους δεν ελέγχει κανείς!)
Υπάρχουν και διατάξεις που απαιτούν την πληρωμή του 100% του φόρου, αν υπάρχουν βάσιμες υποψίες φοροδιαφυγής κλπ, οπότε, ακόμα κι αν η εταιρία είναι, σύμφωνα με ορκωτούς λογιστές εντελώς αθώα και καθόλα νόμιμη, αλλά της επιβάλλεται εξωφρενικός (και παράνομος) φόρος, πληρώνει το πρόστιμο και καταφεύγει στη δικαστική επιτροπή.
Μπορεί να δικαιωθεί αυτή, μα κατά πόσο και πότε θα πάρει πίσω τα χρήματά της από το αδηφάγο Δημόσιο είναι δύσκολο να πει κανείς. Δεν υπάρχουν συμψηφισμοί και το κράτος προτιμά να ληστεύει και να χρωστά!
Αυτή είναι η Ελληνική Δημοκρατία. Εις υγείαν!
